نمایش نتایج: از شماره 1 تا 3 , از مجموع 3

موضوع: آیا اصل شفاعت مورد پذیرش قرآن مى باشد؟

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    September 2009
    شماره عضویت
    11032
    نوشته
    15,892
    صلوات
    500
    دلنوشته
    1
    تقدیم به روح پاک شهیدان
    تشکر
    1,241
    مورد تشکر
    1,799 در 1,071
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض آیا اصل شفاعت مورد پذیرش قرآن مى باشد؟


    آیا اصل شفاعت مورد پذیرش قرآن مى باشد؟



    پاسخ اجمالی:
    پاسخ تفصیلی: به اجماعهمه علماى اسلام، در روز قیامت شفاعتبراى پیامبر اعظم(صلى اللهعلیه وآله) و هر کس که خداوند اذن شفاعتدهد ثابت است و کسى منکر این نیست، مگر آنکه معاند است، یا از قرآنو معارف اسلامى بى خبراست. لیکن آیات شفاعت، برخى نفى کننده است، بعضى اثبات کننده. گاهى با غفلت از مقصود آیات، به دسته اول تمسّک مى شود تا شفاعت را نفى کنند. اینک بررسى و تفسیراین آیات:
    دسته اول: نفى کننده شفاعت


    آیه اول: در قرآن کریم تنها یک آیهاست که ظاهر آن شفاعترا به نحو مطلق نفى مى کند:
    «یا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اَنْفِقُوا مِمّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ یَاْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خُلَّهٌ وَ لا شَفاعَهٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظّالِمُونَ»(1)
    «اى اهل ایمان، از آنچه به شما روزى دادیم انفاق کنید، پیش از آنکه روزى برسد که در آن روز، نه داد وستدى است، نه دوستى و نه شفاعت، و کافران همان ستمگرانند.»
    ولى دقت در ذیل آیه«وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظّالِمُونَ» ثابت مى کند که آنچه نفى شده است، شفاعتدر حق کافران است، افزون بر اینکه خداوند در آیهبعد، شفاعتبا اذن او را ثابت مى کند:
    «مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ اِلاّ بِاِذْنِهِ»(2)(کیست که جز با اذن او نزد او شفاعتکند؟).
    آیه دوم: خداوند مى فرماید:
    «یا بَنِی اِسْرائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی اَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ اَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعالَمِینَوَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزِی نَفْسٌ عَنْ نَفْس شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَهٌ وَ لا یُوْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ»(3) (اى بنى اسرائیل! یاد کنید نعمت مرا که بر شما عطا کردم و شما را بر جهانیان برترى دادم و از روزى پروا کنید که کسى مجازات دیگرى را نمى پذیرد و نه از او شفاعت پذیرفته مى شود و نه غرامت از او گرفته خواهد شد و نه آنان یارى مى شوند).
    وحدت سیاق، حکم مى کند که هدف، نفى شفاعتباطل باشد که یهود در آن دوره مى پنداشتند، یعنى اعتقاد به شفاعت، بدون هیچ شرطى در شفاعتکننده و شفاعتشونده. این کجا و شفاعتتعیین شده کجا؟
    آیه سوم : عرب جاهلى چون معتقد به شفاعتبت ها نزد خدابودند، آن ها را مى پرستیدند. در این زمینه آیات فراوانى است که به یکى بسنده مى کنیم:
    «اَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ شُفَعاءَ قُلْ اَ وَ لَوْ کانُوا لا یَمْلِکُونَ شَیْئاً وَ لا یَعْقِلُونَ»(4) (آیا جز خداشفیعانى گرفته اند؟ بگو: آیا هر چند آنها مالک چیزى نباشند و شعورى نداشته باشند. باز هم از آنان شفاعتمى طلبید؟)

    امضاء

  2.  

  3. Top | #2

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    September 2009
    شماره عضویت
    11032
    نوشته
    15,892
    صلوات
    500
    دلنوشته
    1
    تقدیم به روح پاک شهیدان
    تشکر
    1,241
    مورد تشکر
    1,799 در 1,071
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    دسته دوم :اثبات کننده شفاعت


    آیه اول :خداوند مى فرماید:
    «قُلْ لِلّهِ الشَّفاعَهُ جَمِیعاً لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ اْلاَرْضِ ثُمَّ اِلَیْهِ تُرْجَعُونَ»(5)
    (بگو همه شفاعتاز آن خداست، فرمانروایى آسمان ها و زمین از آن اوست، سپس به سوى او بازگردانده مى شوید.)
    روشن است که خدانزد کسى براى کسى شفاعتنمى کند، چون او برتر از هر چیز است، و هر چیز در پیشگاه او خاضع است. پس معناى اینکه همه شفاعتاز آن اوست این است که خداى سبحان مالک مقام شفاعتاست و هیچ کس جز با اجازه او شفاعتنمى کند. پس این آیه، هم نفى عقیده مشرکین است که براى غیر خدا شفاعتقائل بودند، هم نفى اعتقاد یهود و نصارى است که به شفاعتمطلق و بى قید و شرط در مورد شفاعتکننده و شفاعتشونده معتقدند. شفاعتاز آن خداست و برآن سلطه دارد و جز خدامالک آن نیست و این منافات ندارد با اینکه بندگانى باشند که چون مورد رضایت الهى اند، اذن شفاعتداشته باشند. این معنى در دسته بعد مى آید.
    آیه دیگر: آیاتى هست که به روشنى دلالت بر شفاعتکسانى با اذن الهى دارد. امّا اینکه آنان کیانند؟ قرآناز آنان چیزى نمى گوید. اینک آیات:
    1. «مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ اِلاّ بِاِذْنِهِ»؛(6) (کیست که نزد خدا شفاعتکند، مگر به اذن او.)
    2. «ما مِنْ شَفِیع اِلاّ مِنْ بَعْدِ اِذْنِهِ»؛(7) (هیچ شفیعى نیست، مگر پس از اجازه او.)
    3. «لا یَمْلِکُونَ الشَّفاعَهَ اِلاّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً»؛(8) (مالک شفاعتنیستند، مگر کسى که نزد خداوند، عهد و پیمانى گرفته باشد.)
    پس فرق میان شفاعتمردود و شفاعتماذون روشن شد. شفاعتِ مطلق، یعنى شفاعتبدون اذن خدا یا شفاعتبت ها، مردود است و شفاعتدیگران که خدابه آنان اذن داده و نزد پروردگار عهدى گرفته اند، شفاعتمقبول است.(9)

    امضاء

  4. Top | #3

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    September 2009
    شماره عضویت
    11032
    نوشته
    15,892
    صلوات
    500
    دلنوشته
    1
    تقدیم به روح پاک شهیدان
    تشکر
    1,241
    مورد تشکر
    1,799 در 1,071
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    پی نوشت:

    (1). سوره بقره، آیه 254.

    (2). همان، آیه 255.
    (3). سوره بقره، آیه 47 ـ 48.
    (4). سوره زمر، آیه 44.
    (5). سوره زمر، آیه 44.
    (6). سوره بقره، آیه 255.
    (7). سوره یونس، آیه 3.
    (8). سوره مریم، آیه 87.
    (9). گردآوری از کتاب سیماى عقاید شیعه، آیت الله جعفر سبحانی، مترجم: جواد محدثی، نشر مشعر، چاپ: دارالحدیث، بهار 1386، ص 92. تاریخ انتشار: « 1397/02/14 »

    امضاء

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi