382- درکات و درجات انسانی
درجات اشاره به صعود انسان دارد، انسان که بالا می رود درجات را می پیماید. درکات در مقابل درجات است که به سقوط و هبوط انسان اشاره دارد، انسان که پایین می آید درکات را طی می کند، لذا جهنم را درکات است.
خداوند سبحان، انسان را که در قرآن بالا می برد درجات تعبیر می کند والذین اوتوا العلم درجات (383) هم درجات عندالله (384) و اولئک لهم الدرجات العلی (385) و فرمود: ان المنافقین فی الدرک الاسفل من النار (386) (387)
383- بنگر که در مزرعه خویش چه کاشته ای؟!
هر کسی سفره خود و مهمان سفره خود است. و بعبارة أخری: هر کسی زارع و مزرعه خودش است و نیات و علوم و اعمالش بذرهایش، بنگر تا در مزرعه خویش چه کاشته ای که علی التحقیق علم و عالم و معلوم و عمل و عامل و معمول اتحاد وجودی دارند و آن تویی. در قول حضرت رسول الله (ص): الدنیا مزرعة الاخرة و در کلام جناب وصی (ع) به حارث همدانی: انت مع من احببت و نظایر اینگونه احادیث صادر از اهل بیت عصمت و وحی دقت کن! (388)
384- تا به جایی رسی که یکی از جهان و جهانیان بینی!
بالاخره همه چیز را از او می گیرند حتی توای تو را، و می رسی به جایی که می یابی اوست و بس. ان کل من فی السموات و الارض الا آتی الرحمن عبداً لقد أحصیهم وعدهم عداً و کلهم آتیه یوم القیمة فردا (389)
هر چیز که دیدم همه بگذاشتنی بود - جز یاد تو ای دوست که آن داشتنی بود (390)