❤ |
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
باغچه کوچکت همیشه بهاری!
کلماتی که بر تخته سیاه مینویسی،
ابرهای بهاریاند که باران را
به تشنگی گلبرگها مهمان میکنند.
همه اتفاقهای تو به گل سرخ میرسند.
پنجرههای کلاست را با پروانهها فرش کردهای
و دیوارهای کلاست را با بوسه شاپرکها، کاغذدیواری.
نیمکتهای کلاس، مثل کلام تو
هیچگاه بوی کهنگی نمیگیرند.
کلاست باغچهای از گلهای همیشه بهار است
که عطر زندگی را از جانت میآکنند.
نفسهایت رسولان روشنیاند.
کلمات تو سادهترین شکل ترجمه خورشید است ؛
وقتی بر روی مستطیل جامانده
بر دل دیوار مینویسی و نور را نقاشی میکنی.
گرد گچهای سفید که بر شانههایت مینشیند،
انگار با لبخندی مهربان، دماوند در مقابلمان ایستاده است؛
با همان سربلندی همیشگی.
اگر کسی چروکهای پیشانیات را دنبال کند،
به رنج باغبانی میرسد که سالهاست
گلهایش را از بیم خزان،
به بهارهای در راه سپرده است،
باغبانی که هر صبح، با لبخندی بی پایان،
بهار را به باغش دعوت میکند.
همه جادههایی که تو نشان میدهی،
به «خرد و روشنی» میرسند.
صدای گامهایت، زمزمه محبتی است
که پیام آور دنیایی از مهربانی است.
صدایت، قاصدکهاییاند
که خبر از آیندهای روشن،
از روزهای نیامده برایمان میآورند.
همیشه خستگیهایت را
پشت لبخندهای ما گم میکنی؛
لبخندهایی که بوی افتخار و غرور
و سربلندی میدهند،
لبخندهایی که بوی امید میدهند،
لبخندهایی که بوی بالندگی میدهند.
ما ماهیان قرمز کوچکی هستیم
که غیر از آب ندیدیم و از هم میپرسیم آب را
و تو رودی هستی که به اقیانوسهای دور،
پیوندمان میدهی و آب را برایمان بخش میکنی.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
تو ابری؛ جان تشنه کویری ما را
از باران دانش سیراب میکنی.
تو چشمهای هستی که زلالی را
در زیر سایه درخت دانایی،
به ما تعارف میکنی.
تو به ما یاد میدهی
تا مثل همه پرندهها پرواز کنیم
و یادمان میدهی که خویش را
به خداوند برسانیم؛
مثل تمام آههایی که از دلهای سوخته میآید.
وقتی که مثل همیشه آرام آرام
شروع میکنی به صحبت کردن،
انگار قناریهای مست،
دارند بهار را آواز میکنند!
دستهای گرمت را میفشاریم
که گرمترین دست دوستی هاست.
آب حیات،
همین کلماتی اند که تو به ما میآموزی،
بیآنکه چشم طمعی داشته باشی؛
تنها لبخند ما کافیست.
کلماتی که تو میآموزی،
هیچ گاه فراموش نخواهیم کرد.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
ما درس چگونه زندگی کردن را
از تو آموختهایم و تمام دار و ندارمان،
کوله باریست از آموختههای تو
که سالها پیش از مسافر شدن،
در دستهایمان نهادی تا سربلند به مقصد برسیم.
همیشه دلگرممان کردی
تا جادههای پرپیچ و خم زندگی را
با امیدواری طی کنیم.
حالا که باغچه زیبایت به بار نشسته، بخند؛
بخند مثل همیشه،
تا ما همه خستگی راه را فراموش کنیم.
بخند، زیبا بخند!
بهار جاودانه گلهایی که تو پرورش دادی
مبارک باغبان؛ خسته نباشی!
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
وقتی به کلاس قدم می گذارد، بهار با نسیم نفس هایش می شکفد
و گل و لبخند و زمزمه، فضا را پر می کند.
با او آسمان می بارد، چشمه می جوشد،
نسیم می وزد و آفتاب سفره مهربان خویش را می گشاید.
از خانه تا مدرسه، با هر گام، بهشت نزدیک تر می شود.
نگاهش خانه مهربانی است و قلبش مهربان تر از آب.
دل ها را به طراوت و پاکی و پاکیزگی می خواند.
دست های گرم و صمیمی اش، مشق عشق می نویسد.
سرانگشت او افق های روشن فردا را نشان می دهد
واشاراتش، آن سوی پرده های خاک و ملکوت پاک خدا را.
وسعت شفاف قلب ها، قلمرو اوست
و کشتزار جان دانش آموزان تفرّجگاه خرمی او.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
رسالت راستین معلم و رسالت پاک انبیاست.
معلم، آنگاه که جز انسان سازی
و کمال بخشیدن هدفی ندارد، همسایه انبیاست.
رسول راستی و درستی
و سفیر صداقت و سرفرازی است.
معلم کسی است که تشنگان معرفت و دانش را
به آب حیات می رساند.
خدا معلم است و 124 هزار رسول.
همه اولیا و پاکان و برگزیدگان،
که قله های آفتابی و دور دست های روشن را
فرا چشم انسان می نشانند.
معلم اند اگر ما قدردان معلم نباشیم، خوبی، زیبایی،
عظمت و فضیلت رانادیده گرفته ایم.
ویرایش توسط فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)* : 29-04-2019 در ساعت 20:27
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
معلم، معمار قلب هاست
چندین سال است بهانه مقدس شهادت معلمی بزرگ و فرزانه،
استاد شهید مطهری رحمهالله دستمایه قدردانی و تجلیل از معلم شده است؛
معلمی که انسانساز و فرداپرداز است و تکریم و تعظیم او، تکریم و تعظیم علم است.
معلم، معمار قلب هاست و بذر نور در دلها میافشاند.
قدردانی و تجلیل از معلم، قدردانی از باغبانی است
که هر صبح، سبدی از صمیمیت با خود به کلاس میبرد
و با انگشتان مهربان خویش، بر شاخه قلبها فردا را پیوند میزند.
معلم را توقع نام و نان نیست.
این گمنام، هر روز از تنور داغ جانش،
هزاران نان بر سفره گرسنه دلها میبخشد
و از علقمه قلبش، هزاران مشک به خیمههای عطش میرساند.
تجلیل معلم، سپاس از انسانی است که هدف و غایت آفرینش را تأمین،
و سلامت امانت هایی را که به دستش سپرده اند، تضمین میکند.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
شیوه های تدریس معلم نمونه
آنان که دستی در تعلیم و تربیت دارند و عمری را در این راه گذرانده اند
٬ نیک می دانند که تدریس و آموزش چه هنر ظریف و دشواری است .
موفقیت در تدریس در گرو ده ها عامل است که داشتن معلومات
و اطلاعات کافی ٬ تنها یکی از آنها به حساب می آید .
استاد مطهری در تدریس به راستی هنرمندی تمام عیار بود
٬ از آن سنخ اساتیدی که درسشان زمزمه ی محبت است و شاگرد را
هر چند ناخلف ٬ جمعه نیز به حوزه ی درس وبحث می کشاند .
استاد در مدت بیست و چهار سالی که در دانشگاه تدریس داشتند ٬
دانشگاه را سنگر علمی می دانستند و برای آن احترام زیادی قائل بودند .
بارها به دانشجویان می گفتند : " دانشگاه به منزله ی مسجد است .
سعی کنید بدون وضو وارد دانشگاه نشوید . "
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
معلم،دریای عظیمیی که در قطرهای پنهان شده
و جهان پهناوری در هیکل انسانی نمودار .
آن کیست که هم چون پیامبران عظام صلوات الله علیهم اجمعین رسالتش تکمیل مکارم اخلاق,
تعلیم و تربیت و هدایت انسان ها به سوی فلاح و کمال است و در بین همه ی قشرها
از بالاترین جایگاه و والاترین منزلت معنوی و اجتماعی برخوردار می باشد
و در یک کلام ، آرزوی همه , همانند او شدن است ؟
آری ، او برگزیده ای از فرزانگان جامعه است که با درک عمیق از مسئولیّت ها
و رسالت ها، خود را به زیور علم و اخلاق آراسته ، با بهرهمندی از بالاترین دانش
تخصصی و اشراف بر اصول و مبانی روان شناختی و تعلیم و تربیت و مسلح شدن
به مؤثرترین روش های انتقال پیام ، با آرامش و احساس با شکوه
خود ارزشمندی و با یک دنیا تعهد پیامبرانه ، جامه ی مقدس « معلمی » بر تن کرده است.
آری معلم ، همان دریای عظیم است که در قطره ای پنهان شده
و جهان پهناوری است که در جثه و هیکل انسانی نمودار گشته است.
در عظمت جایگاه معلم ، همین بس که در ایفای وظیفه ،
همکار انبیاء و پیغمبران و برگزیدگان خدای تعالی است.
در کلمه معلم ، خیرخواهی و هدایت
خالی از عنف و زورگویی آمده است .
حضرت رسول اکرم (ص) به اصحاب خود میفرمودند :« کونوا معلمین » و « علموا و لا تعنفوا فان المعلم خیر من المعنف »
و « علموا و سیروا و لا تعسروا ».
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)