تمرین تنفس از دو طریق تنفس سینه ای و تنفس شکمی صورت می گیرد. یعنی بکمک
ششها(سینه) و یا بکمک شکم، ریه ها و پرده دیافراگم می باشد. تحقیقات نشان داده که
تنفس سینه ای باعث فشار به دریچه قلب و تمرین سنگین آن باعث آسیب به آن می گردد
و نیز هنگام قرائت قرآن باعث فشار به عضلات گردن و پایین آمدن کیفیت اصلی صدا می شود.
در حالی که با تنفس شکمی می توان حجم بالاتری از هوا را برای خواندن ذخیره کرد و موقع
خواندن قرآن کنترل این هوای ذخیره شده راحت تر است. البته مکش هوا به داخل شکم غیر از
چیزی است که تصور می کنیم. برای درک بهتر این مطلب در قسمت آناتومی دستگاه تنفس
نحوه عملکرد دقیق آنرا توضیح داده ایم. نکته ای که برای بازدهی بهتر تنفس لازم هست بدانید
اینست که هنگام نفس گیری و نیز هنگام خواندن قرآن می بایست: سر و سینه بصورت صاف
قرار گیرد و از خم شدن سر بطرف پایین یا خم شدن کمر(و در نتیجه سینه) بشدت پرهیز کرد
تا ریه های جمع شده از هم باز شوند و فضای بیشتری جهت ذخیره هوا در اختیار ما قرار دهند.
صاف نگه داشتن سینه، کشیدن بدن به طرف بالا و کمی بالا بردن شانه ها از جمله ترفندهای
موثر در ذخیره نفس بوده و این عمل در هنگام قرائت قرآن و استفاده بهتر از تنفس بسیار موثر است.