در بازخوانی این آئینها میتوان طعم برساق را زیر زبان حس کرد و نان کاکلی، زنجفیلی کوکه، هریس و ایران آشی را با ولع خورد و در این میان مگر میشود از شیرینی کاسمسا و نانهای کلوچهای زعفرانی و رنگینه بهسادگی گذشت.
رمضان در شهرهای کهن ایران
مردم کشور ما در هر نقطهای با آنچه از گذشتگان خود سینه به سینه دریافت کردهاند، به مهمانی خدا رفتهاند و هر کدام سهمی در زیباتر برگزار شدن آیینهای رمضان دارند. در این ایام حتی سنتهای فراموش شده نیز به زیبایی یاد میشوند و بیان خاطرات رمضان سالهایی که افطار و سحرش حال و هوای دیگری داشت، ورد زبان مسنترهای هر خانواده است.
سحرهایی که با چاووشیخوانی ندا داده میشد و افطارهایی که با نقارهزنی و کوبیدن بر طبل خبررسانی میشد.
در این بین، شهرهای کهنی نظیر شیراز، یزد، همدان، بوشهر، یاسوج، شهرکرد، اهواز و ... آداب و رسوم جالبی دارند که مرور آنها خالی از لطف نیست، آداب و رسومی که گاه بر سفرههای سحری و افطاری و گاه بر اجرای یک رسم و سنت نگاه دارند.