«30» راهِ بندگی
أَسئَلُکَ... أن تَجْعَلنی مِمَّن... لایَستَخِفُّ بِاَمْرِکَ(5)
از آن روزی که به این دنیای فانی پا نهادیم، جامی بوده ایم لبریز از الطاف و نعمت های تو و نه تنها این که قبل از آمدن مان نیز، به فکرمان بودی، به فکر سعادتمان، و از ما پیمان گرفتی که در دنیا شیطان را عبادت نکنیم
________________________________________
1- نمل، آیه 40، «و من شکر فانّما یشکر لنفسه و من کفر فانّ ربی غنیّ کریم».
2- اعراف، آیه 17، «ولاتجد اکثرهم شاکرین».
3- غررالحکم، «شکر المؤمن فی عمله».
4- بحارالانوار، ج 71، ص 40، امام صادق(ع): «شکر النعمه اجتناب المحارم».
5- فرازی از مناجات شعبانیه.
ص:160
که او دشمن است و به ضلالت می کشاند و تو را بپرستیم(1) تا به مقام سعادت برسیم و وقتی که قدم در این دنیای فریبنده نهادیم، از گوشه و کنار اندرزمان فرستادی، مبادا که به راه کج برویم، امرمان کردی به آن چه که ما را به سوی خوبی ها می کشاند و نهی مان کردی از آن چه به بدی هایمان می خواند، به رفتن راهی که انتهایش، سبزه زار خرم سعادت باشد، فرمان مان دادی و از رفتن راهی که به ورطه ی هلاک و بیابان عذاب می رسید، بازمان داشتی؛
ما را به خود خواندی و رشته الفتت را بر ما افکندی، خواستی که با تو سخن گوییم و کلامت را بشنویم، خواستی که فریب شیطان را نخوریم و بیراهه نرویم، و دریغا که ما چه بسیار کلامت را نشنیده گرفتیم و امرت را سبک شمردیم، دستوراتت را به پیروی نکردیم و سعادت را به بازی گرفتیم، به ورطه هلاک افتادیم و مستحق عذابت گشتیم؛
بارالها گرچه بسیار گناه کرده ایم و اجابتت را چنان که باید انجام نداده ایم امّا ای مهربان، همیشه مهرت را در سینه داشته ایم، و همیشه تو تنها پناه مان بوده ای، همیشه تو را خواسته ایم و تو را خوانده ایم.
اینک ای یگانه معبود، ای مهربان محض، ای بخشنده بنده نواز:
أَسئَلُکَ... أن تَجْعَلنی مِمَّن... لایَستَخِفُّ بِاَمرِکَ
از آنانی قرارم ده که امرت را سبک نشمردند.
عزیزا، تو بزرگی، بزرگتر از آن چه که پرنده ی خیال من بر آن راه یابد، خواب غفلت چگونه بر من پرده افکنده که بزرگیت را نمی بینم و پرده ی
________________________________________
1- یس، آیه 61، «اَن لاتعبد والشیطان انّه لکم عدوّ مبین».
ص:161
حرمت حدودت را پاره می کنم؟ مستی چه فریبی در من شررْ انداخته که بی خیال حضورت، روزها را می گذرانم و از یادت غافل می مانم؟
نور یادت را همواره در آسمان دل مان روشن دار و ابرهای سیاه غفلت را از آسمان دل مان دور دار، بخواه که بشناسیمت، بخواه که قَدرت را بدانیم که ما همیشه به تو محتاجیم و غفلت همیشه به ما نزدیک است.
ای بزرگ، ای بخشنده
هماره دست گیرم باش
آمین یا رب العالمین
پـــــــــــــایـــــــــ ـــــان