رمضان؛ یعنی بی کرانگی روح. رمضان؛ یعنی بالاتر از جبرئیل رفتن
و در ضیافت و در خانه دوست، بی پرده و بی حضور نامحرم قدم نهادن.
رمضان؛ یعنی غرق شدن در زلال لاهوت.
رمضان امسال چه حال و هوایی دارد! ماه نو که به دنبالش می گردیم،
چه سرمست و از خود رهیده داس نو اش را از چشم ها پنهان می دارد.
با این حال، ستارگان امشب با شادی، در هرم بیابان ها سوسو می زنند
و چشمک زنان، نوید آغاز ماهی نو را می دهند.
امشب فرشتگان ازدحام کرده اند و بر در و دیار عالم گلاب می پاشند.
امشب شادی فرشتگان در وصف نمی گنجد و طراوت شکفتن این ماه نو
و شهر رحمت، از فهم خورشید نیز بالاتر است.
شب نیاز است و شب عروج، شب فرود رحمت و شب فراز و به معراج رسیدن،
شب آرامش و یک رنگی با فرشتگان. شبی که می توان دریای طوفانی را
به ساحل نجات بخش خداوند رساند و در حرم امن الهی مهمان شد.
شبی که هزار هزار فرشته، بال گشوده اند تا قطر ه های بارانِ بخشش و مغفرت را
بر روی زمینیان ببارانند. آری، فرشتگان رمضان، از هفت آسمان عشق
به سوی زمین می آیند، به پای بوس ماه نویی که می آید.