مرگ حقیقتی است قطعی که عاقبت گریبانگیر هر موجود زندهای جز خداوند تبارک و تعالی خواهد شد؛ از اینرو در منابع دینی ما به مسألۀ «یاد مرگ و قیامت» اهمیت زیادی داده شده است، به گونهای که در قرآن کریم بیش از هزار آیه به مسألۀ مرگ و قیامت، اشاره دارد و از جهت اهمیت بعد از مسألۀ توحید قرار گرفته است؛ چرا که به یاد مرگ و قیامت بودن موجب میشود تا آدمی خود را برای این سفر ابدی و همیشگی آماده کند و توشۀ لازم را مهیا کرده و از شهوات و لذات زودگذر دنیا چشمپوشی کند. به همین دلیل است که یاد مرگ و قیامت در روایات ما به عنوان افضل عبادات معرفی شده و از نشانههای کیاست و زیرکی به شمار میرود؛ زیرا افرادی که همواره به یاد مرگ و قیامت خود هستند، هرگز دچار غفلت نخواهند شد و مشکلات و رنجهای دنیا را به راحتی تحمل کرده و با ایجاد روحیۀ زهد نسبت به دنیا و دوری از گناهان، دارای رقت قلب شده، در نتیجه محبوب خداوند میشوند و با شهداء محشور خواهند شد.