روان شناسی اعتماد به نفس:
اعتماد به نفس هر کس بر اساس تجربه های کودکی، الگوهای تربیتی و شرایط محیطی شکل می گیرد.
اعتماد به نفس تصور و بینشی است که هر کس درباره توانایی ها، امکانات و شکل ظاهری اش دارد. این مقوله پیچیده به تدریج و طی سالیان دراز شکل می گیرد و در شرایط گوناگون دچار نوسان و تغییر می شود. بروز یک حادثه ناگوار در زندگی ممکن است اعتماد به نفس را کاملاً تخریب کند و گاهی یک رویداد مثبت آن را قوت می بخشد. در این فرصت بیایید به جنبه منفی آن از دیدگاه روان شناختی بنگریم.
ذهن انسان بدون اعتماد به نفس، مانند فیلتری است که به هیچ وجه اجازه ورود داده های مثبت و واقع گرایانه را نمی دهد و آنچه وارد آن می شود، فقط افکار منفی و تصورهای غیرواقعی است. چنین فردی فقط به ضعف ها و باورهای نادرستش اهمیت می دهد. اعتماد به نفس انسان ها تحت تأثیر باورهای بنیادین آنها در زندگی است و هر فردی این باورها را بر اساس تجربه های کودکی، الگوهای تربیتی و شرایط محیطی بدست می آورد. گاهی در این مسیر پر پیچ و خم، رویدادهایی اتفاق می افتد که روی اعتماد به نفس فرد اثری منفی دارد و به مرور باعث کاهش آن و شکل گرفتن شخصیت با مشکلات فراوان فردی و اجتماعی می شود.