دلم گرفته آقا ....................(( درد دل با مولاي منتظران))

[راحیل السادات* تورا من چشم در راهم*]

باين الحسن

عزيز علي اري الخلق و لا تري

چه سخت است كه چشمهايم همه را ببيند

اما ترا نبيند

اللهم ارني الطلعة الرشيده

والغره الحميده

[نرگس منتظر]

هفته ای دیگر گذشت و امشب باز شب جمعه است.
امام(ع) سخت امیدوار است تاطی این هفته،دیگر خلق نبودنش را حس کرده باشند.
به ضرورت ظهورش پی برده با شند و او و ظهورش را انقدر خالصانه خواسته باشند تا این جمعه دیگر فرمان قیام صادر شود.

امیدوار است شیعیانش انقدرمقدمات ظهورش رافراهم اورده باشندو
انقدر خود و جامعه را برای پذیرش امر فرج سازماندهی کرده باشند

وخلاصه انقدراماده باشندکه تاصبح،از شوق،خواب به چشمانشان نیاید.
دو کوچه از موقعیت امام(ع)،بازار ها شلوغ است و ترافیک،پیاده روها و پاساژهاکم از ترافیک همت ندارد.

تالارها اغاز زندگی مشترک زوج های جوان را به رقص و طرب ایستاده اند،
پارکها و شهر بازیها پر از سر و صدا و قهقهه بچه ها وبچه ترهاست!

بچه ها اجازه دارند تا نصف شب پای تلویزیون دراز بکشند
و فرداخورشید وسط اسمان باشد و انها وسط رختخواب.

فامیل شب جمعه دور هم جمع می شود.یکی ، از معاملات دو هفته گذشته صحبت می کند و دیگری پشت سر همسایه غیبت.
جمعی هم که خود را بیش از همه به امام (ع) نزدیک می دانند عاجزانه پاس شدن چکها یا واحدهای دانشگاهشان را از خدا و امامشان مساُ لت دارند.
و................

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هر شب با ياد تو به خواب مي روم
و صبح در انتظار ...

مي دانم که مي آيي
و غبار غم و اندوه هزاران ساله را
از قلب هاي خسته مان مي زدايي
و اشک هاي زلال مان را
از گونه هايمان بر مي چيني ،
مي آيي و ضريح گمشده ياس کبود را
نشانمان مي دهي
و مسيح مريم را با
خويش همراه مي سازي.
دلم گرفته آقا
ولي ذره اي ايمان به آمدنت
از دلم كم نمي شود
اي شهسوار جاده عشق و عدالت
ميدانم ...
ميدانم تو خواهي آمد .وووو

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ساعت و حركت ثانیه شروع میشود

وعقربهای آن به چرخش زمان آغاز میگردد.

و دل در لا به لای اعداد گم میشود

در دلم ياد تو غوغا مي كند

دلتنگي قلبم را در جنگ سهميگن خود مي فشارد

در اين غروب غم افزاي آدينه

گفتم كمي باتو حرف بزنم

شاید با درد دل هايم

نزدیك تر شوم به تو.

آقاي من !

خودت میبینی و میشنوی كه روزها برایم همه یه رنگ و ادمها برام تكراری شده .


آقاجان !

جمعه و غروب لحضه ی است كه قلب شكفته می شود

چون باز دست رحمت تو بر آن كشیده می شود ،

گفتم بيايم و دست خالیم را نشان تو دهم

و به دندان پیراهن عربیت را با به زبان بگيرم

تا كه شاید فاصله من و تو كوتاه شود

و گره حاجتم با دست پر از كرامت تو باز شود .

ما كه جز زحمت برای شما چیزی نداشته ایم

اقا جان اول بگو كی میای؟

جان به لب رسیده اما تو نیامدی

فساد و ظلم را كه دیدی !

نميخواهی بیای امر معروف و نهی از منكر شروع كنی ؟!

آقا جان فقیر ي هستم كه چشم به در خانه دوخته ام

كه مقدری نان محبت از دست لطفت تو بگيرم

هرچند كه شیطان هم در وادی دین ما را خوب بازی میدهد

يادم ميايد حرف جدت را كه فرمود:
زمانه اي مي رسد كه نگه داشتن دین مثل نگهداشتن زغال داغ بر كف دست است

ما هم كه طاقت اتش نداریم ؛

آقا جان از آن اشك رحمت

كه بر حسین میرزی به ما نشان بده

تا ما هم این اتش دنیا را

با اشك بر عمه زینب خاموش كنیم

و همیشه با توباشم.

مزاحمت نمی شوم

میدانم داری طلب مغرفت برای مومنین میكنی

اما در ان نماز شبهایت در كربلا

دران چهل نفر كه یاد میكنی

من رااخر ین نفر قرار بده

و ان شا الله كه در كربلا همدیگر را ببنیم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

يابن الحسن !

عزيز دل فاطمه (س)!

تو خود بگو :

تا کجاي قصه بايد ز دلتنگي نوشت ؟



تا به کي بازيچه بودن توي دست سرنوشت



تا به کي با ضربه هاي درد بايد رام شد



يا فقط با گريه هاي بي قرار آرام شد



بهر ديدار محبت تا به کي در انتظار



خسته از اين زندگي با غصه هاي بي شمار

....................

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

السلام عليك يا بقية الله !

السلام عليك يابن الفاطمه !

بازهم جمعه شد و

بازهم مثل هميبشه

دلي پر از اشتياق براي تو آورده ام

نازنينم !

در مسير جاده نگاهم

تا افق امدنت

گلهاي نرگس بي قرار كاشته ام

اما همچو گلهاي افتاب گردان

سرخم كرده و پژمرده اند

و منتظر طلوع خورشيد وجودت

كه جان بگيرند با نگاهت

كه سر بلند كنند و به تو خوش امد بگويند

با دلي گرفته و بغضي فرومانده در گلو

زمزمه مي كنم :

يا بن الحسن !

يوسف دردانه دوران !

اي جان شيرين !

تورا من چشم در راهم .................

تورا من چشم در راهم ................

تورا من چشم در راهم ..............

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

از کرانه هاى دریاى انتظار صدایت مى زنم؛ از میان موج هاى خروشان ولى بى صدا، از آبىِ دریا و از عمق وجودم. صدایم در کوهها مى پیچد و من همچنان منتظر. در انتظار آمدنت صدایت مى زنم. انتظارى سبز و طولانى نویدبخش تنهایىِ من است. نمى دانم با چه صدایى، با چه کلامى صدایت کنم. اما صبح هاى جمعه چشمان پرشکوه ام چشم به راه در جاده انتظار منتظر توست. اشک در حلقه مردمک ها جمع مى شود، ولى توان آمدن ندارد؛ مردمک ها تنها مثل غروب خورشید سرخ مى شوند.
یا مهدى! دریاى وجودم صحراى انتظارت است. من عاشقم، عاشق قدوم مبارک تو. عاشق و تشنه دیدار تو. شب هایى که در یاد تو هستم، خواب مهربانى ها را مى بینم. خواب بازگشت خوبى ها را. بیا، بیا و خواب هاى مرا تعبیر کن.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام مهربانم

سلام عزيز دل نرگس

سلام مولاي عزيزم

اينقدر دلم گرفته ؛

اينقدر درد دارم ؛

اينقدر غصه دارم

كه نميدونم چطوري ؛

با چه كلامي بهت بگم

اخ چقدر سخته حرف زدن

وقتي داري از بغض خفه مي شي .

چقدر سخته با چشم هاي اشكبار نوشتن ؛

اقا جان . بذار من سكوت كنم .

اين يك بار ؛

فقط اين يك بار ؛

تو همه حرفهاي منو از اشكهام بخون.

اين يك بار ؛

فقط همين يك بار

با زبان لال من همراهي كن .

نميتونم ......................

نميتونم هيچي بگم ...........

نميتونم گريه نكنم ..............

نميتونم شرمنده نباشم .....

نميتونم ....................

كمكم كن مولا جان ............

كمكم كن .................

[نرگس منتظر]

آقاي من!

مولاي غريب و تنهاي من!

پدر مهربان اهل عالم!

مي خواهم غربتت را حکايت کنم؛

غربتي که دوازده قرن است ريشه دوانيده؛

غربتي که اشک آسمان و زمين را جاري ساخته؛

غربتي که حتي براي برخي محبانت، غريب و ناشناخته است؛

غربتي که اجداد طاهرينت پيش از تولد تو بر آن گريسته اند.

من از تصوير اين غربت و غم ناتوان ام.

… از آناني بگويم که خاطر شريف تو را مي آزارند؟

از آنها که دستان پدرانه و مهربانت را خون ريز معرفي مي کنند؟

از آنها که چنان برق شمشيرت را به رخ مي کشند که حتي دوستانت را از ظهورت مي ترسانند؟

از آنها که تو را به دور دست ها تبعيدمي کنند؟

از آنها که تو را دست نيافتني جلوه مي دهند؟

از آنها که به نام تو مردم را به دکه هاي خويش فرا مي خوانند؟

… از خود آغاز مي کنم که اگر هر کس از خود شروع کند، امر فرج اصلاح خواهد شد.

مي خواهم به سوي تو برگردم. يقين دارم بر گذشته هاي پر از غفلتم کريمانه چشم مي پوشي؛

مي دانم توبه ام را قبول مي کني و با آغوش باز مرا مي پذيري؛

مي دانم در همان لحظه ها، روزها و سال هاي غفلت هم، برايم دعا مي کردي.

من از تو گريزان بودم؛
اما تو هم چون پدري مهربان، دورادور مرا زيرا نظر داشتي …
العفو … العفو!

[parsa]

یا امام زمان، سئوالی ساده دارم از حضورت

من آیا زنده ام وقت ظهورت؟

اگــــــر تـــــو آمـــــدی مـــــن رفـتــه بــودم

اســیـر سال و ماه و هفته بودم

دعـــایـــم کـــن دوبـــاره جـــان بـــگـیـرم

بــیــایــم در حــضور تو بمیرم