زادگاه و ولادت
سرزمين طوس ناحيهاي از خراسان بزرگ است كه خاستگاه دانشوراني بزرگ و تاريخ ساز بوده است. در جغرافياي قديم ايران، طوس از شهرهاي مختلفي چون «نوقان»، «طابران» و «رادكان» تشكيل شده بود و قبر مطهر حضرت علي بن موسي الرضا ـ عليه السّلام ـ در حوالي شهر «نوقان» و در روستايي به نام «سناباد» قرار داشت كه پس از توسعه آن، امروزه يكي از محلههاي شهر مشهد به شمار ميآيد.
گويند زماني «شيخ وجيه الدين محمد بن حسن» كه از بزرگان و دانشوران قم بوده و در روستاي «جهرود» از توابع قم زندگي ميكرد[1] به همراه خانواده و به شوق زيارت امام هشتم شيعيان به مشهد عازم شد و پس از زيارت، در هنگام بازگشت به علت بيماري همسرش، در يكي از محلههاي شهر طوس مسكن گزيد. او پس از چندي به درخواست اهالي محل علاوه بر اقامة نماز جماعت در مسجد، به تدريس در مدرسة علميّه مشغول شد. در صبحگاه يازدهم جمادي الاول سال 597 ق، به هنگام طلوع آفتاب، سپيده از خنده شكفته شد و درخشندهترين چهره حكمت و رياضي در قرن هفتم پا به عرصة وجود نهاد.[2]
پدر با تفأل به قرآن كريم نوزاد را كه سومين فرزندش بود «محمد» ناميد. او بعدها كنيهاش «ابوجعفر» گشته، به القابي چون «نصرالدين»، «محقق طوسي»، «استاد البشر» و «خواجه» شهرت يافت.