بامن تماس بگیرید

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

دعا در نماز واجب را فراموش نکن

«عبد اللّه بن هلال» می‌گوید:
من در وضعیت بسیار سختی زندگی می‌کردم، یک روز تصمیم گرفتم شرح حال خود را به امام صادق(ع) بدهم و از آن حضرت راه حلّی بگیرم.
برای همین خدمت آن حضرت آمدم و عرضه داشتم که اوضاع و احوال زندگی من خیلی خراب است، چه کار کنم؟
امام صادق(ع) به من رو کرد و فرمود: «در نماز واجب برای رفع مشکل خود دعا کن».26
خواننده محترم، به یاد داشته باش که دعا در نماز واجب را فراموش نکنی و برای حاجت‌های خود دعا کنی. گاه مشکلاتی در زندگی ما پیش می‌آید که هیچ چیز آن را چاره نمی‌کند مگر دعا در نماز واجب ! پس همواره دعا در نماز واجب را غنیمت بشمار.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

دعای سر سفره مستجاب است

یکی از یاران امام صادق(ع) که حاجت مهمی داشت از آن حضرت برای استجابت دعا راه حلّی خواست.
امام(ع) به او فرمود: «به منزل خود برو و مقداری پول فراهم کن، واگر پول نداشتی یکی از وسایل خانه‌ات را بفروش و با پول آن غذایی تهیه کن، و ده نفر از دوستان خود را به خانه‌ات دعوت کن، هنگامی که آنان غذای خود را خوردند از آنان بخواه تا برای تو دعا کنند».
او می‌گوید من این کار را انجام دادم و چون پولی نداشتم با فروش بعضی از وسایل خانه، این مهمانی را راه انداختم.
وقتی دوستانم آن غذا را خوردند از آنان خواستم برای من دعا کنند.
بعد از مدت کمی، دنیا و ثروت به من روی آورد، وضع مادی من بسیار خوب شد و حاجت من هم بر آورده شد.
آری، غذا دادن در خانه، برکت زیادی را به سوی زندگیت جذب می‌کند و باعث می‌شود دعاهای مهم تو مستجاب شود.27

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

دعاهای بزرگ از خدا بخواهیم

«ربیعه»، هفت سال بود که توفیق داشت که خدمت گزاری پیامبر را بنماید.
یک روز، پیامبر او را صدا زد و به او فرمود: «ای ربیعه، هفت سال است که خدمت مرا می‌کنی و هنوز از من تقاضایی نکرده‌ای، آیا آرزو و حاجتی نداری؟».
ربیعه، انسانی بسیار فهمیده بود برای همین از پیامبر خواست که به او مهلت بدهد تا در مورد این موضوع فکر کند.
آری، او می‌دانست که یک ساعت فکر بهتر از هفتاد سال عبادت است.
ربیعه یک شب تمام به این موضوع فکر کرد که از پیامبر چه بخواهد.
روز بعد فرا رسید.
نگاه کن، این ربیعه است که به سوی خانه پیامبر می‌رود.
ربیعه درب خانه را می‌زند و بعد از کسب اجازه، وارد خانه شده، سلام می‌کند و در گوشه‌ای می‌نشیند.
او منتظر می‌ماند تا پیامبر با او سخن بگوید.
انتظار به سر می‌آید و پیامبر در حالی که لبخند زیبایی به لب دارد، رو به ربیعه می‌کند و می‌فرماید: «ای ربیعه، آیا آرزوی خود را مشخص ساختی؟».
ربیعه در جواب می‌گوید: «آری، ای رسول خدا، حاجت من این است که در بهشت نیز در کنار شما باشم».
پیامبر با شنیدن این سخن، خیلی خوشحال شده و می‌فرماید: «ای ربیعه، بگو بدانم این آرزوی خوب را از چه کسی یاد گرفتی؟».
ربیعه می‌گوید: «من خودم فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که اگر من از شما مال و ثروت دنیا بخواهم سرانجام باید آن را بگذارم و بروم، اگر از شما عمر طولانی بخواهم سرانجام مرگ به سراغ من می‌آید».
آری، ربیعه بهترین گزینه را انتخاب کرده بود اما آنچه خیلی جالب است این که او بهشتِ تنها را آرزو نکرده بود بلکه او هم بهشت می‌خواست و هم همنشینی با یار را !
آری، ربیعه با فکر کردن به یک جمع بندی خوبی رسیده بود، در بهشت بودن، آن هم در کنار پیامبر، چه صفایی دارد !
پیامبر با شنیدن سخن ربیعه سرش را پایین انداخت و به فکر فرو رفت.
پیامبر چه کند، کسی که هفت سال خدمت گزاری او را کرده است، یک خواسته از او دارد.
ربیعه با خود می‌گوید که عجب خواسته بزرگی از پیامبر نمودم.
آیا آن حضرت این خواسته مرا قبول می‌کند؟
پیامبر سر خود را بالا گرفته و رو به ربیعه می‌کند و می‌فرماید: «این کار را برای تو می‌کنم، به شرط آنکه تو هم در مقابل عظمت خدا، زیاد سجده کنی و همیشه پیرو علی بن ابی طالب(ع) باشی».
آری، ما هم باید تلاش کنیم در موقع دعا کردن همّت بالایی داشته باشیم و فقط به فکر حاجت‌های دنیایی نباشیم.28

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

دعا را با گریه همراه کن

آیا می‌دانی بهترین لحظه برای دعا کردن چه لحظه‌ای است؟
آن لحظه‌ای که اشک از گوشه چشمت جاری می‌شود لحظه بسیار ارزشمندی است که باید آن را غنیمت بشماری.29
آن لحظه است که باران رحمت بر قلب تو نازل می‌شود و نسیم خوش عفو او در بهار وجودت می‌وزد.
امام صادق(ع) فرمودند: «آن موقعی که اشک از چشمت جاری شد و قلب تو شکست، بدان که دعایت مستجاب می‌شود».30
شاید بگویی که من هر کاری می‌کنم در هنگام دعا اشکم جاری نمی‌شود، چه کار کنم؟
آیا می‌خواهی کاری را که یکی از یاران امام صادق(ع) انجام می‌داد یاد تو بدهم؟
«اسحاق بن عمار» هم مثل بعضی‌ها هنگام دعا کردن، اشکش جاری نمی‌شد تا این که به یک راه حلّ جالبی رسید.
بعضی از دوستان و اقوام او از دنیا رفته بودند، او به یاد آنها می‌افتاد که چگونه او را تنها گذاشتند و رفتند، چگونه دوستان او با هزاران آرزو زیر خاک آرمیده‌اند.
او به فکر تاریکیِ قبر می‌افتاد، به فکر این که دیر یا زود مرگ به سراغ او هم می‌آید.
اینجا بود که دلش نرم شده و اشکش جاری می‌شد و بعد از آن، قلب خودش را متوجّه خدای مهربان می‌کرد و او را از صمیم دل صدا می‌زد و دعا می‌کرد.
اسحاق بن عمار مدتی بود که از این شیوه برای دعا کردن استفاده می‌نمود و از نتیجه آن خیلی خوشحال بود.
یک روز به فکرش رسید که خوب است این روش خود را خدمت امام صادق(ع) مطرح کنم.
آن حضرت به او فرمود: «ای اسحاق، به بستگان ودوستانت که ازدنیا رفته‌اند فکر کن و چون دلت شکست، اشک بریز و خدای خویش را بخوان و دعا کن».31

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

حق الناس خیلی مهم است !

مقدمات سفر به کربلا را آماده کرده و به مرز «مهران» در غرب کشور رفته بودم تا از آنجا وارد کشور عراق شوم.
گذرنامه من دست مأمور نیروی انتظامی بود و شماره آن را وارد رایانه کرد و بعد به من گفت: «لطفا، فیش خروجی !».
تازه یادم آمد که من باید برای خروج از کشور، بیست هزار تومان به حسابی در بانک ملی پرداخت نموده و فیش آن را اینجا تحویل می‌دادم.
همه کارهای من آماده بود، با چه زحمتی ویزای کشور عراق را گرفته بودم و تا مرز مهران آمده بودم ولی چون این فیش خروجی را تهیه نکرده بودم، نمی‌توانستم از کشور خارج شوم.
آیا شما می‌دانید خدا هم قانونی شبیه این قانون دارد؟
شما همه مقدمات دعا کردن را انجام می‌دهید: وضو می‌گیرید، به مسجد می‌روید، دو رکعت نماز می‌خوانید، و...، آنگاه خواسته خود را از خدا می‌خواهید.
دعای شما می‌خواهد به ساحت قدس الهی برود ولی برگه عبور ندارد !
شاید سؤال کنید که این برگه عبور دعای من چه چیزی می‌باشد؟
برگه عبور دعای شما این است که حقّی از مردم پیش تو نباشد.
حقّ الناس ! حقّ الناس !
خداوند از حقّ خودش می‌گذرد، ولی از حقّ مردم نمی‌گذرد، چون مال مردم است، باید صاحب حقّ را راضی کنید.
این سخن خود خداست که به حضرت عیسی(ع) فرمود: «ای عیسی، آن کسی که حقّ مردم را ضایع کرده باشد، دعایش را مستجاب نمی‌کنم».32
امام صادق(ع) نیز فرمود: «اگر می‌خواهید دعای شما مستجاب شود، سعی کنید که لقمه غذایی که می‌خورید حلال باشد زیرا خدا دعای کسی را که در شکم او لقمه حرام باشد مستجاب نمی‌کند».33

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

خواننده محترم !

این یک قانون خداوند است و خدا هم با کسی تعارف ندارد !
با یکی از دوستان خود برای مراسم شب‌های قدر به مسجد رفته بودم، در مسجد از مردم با خرما و شیر کاکائو پذیرایی می‌کردند، اما دیدم که دوست من لب به آنها نمی‌زند.
علت را سؤال کردم، او گفت: آیا می‌دانی این شیر کاکائو و خرما را چه کسی به مسجد آورده است؟
گفتم:آری، الآن اعلام کردند و برای شادی روح اموات او تقاضای فاتحه کردند.
و دوست من سکوت کرد و دیگر هیچ نگفت.
من مقداری فکر کردم و متوجّه شدم که صاحب این نذر، از راه حرام، کاسبی می‌کند.
کاش مسؤولین مساجد ما، حدأقلّ در شبهای قدر، نذری هر کسی را قبول نمی‌کردند !
معلوم است وقتی که این لقمه حرام از گلوی من پایین رفت دیگر هر قدر هم تلاش بکنم دعایم مستجاب نمی‌شود !
چرا دستم را به سوی آسمان بگیرم؟
امام صادق(ع) در مورد خداشناسی با شخصی سخن می‌گفت و به این نکته تأکید می‌کرد که خداوند بالاتر از زمان و مکان است، او خالق زمان و مکان است.
اینجا بود که آن مرد رو به امام صادق(ع) کرد و گفت: «اگر شما اعتقاد دارید که خدا بالاتر از زمان و مکان است پس چرا وقتی که دعا می‌کنید دست‌های خود را به سوی آسمان می‌گیرید؟».
امام در جواب او فرمود: «معدن رحمت و رزق خداوند در عرش می‌باشد و عرش هم در آسمان است، ما اگر دست خود را هنگام دعا به سوی آسمان می‌گیریم برای این است که به دنبال رحمت او هستیم. خداوند در قرآن فرموده است که رزق شما در آسمان است چنانچه رسول خدا به ما دستور داده است که هنگام دعا دست خود را به سوی آسمان بگیریم».
و این گونه بودکه آن مرد به پاسخ خود رسید.34
در اینجا خوب است خاطره‌ای را برای شما نقل کنم:
در سفر حج، چون هتل ما ازمسجد الحرام فاصله زیادی داشت برای همین گاهی برای خواندن نماز جماعت به مسجدی که در نزدیکی هتل بود می‌رفتم.
یک روز که در مسجد بودم، تابلوی بزرگی توجّه مرا به خود جلب کرد.
روی تابلو، معارف اسلامی (البته از نظر وهابی‌ها) نوشته شده بود، این نوشته به صورت پرسش و پاسخ بود:
ـ أیْنَ اللّه؟ ـ إنَّ اللّه‌َ فی عَرْشِهِ.
ـ خداوند کجاست ـ خدا در عرش خود است !
آری، خدایی که وهابی‌ها می‌پرستند در عرش است اما خدایی که ما به او اعتقاد داریم بالاتر از هر مکانی است، او خالق مکان است، چطور می‌شود که در محدوده مکان قرار گیرد !
خوب معلوم است کسی که از اهل بیت(ع) فاصله بگیرد خداشناسی او بهتر از این نمی‌شود.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

آیا خدا هم خجالت می‌کشد؟

آیا می‌دانید خدا چه موقع حیا می‌کند و خجالت می‌کشد ؟
شاید بار اوّلی است که این مطلب را می‌شنوی !
امام صادق(ع) فرمودند: «هر گاه بنده‌ای دست خود را به سوی خدا بلند بنماید خداوند خجالت می‌کشد که دست او را خالی برگرداند».
آری، وقتی که تو دست گدایی خود را به سوی او (که مهربان‌ترین مهربانان است) بلند کرده‌ای، آیا می‌شود که او تو را نا امید کند؟
خدا به ما دستور داده است که اگر گدایی به درب خانه ما آمد ما او را نا امید نکنیم، پس چطور می‌شود که او گدایانِ خود را نا امید کند؟
برای همین است که امام صادق(ع) به ما دستور داده‌اند که چون دست‌های خود را به سوی آسمان گرفتید و دعا نمودید پس آن دست‌ها را به سر و صورت خود بکشید.
آیا علت این دستور را می‌دانی؟
زیرا خداوند رحمت خود را بر دست‌های تو نازل می‌کند، آری، دست‌های تو پر از مهربانی او شده است، آیا نباید مهربانی را به چشم کشید؟35

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

روزه، ایستگاه مهم دعا

گاهی برای انسان شرایط سختی پیش می‌آید و همه راه‌ها بر او بسته می‌شود.
به نظر شما در این شرایط سخت، انسان چه کاری باید انجام بدهد؟
آیا راه حلّی به ذهن شما می‌رسد؟
امام کاظم(ع) فرمود: «هنگامی که به شما بلایی می‌رسد روزه بگیرید چرا که خداوند در قرآن فرموده است: از صبر و نماز کمک بگیرید. منظور خدا از صبر، روزه است و دعای روزه دار هنگام افطارکردن، مستجاب است».36
از این به بعد هرگاه حاجت مهمی داشتی روزه بگیر و در لحظه افطار، دست‌های خود را به سوی آسمان بالا بگیر و دعا کن که خداوند دعایت را مستجاب می‌کند.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

قبل از دعا کردن، نماز بخوان

امام صادق(ع) فرمود: «هر کس وضو بگیرد و دو رکعت نماز بخواند (و حق رکوع و سجده‌های آن نماز را به جا آورد؛ یعنی رکوع و سجده خود را مقداری طول دهد) و چون نماز او تمام شد، حمد و ثنای خداوند را بنماید و بر رسول خدا صلوات بفرستد و حاجت خود را بخواهد، نا امید نخواهد شد و خدا دعای او را مستجاب خواهد نمود».37
تعریف و تمجید از خدا را فراموش نکن
آیا خدا به تعریف و تمجید ما نیاز دارد؟
معلوم است که نماز و روزه‌های ما به اندازه سر سوزنی برای خداوند فایده‌ای ندارد و اگر او ما را به خواندن نماز و گرفتن روزه مکلّف کرده به خاطر کمال خود ما می‌باشد.
امام صادق(ع) فرمودند: «قبل از دعا کردن، تعریف خدا را بکنید و او را مدح نمایید».38
به راستی اگر خدا به تعریف ما نیاز ندارد پس چرا امام صادق(ع) به ما چنین دستور می‌دهد؟
آیا جوابی به ذهن شما می‌رسد؟
اگر در جملاتی که امام صادق(ع) برای ما بیان کرده‌اند دقّت کنیم می‌توانیم به جواب این سؤال برسیم، پس بگذار ابتدا کلام امام صادق(ع) را برای شما کامل کنم: «چون خواستید دعا کنید خداوند را این گونه مدح کنید: ای که کرم تو از همه بیشتر است، ای که از همه بهتر و بزرگوارتری، ای مهربان‌ترین مهربانان، تو یگانه هستی و هرآنچه بخواهی انجام می‌دهی، ای کسی که هیچ کس، همانند تو نیست، ای شنونده و بینا!».
آری، ما این کلمات را برای خودمان می‌گوییم نه برای خدا !
ما این جملات زیبا را می‌گوییم تا خودمان باورمان شود که خداوند مهربان‌ترین مهربانان است و بدانیم که ما به درب خانه چه کسی آمده‌ایم.
در آن لحظه‌ای که مشکلی برای ما پیش می‌آید چه بسا فراموش می‌کنیم که چه خدای مهربانی داریم.
به ما گفته‌اند این گونه خدا را بخوانیم تا یادمان بیاید که به درب خانه کسی آمده‌ایم که همه، ریزه خوار احسان اویند و همه کریم‌های دنیا، محتاج کرم او هستند.
ما با گفتن این جملات داریم به خودمان تلقین می‌کنیم و قلب خود را آماده پذیرش رحمت خداوند می‌کنیم.
پس از امروز به بعد هرگاه خواستی دعا کنی این جملات را قبل از دعای خود بگو که من ترجمه آن را قبلاً ذکرکردم:
یا أجْوَدَ مَنْ أعْطی، یا خَیْرَ مَنْ سُئِلَ، یا أَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ، یا واحِدُیا أَحَدُ، یا مَنْ لَمْ‌یَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَدا، یا مَنْ یَفْعَلُ ما یَشاءُ وَیَحْکُمُ ما یُریدُ وَیَقْضی ما أَحَبَّ، یا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ، یا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الأَعْلی، یا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ،ٌ وَهُوَ الَّسمیعُ الْبَصیرُ.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

چهل نفر را دور خود جمع کن

هرگاه دعای مهمی داشتی چهل نفر از دوستان و آشنایان خود را در مکانی جمع نما و از آنان تقاضا کن تا برای تو دعا کنند.
و چون آنان در حق تو دعا کردند خداوند دعای آنها را مستجاب می‌کند و تو به حاجت خود می‌رسی.
اما اگر نتوانستی چهل نفر را جمع نمایی، یک راه دیگر هم داری، چهار نفر از دوستان خود را دعوت کن و از آنها بخواه که هر کدام ده بار برای حاجت تو دعا کنند.
در این صورت چهل بار برای حاجتت دعا شده است، آن هم از طرف دیگران.
این مطلب را که برای شما نقل کردم دستور امام صادق(ع) می‌باشد.39
حتما دیده‌ای که بعضی از مردم وقتی حاجت مهمی دارند یک سری کارهای عجیب و غریب می‌کنند تا به حاجت خود برسند.
یک نفر نیست به آنها بگوید که اگر می‌خواهید به حاجت خود برسید و دعای شما مستجاب شود هر چیز بدون سند و مدرکی را که شنیدید بدون تحقیق انجام ندهید، بیایید به سخنان امامان معصوم(ع) پناه ببرید و از آنها بخواهید شما را راهنمایی کنند که آنان راهنمایانی هستند که شما را به سر منزل مقصود می‌رسانند.
این که کار سختی نیست، چهار نفر از دوستان خود را به خانه‌ات دعوت کن، و از آنها بخواه که وضو بگیرند و دو رکعت نماز بخوانند و هر کدامشان ده بار برای تو دعا کنند، البته یادت نرود که بعد از این مراسم، به رسم ادب، یک پذیرایی خوب از آنان بنمایی !