اعتکاف{ روزهای وصل و عشق }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بی‏ انصاف نباش، آری! می‏دانم میهمان خوبی بوده‏ای برای میزبانت؛

"امّا سه روز کافی نیست"

این‏که سه روز در حاشیه نورانیّت «ایّام روشنی» بنشینی و نورانی شوی کافی نیست

باید محکم شوی، باید هرچه می‏شود، سلاح برداری و سپر پایت را که بگذاری بیرون،

می‏بینی که محاصره شده ‏ای باید تا می‏توانی آذوقه و آب برداری بیرون، قحطی بیداد

می‏کند! تشنگی جان خیلی ‏ها را به لبشان رسانده، باور کن، چشم و دل سیر، کم

پیدا می‏شود باید چراغ برداری

اصلاً باید خودت چراغ شوی؛ آنوقت، دیگر هم جلوی خودت را می‏بینی و هم دیگران را

به مقصد می‏رسانی باور کن، تاریکی بیداد می‏کند ...چشم، چشم را نمی‏بیند دل، دل را

نمی‏بیند خیلی ‏ها شب‏کور شده‏ اند و شب‏زده؛امّا بعضی‏ ها هنوز سوسو می‏زنند تو پرنور

باش و وسیع خلاصه که بی‏ انصاف نباش! بیا و همیشه مهمان باش

خودت که بهتر می‏دانی اینجا کاروانسراست

اگر نبود، که نوبت به تو نمی‏رسید

همه این‏ها را برای تو گفتم، آری! تو که در وجود منی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مهربانا! آمده ام تا معتکف کوی تو شوم، لانه شیطان را
در ذهن و جانم ویران سازم و بال پرواز از تو بگیرم.

آقای من! فرمودی به خانه من درآی تا پناهت دهم و من نیز
دل از همه گسسته و بر تو بسته ام و چشمْ انتظار
نوازش های بنده پرورت می باشم.

معبود من! به مسجد، سجده گاه عاشقان و سر بر آستان
نهادگان و خانه امن و آرامش تو آمده ام؛

مکانی که پروازها از آن سرگرفته و محل نزول فرشتگان
و مجمع عاشقان و محفل کرّوبیان است.

بدان امید آمده ام که در کنار دوستان و مقربان درگاهت قرار
گیرم تا شاید گوشه چشمت بر من گنه کار روسیاه افتد.