حکایتی از مرحوم آیت اللّه میرزا جواد ملکی تبریزی
در خصوص تأثیر دعای دیگران
آیت اللّه سیداحمد فهری نقل می کند:
«دوستی داشتم به نام محمود مجتهدی که بارها
به خدمت آیت اللّه میرزا جواد ملکی تبریزی رسیده بود
و از انفاس او بهره ها گرفته بود.
وی می گوید: روزی پس از پایان درس،
به حجره یکی از طلبه ها که در مدرسه دار الشفا بود، عازم گردید
و من نیزدر خدمتش بودم. به حجره آن طلبه وارد شد
و مراسم احترام را به جا آورد. اندکی بعد،
برخاست و حجره را ترک کرد.
چون منظور از این دیدار را پرسیدم، فرمود:
شب گذشته به هنگام سحر، فیض هایی بر من افاضه شد
که فهمیدم از ناحیه خودم نیست و چون توجه کردم،
دیدم که این طلبه به تهجد و نماز شب برخاسته است
و در نماز شبش به من دعا می کند
و این فیض ها، اثر دعای اوست.
این بود که به عنوان سپاس گزاری از عنایتش، به دیدار او رفتم».
ز بخت خفته ملولم بوَد که بیداری
به وقت فاتحه صبح یک دعا بکند