اعتقاد مشترک ادیان الهی

[بلاغ مبین]

1 ) خداباوری و توحید
همه ادیان الهی بر این نكته اشتراك نظر دارند كه خدای واحد وجود دارد و او

معبود و قابل پرستش است، گرچه در تفسیر صفات ثبوتی و سلبی او در بین

ادیان الهی موجود اختلاف نظر وجود دارد .

در آیین یهود درباره خداوند آمده است:

الف)-خداوند حاضر و ناظر است.

ب)-خداوند یكتا است.

ج)-خداوند جسم و شبیه كسی نیست.

د)-خداوندقدیم و ازلی است.

و) -هیچ كس را جز او نباید عبادت كرد.

ه)-درهمه پیامبران سرور است.(تاریخ ادیان و مذاهب جهان، ج2، ص 590)

در دین مسیح نیز به این مطلب توجه شده است كه برای جهان یك خالق و

آفریننده وجود دارد، گرچه پیروان آن اعتقاد به "تثلیث" دارند؛واعتقاد به اصل

توحید از باورهای عمومی پیروان همه ی ادیان شناخته شده است و خداوند

می فرماید: بگو ای اهل كتاب ، بیایید به سوی سخنی كه میان ما و شما

مشترك است، كه جز خداوند یگانه را نپرستیم، و چیزی را شریك او قرار

ندهیم و بعضی از ما بعضی دیگر را غیر از خداوند یگانه به خدایی نپذیرند.

( آل عمران/ 62)

[بلاغ مبین]

2 - معاد باوری :

بدین معنا كه در ادیان الهی به صورت صریح گفته شده كه پس از این عالم،

جهان دیگر وجود دارد. البته پیروان ادیان در تفسیر و تعریف عالم پس از مرگ

و چگونگی شكل گیری قیامت اختلاف دارند. در دین مسیحیت مسایل مربوط
به آخرت پر رنگ است، همان گونه كه در دین اسلام مسایل مربوط به قیامت

بسیار مهم و بدان توجه خاصی شده است؛ ولی در دین یهود، مسایل مربوط
به قیامت كم رنگ می باشد.( قربانی، به سوی جهان ابدی، ص 620)

3 - نبوت عامه:

اعتقاد به نبوت عامه از مسایل پذیرفته شده همة ادیان الهی است، یعنی

پیامبرانی جهت برقراری عدالت و پیام رسانی خدا مبعوث شده اند. البته

پیروان ادیان در نبوت خاصه و در این كه تعداد پیامبران چقدر است و كدام یك

از آنان اولوالعزم هستند، اختلاف نظر دارند.

4-قائل بودن به منجی بشریت در آینده (مهدویت عامه):

اعتقاد همه ادیان الهی بر این است كه مصلح كل خواهد آمد و جهانی را

كه پر از ظلم و فساد شده ، پر از عدل خواهد نمود ، گرچه در این كه مصلح

جهان كیست، دارای چه ویژگی هایی است ، نام او چیست و منسوب به

كدام ملت است، اختلاف نظر دارند.( ابراهیم امینی ، دادگستر جهان، ص 76)

آن چه یهودیان در آن اتفاق نظر دارند، قیام شخصی در آخر زمان است كه

كوكب افروز می باشد و روی زمین را به نور خود روشن می گرداند و یهودیان

به انتضار او روزگار می گذارند.( ترجمه ملل و نحل، ج1، ص 312)

مسیحیان نیز در انتظار مصلح جهانی هستند و اگر چه باور دارند كه او

حضرت مسیح (ع) است كه از آسمان نزول كرده و جهان را پر از عدل خواهد

كرد.( فریده گل محمدی، همان، ص 109)

در انجیل مرقس آمده است :"پس بیدار باشید، زیرا نمی دانید در چه وقت

صاحب خانه می آید، در شام، یا نیمه شب، یا بانگ خروس، یا صبح! مبادا

ناگهان آمده، شما را خفته یابد. (رسالت جهانی حضرت مهدی، ص 109)

[p30webhosting]

خدایا شکرت

[p30webhosting]

و کامل ترین اسلام هست

[rezash64]

به نام خدا . در جاهایی از متن و بلکه به عنوان اصل ثابت بحث؛ سخن از ادیان توحیدی برای رسیدن به وجه مشترک آنان بیان و به میان آورده شده است. در حالی که برابر کلام مقدس الاهی باید دانست که خدای یکتا تنها یک دین دارد که آن را نزد خود اسلام می داند:ان الدین عندالله الاسلام^ق و ما اختلف الذین اوتوا الکتاب الا من بعد ما جاءهم العلم بغیا بینهم^ق و من یکفر بآیات الله فان الله سریع الحساب. (19آل عمران با توجه به آیه 20). و این نه به این معناست که او ادیانی داشته و از بین آنها اسلام را اختیار کرده و به آن فرمان داده است بلکه بدان معناست که او تنها یک دین نزد خود دارد و بدان نیست دستور داده که همانا اسلام است. پس باید تنها در پی این دین بود چرا که جز این نه تنها پذیرفته نخواهد شد بلکه زیانکاری را بدنبال خود خواهد داشت: و من یبتغ غیر الاسلام دینا فن یقبل منه و هو فی الاخرة من الخاسرین. (85 آل عمران). هم اکنون شاید این پرسش پیش بیاید که قول به « ادیان توحیدی » ناشی از رسالت پیامبران اولواالعزم خداست؛ اما در این باره باید گفت که این پیامبران هر یک دینی را نیاورده بودند و یا تبلیغ دینی غیر از اسلام را نکرده بودند؛ بلکه آنها همگی یعنی حضرت نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد ص؛ صاحب شریعتی از دین بوده اند که همانا آن دین اسلام است. به عبارت دیگر اسلام دینی با پنج شریعت است که از حضرت نوح ع شروع و به شریعت محمد ص پایان پذیرفته است: شرع لکم من الدین ما وصی به نوحاً والذی اوحینا الیک و ما وصینا به ابراهیم و موسی و عیسی^ص ان اقیموا الدین و لا تتفرقوا فیه^ج کبر علی المشرکین ما تدعوهم الیه ^ج الله یجتبی الیه من یشاء و یهدی الیه من ینیب. (13 شورا) . و تمام این ها یعنی اینکه دین توحیدی فقط اسلام است که نمود آن در پنج شریعت بواسطه ی پیامبران اولوا العزم خدا بوده است و نه جز آن. در واقع دین که همانا اسلام منظور نظر است با شریعت اخیر است که کامل و به عنوان یک نعمت بر مومنین و مسلمانان تمام و برایشان توسط خدا برگزیده شده است : الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا ^ج فمن اضطر فی مخمصة غیر متجانف لاثم فان الله غفور رحیم. (3 مائده). دین اسلام؛ دینی که حقگراست و خدای یکتا هم مردم را بر اساس همان سرشته است و نه جز آن و بنابراین همه باید توجهشان را به این دین معطوف دارند: فاقم وجهک للدین حنیفا^ج فطرت الله التی فطر الناس علیها ^ج لا تبدیل لخلق الله ^ج ذالک الدین القیم ولکن اکثر الناس لا یعلمون. (30 روم ) . نتیجه اینکه برای یکتا پرستی باید تنها و تنها از کلمه ی دین و نه ادیان آن هم فقط دین اسلام نام برد ؛ دینی که حقگرا و استوار و بر پایه ی یکتا پرستی و از سوی خدای یکتا برای مسلمان شدن و تسلیم امر او بودن است که همانطور که بر اساس آیه ی 85 آل عمران گذشت نتیجه ی پیروی از هر دینی به جز اسلام، زیانکاری در دو سراست. والسلام.