مـونـس جـــان( منـاجـات نـامـه)

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی !

ای مبدء کمالات ، ای جامع صفات ، ای نازل کنند آیات ،
ای محقق واقعیات ، ای قبول کنند طاعات ، ای پذیرند عبادات ،
ای فریاد رس روز عرصات ، ای بپا دارند عمارات ، ای نشان دهند کرامات ،
ای نگهدارند ارض و سماوات ، ای برآورند حاجات ، ای شنوای مناجات ،
ای بخشند ثواب و دهند مکافات ، ای دریای اسرار و اشارات ،
ای عنایت کنند مقامات ، ای دفع کنند آفات ، ای فرو فرستند صلوات و تحیات ،
ای بی نهایت کرامات و عنایات ، ای سید سادات ، ای بر تو فخر و مباهات ،
ای رفیقف خلوت مست خرابات ، مرا دعوتی کن به میقات
را هم ده به عرصه گاه ملاقات ، طلا کن مرا مس ذات ،
نفیم کن از اثبات شرمنده ات را بنما مراعات ، برآور از او مهمات ،
بنمایش صاحب کرامات ، بنوشانش از دردی خرابات ،
رهایش کن از طامات ، جایش ده در ملکوت و سماوات .

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی !

، ای مقام قرب و وصالت ما را معراج ،
ای عطا کنند منازل معنوی و بر پا دارند سماوات و ابراج ،
ای تمام موجودات هستی به تو محتاج ،
ای نازل کننده شریعت و منهاج ،
ای برطرف کنند شب و یاج ،
ای برافروزند سراج وهاج ،
ای به وجود آورند انسان از نطفه امشاج ،
ای ایمنی دهند مومن از مکرو استدراج،
بر سر این بند شرمنده ات از عبادت و طاعت بگذار تاج ،
در پناه رحمتم بر تا شیطان نگیرد از من باج و خراج .

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی !

، ای کرم و لطفت به مشکلاتم مفتاح ،
ای فالق اصباح ، ای دل خوشی من در مساء و صباح ،
ای رحمت و مغفرتت بر تائبان مباح ،
ای دریای سماح ، ای بندگی و طاعتت رباح ،
ای عشق و محبتت در خانه قلبم مصباح ،
ای لطف و رحمتت می صبوح ،
ای عنایت و رافتت نور روح
، ای درمان کنند قروح و جروح ،
ای بندگیت مایه فتوح ، دلم را به نور وجودت
بنمای عرصه گاه فتح الفتوح .

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی !
ای از یادت خانه دل آباد ،
ای به امید رحمتت گنهکار تیره روز دلشاد ،
ای به آستانه لطفت از دل درد مندان ناله و فریاد ،
ای بخاک عظمتت سر ذلت کیخسرو قباد ،
عنایتت را شامل کن بر این بیچاره سست نهاد ،
ای از کرم و احسانت قلب همگان شاد ،
اگر عنایت فرمائی دلم با صفا گردد ،
نفس پر فسونم از هوا رها گردد ،
کامم شیرین و باطنم روح افزا گردد ،
قلبم مست لقا گردد ،
بر طرف از وجودم بلا گردد ،
دردم دوا گردد ،
مس وجودم کیمیا گردد ،
هستیم از لا بگذرد الا گردد ،
چشمم از نور لطفت بینا گردد ،
گوشم از کلامت پرصدا گردد ،
ذاتم در آتش عشقت فنا گردد ،
عمل و کردارم بی ریا گردد .

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی !

عقل در عظمتت فرو ماند ، هدایتت گمراه را به سویت بگرداند ،
شمع عشقت به دل شعله بگیراند ، رحمتت گیاه محبت به قلب بنشاند ،
سالک با رسیدن به وصالت داد هجر بستاند ، اگر رحمتت دستم نگیرد ،
اگر عفوت گناهم نشوید ، اگر لطفت مرا نجوید ،
اگر رافتت در آغوشم نگیرد ، اگر کرمت به نجاتم نیاید ،
پای وجودم در لج زار گناه بماند ، غیر گناه از من پدیدار نشد ،
جز زشتی کردار از من نمودار نشد ، وجود غفلت زده ام بیدار نشد ،
احدی جز تو مرا غم خوار نشد ،

ای مالک ملک وجود ، ای رب غیب و شهود ،
این شرمنده را در تمام عمر غیر گناه نبود ،
ای بهترین معبود ، ای همه موجودات را مقصود ،
ای وجود نامحدود ، ای منزه از عدد و معدود ،
از فراق کویت ناله و آه تا چند ،
وجودم در قفس گناه تا کی در بند ،
ای بی مثل و مانند ، به عزت و جلالت سوگند ،
در آتش حسرتم هم چون سپند ، مرا در مقام تدبیرت چه ترفند ،
شیطان انداخته در کمند ، این خواری و ذلت بر من مپند ،
که در سایه لطفت سالم مانم از آسیب و گزند .

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی !

دلم از غبار گناه تیره شد ، نفس اماره بر من چیره شد ،
دید عذاب به من خیره شد ، چشم دلم کور شد ،
وجودم از پاکی دور شد ،
اگر رحمتت مرا فرا گیرد ، جانم مرا فرا گیرد ،
جانم صفا گیرد ، باطنم آراسته شود ،
آن که یاورش توئی ، آن که داورش توئی ،
به خانه نومیدی ننشیند ، جز لطف تو نبیند .
این شرمند وامانده از تو جز خیر ندید ،
گوشم آوای رحمت شنید ،
کامم شراب محبت چشید ،
مغفرت و عفوت گناهانم را به نابودی کشید ،
موجودات از فرمانت سر برنتابد ، فطرت آدمیان جز تو نخواهد ،
اگر هستی زبان شود ،
از عهد شکرت بر نیاید ،
این فرومایه از تو عزت خواهد ،
شیطان از من پستی و خواری خواهد ،
دوری از کمالات اخلاقی خواهد ،
ولی وجود من از تو شراب طهور
در معیت ابرار خواهد

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی!

به بندگان پیام دادی هر که قدمی به سویم آید ،
رحمتت ده قدم به سویش آید ،
مرا آن یک قدم هم نشاید ،
تو را نسبت به این افتاده آن یک قدم هم باید ،
تمام موجودات به تمام نیازمند ند ،
ملک و ملکوت به درگاهت فقیر محضند ،
بدون لطفت همه در کام مرگند ،
بود و نبود از شراب احسانت مستند ،
منهای عنایت تو جملگی بی پا و دستند .
صبح هستی از افق اراده ات پدیدار شد ،
جهان خفته از نسیم بهارت بیدار شد ،
قلب عارفانت مرکز اسرار شد ،
سینه عاشقانت از پرتو رحمتت منبع انوار شد ،
دل دلداگانت برای نشان دادن جمالت آینه دار شد

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی !

ندای سروش رحمت به گوش این عاصی رسید
او را به پذیرش توبه و انابه داد نوید ،
آثار لطف تو در عرصه گاه حیاتم شد پدید ،
پیراهن فراق به بوی وصال درید ،
ای که فرستادی مرا بشارت و نوید،
رافت و عنایت تو مرا به درگاه تو کشید .
فقیرم من فقیرم یا الهی مرا جز رحمتت نبود پناهی
سرا پا از گنه آلوده ام من ذلیل و بی دل و شرمنده ام من
تباه و روسیاه و ناتوانم کر و کور و اسیرم و بی زبانم
به پای دل به سویت راه پویم بجز عفو تو چیزی را نجویم
شکسته قلب و زار و روسیاهم غریبم بی نوایم بی پناهم

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی !

قامت هم چون سروم از بار گناه خمید ،
مرغ پاکی از قفس وجودم پرید ،
بی برگ و بارم همچون روز خزان درخت بید ،
اما نمی توان از تو نمود قطع امید .
تا حجابهای از برابر دید قلب کنار نرود
، تا قدم جان به راه عشق و محبت تو نرود
تا دست گدایی به درگاه تو دراز نگردد ،
و عقل جز به تو نیندیشد ، و گوش جز صدای تو نشنود ،
و وجودم خرج غیر تو نشود ، در رحمت به رویم باز نگردد .
خواهنده شرمنده از درگاهت به نومیدی نرود ،
سائل از درخانه ات دست خالی باز نگردد ،
کاهل از حیات خود طرفی نبندد ،
عبد غیر محبت و عشق تو را نسزد ،
حمد و سپاس ، شکر و مدح تو را باشد ،
کو آن عقلی که حق توبشناسد ،
کو زبانی کز عهد شکرت بدر آید ،
این کاری است که ازعهد کسی نیاید .

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

الهی !
، بی چاره جز این که از پیشگاه لطفت
طلب حاجت کند چاره ندارد ،
گدای خاک نشین غیر این که از درگاه حضرتت
در خواست سرمایه نماید راه ندارد ،
افتاده مسکین باید جبهه بخاک کویت ساید ،
او را جز ذلت و تواضع به دربارت نشاید ،
اگر به در یوزگی به حریم عنایتت نیاید چه سازد ،
دارند معرفت جز تو را عبادت و بندگی ننماید .