قاعده لطف:
خدا انسان را آفرید و برای آفرینش او هدفی است. هدف از آفرینش انسان نیز همان رسیدن به کمال مطلوب انسانی است که در سایه عبادت و ندگی خدا تحقق می یابد.هر گاه هدایت و پذیرش انسان به چنین هدف در گرو انجام مقدماتی از طرف خداوند باشد،خدا آن مقدمات را انجام میدهد و در غیر این صورت آفرینش انسان فاقد هدف خواهد بود.از این روی پیامبران را برای هدایت بشر ارسال نموده و بینات و معجزات خود را در اختیار آنان قرار داده است.همچنین برای ترغیب بندگان به اطاعت و تحذیر آنان از معصیت در کتن پیام های خویش وعده و وعید قرار داده است.