انسان و اسلام از منظر امام خمینی
تردیدی نیست که نگرشها یا به تعبیری جهان بینی رهبر فقید انقلاب؛ درآمد کامیابی های شخصی و اجتماعی و سیاسی وی تلقی می شود. بسا کسانی که چون بینش واقع بینانه ای درباره انسان و اسلام نداشته و به تعصب ورزی های جاهلانه خود اصرار ورزیده بودند، توفیق راه یابی به مقام رهبری فکری و سیاسی انقلاب را به دست نیاوردند. از کلام و رفتار و مواضع سیاسی پیش و پس از پیروزی انقلاب که امام خمینی آشکار ساخته اند، به روشنی می توان خطوط معرفتی ایشان را در باب انسان شناسی و نیز در حوزه اسلام شناسی به چنگ آورد. دست پروردگان آن پیشوا را که می نگریم هر کدام بهره هایی درخور استعداد از این عرصه برگرفته اند. البته جایگاه شهید بهشتی و شهید مطهری در این میانه در خور تأمل است. به هر حال آنچه امام خمینی درباره انسان و اسلام اظهار داشته و یا در رفتار و سلوک و تربیت شاگردان خود نشان داده اند، به دست می دهد که همین درستی و راستی نگرشهای او بود، که بسترساز تحّول حوزوی و انقلاب و نوسازی اجتماعی در عصر حاضر شده است. در این مجال برآنیم که کوششی در ارایه جهان بینی و ایدئولوژی رهبری داشته باشیم و تفاوت ها و تمایزهای فکری و دینی را آشکار سازیم.