دعاى روز یازدهم ماه مبارک رمضان

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ حَبّبْ الیّ فیهِ الإحْسانَ وکَرّهْ الیّ فیهِ الفُسوقَ والعِصْیانَ وحَرّمْ علیّ فیهِ السّخَطَ والنّیرانَ بِعَوْنِکَ یا غیاثَ المُسْتغیثین.






خدایا دوست گردان بمن در این روز نیکى را و نـاپسند بدار در این روز فسق و نافرمانى را و حرام کن بر من در آن خشم و سوزندگى را به یاریت اى دادرس داد خواهان.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

دانلود دعای روز یازدهم ماه رمضان صوتی

اینجا کلیک کنین

شرح دعای روز یازدهم ماه مبارک رمضان






روایت آیت‌الله مجتهدی تهرانی از ارواح مردگان در شب‌های جمعه






خبرگزاری فارس:


مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی با تاکید بر اینکه آیات شفاعت در قرآن مربوط به افرادی است که با ایمان از دنیا می‌روند، بهترین خوبی‌ها را کمک انسان به بستگان فقیرش دانست.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

شرح فرازهای دعا




به نام خدا





آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح «اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَىَّ فیهِ الاِحْسانَ» می‌گوید:




خدایا کاری کن که من خوبی را دوست داشته باشم و از بدی و گناه بدم بیاید. خدایا کاری کن که کار خوب انجام دهیم.




یا به درهمی، یا به قدمی و یا به زبانی. آدم باید از انجام کارهای خوب لذت ببرد و در احسان ریاکاری نکنند تا در این صورت در قیامت به او اجر دهند.






بهترین خوبی چیست؟






وی می‌افزاید: بهترین خوبی‌ها این است که کسی به بستگان فقیرش کمک کند. بعضی‌ها به فامیل مستحق خود رسیدگی نمی‌کنند و به اشخاص دیگر کمک می‌کنند.






مرحوم آقای بروجردی احتیاط می‌کرد و می‌فرمود که اگر در شهرتان مستحق است، اشکال دارد کمک خود را به شهرهای دیگر بفرستید!






برخی مراجع نیز معتقد بودند که فطریه را باید به مستحقان همان شهر پرداخت کرد.





این استاد بزرگ اخلاق در ادامه می‌گوید: حدیث داریم که «بهترین شما کسی است که غذا درست کند و به در خانه‌ها ببرد»، خوب است که به یاد مردگان خود غذایی درست کنید و شب‌های جمعه آن را پخش کنید.






روایت داریم که روح مردگان مؤمنین شب‌های جمعه به در خانه فرزندان خود می‌آیند و طلب روزی می‌کنند. در گذشته در خیر اموات، نذری‌های زیادی داده می‌شد؛ اما الان این‌گونه نیست و به همین علت است که روح پدران ما از ما راضی نیستند و امورات زندگی‌مان به خوبی نمی‌گذرد.





چرا معصومین گناه نمی‌کنند؟






آیت‌الله مجتهدی تهرانی در ادامه اظهار می‌کند: هیچگاه خودتان را خوب مپندارید و در نمازهای شب پیش خود بگویید که هنوز بد هستید.






امام سجاد (علیه السلام) با آنکه معصوم است در دعای ابوحمزه ثمالی می‌فرماید؛ خدایا آیا بین بندگان کسی از من بدتر وجود دارد؟





وی در شرح فراز «وَکَرِّهْ اِلَىَّ فیهِ الْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ» بیان می‌کند:




خدایا کاری کن تا از فسق و معصیت بدم بیاید. آیا می‌شود کسی از گناه بدش بیاید؟ بله، وقتی شما عادل شدید گناه در نظرتان بد می‌شود. معصومین (علیهم السلام) به این دلیل گناه نمی‌کنند که معصیت در نظر آنها زشت است.






آیات شفاعت در قرآن مربوط به چه کسانی است





آیت‌الله مجتهدی تهرانی همچنین در شرح «وَحَرِّمْ عَلَىَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ» تصریح می‌کند:




خدایا غضب و آتش خودت را بر من حرام کن. جهنم مصیبت‌های بسیاری دارد و إن شاء‌الله هر کسی با ولای امیر‌المؤمنین (علیه السلام) و ولای اهل بیت (علیه السلام) از دنیا برود، جهنم نمی‌رود. امام صادق می‌فرمود: «ایمانتان را با خودتان بیاورید، ما دستگیری و شفاعت می‌کنیم.»






وی با بیان اینکه آیات شفاعت موجود در قرآن مربوط به کسانی است که با ایمان از دنیا می‌روند، می‌گوید:




در قرآن دو نوع آیه درباره شفاعت داریم.




به اذن خدا برخی که ایمان دارند، شفاعت می‌شوند؛ اما آنها که بی‌ایمان هستند شامل شفاعت نمی‌شوند.






راهکارهای ارتباط با خداوند






آیت‌الله مجتهدی تهرانی همچنین درباره فراز پایانی روز یازدهم ماه رمضان می‌گوید: «بِعَوْنِکَ» یعنی به کمک تو ای خدا. تا خدا ما را کمک نکند، نمی‌توانیم به محتویات این دعا دست پیدا کنیم. البته باید عمل هم بکنیم. اگر یک گام به سمت خدا بردارید، خدا چند گام به سمت شما حرکت می‌کند.




برای اینکار با خدا ارتباط بگیرید. با حضور در مساجد و زیارتگاه‌ها با خدا ارتباط بگیرید.






وی در پایان سخنان خود در معنی و شرح دعای روز یازدهم ماه رمضان می‌گوید:




«یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ» یعنی اینکه هر کس پناه و فریادرس می‌خواهد، خدایا تو پناهش می‌دهی و با این عبارت از خدا می‌خواهیم که دعای ما را مستجاب کند.






روح مطهرش شاد یادش گرامی و راهش پر رهرو باد





اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم واحشرنا معهم واهلک اعدائهم اجمعین





خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار

الهی بحق عمه ی سادات «عجل لولیک الفرج»





یا زهرا سلام الله علیها

التماس دعای فرج

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

حدیث روز:




امام صادق عليه السلام :




يَعيشُ النّاسُ بِاِحْسانِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَعيشونَ بِاَعْمارِهِمْ وَ يَموتون بِذُنوبِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَموتونَ بِآجالِهِمْ؛




مردم، بيشتر از آن كه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگى مى كنند و بيشتر از آن كه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى ميرند.




دعوات(راوندى) صفحه ۲۹۱، حدیث ۳۳شرحی برای دعا




عشق به «احسان» و نفرت از «عصيان»




نيكى و بدى، هر دو از انسان سر مى زند و «احسان» و «عصيان» كار انسانهاى نيك و بد است.




پرداختن به احسان و اجتناب از عصيان، وقتى ارزش دارد كه به صورت يك ملكه و خصلت ذاتى و سجيّه اخلاقى درآيد، نه مقطعى و نه لحظه اى.



و اين در صورتى است كه ريشه در قلب انسان داشته باشد.




عشق به نيكى و نفرت از زشتى و گناه، در دل انسان باشد. بايد انگيزه ها درونى و قلبى شود.



احسان، بايد «محبوب» انسان شود و فسق و عصيان، «منفور».




علاقه و عشق به چيزى، انسان را نستوه مى كند.



اگر نيكى، محبوب ما شود، ديگر نيازى به تحريك و انگيزش خارجى نيست، احتياجى به ايجاد انگيزه نيست.



خود آن حبّ و علاقه، ما را به طرف احسان مى كشد.







طورى كه اگر نيكى نكنيم، ناراحتيم. عشق به يك عمل نمى گذارد انسان از آن خسته شود. مهمّ آن است كه به اين «مرحله» برسيم. در اين صورت، سرزدن «حسنات» از ما، مؤنه و زحمتى ندارد.




عمل صالح و احسان، ثمره اى است كه از درخت «حبّ» مى رويد و «حبّ احسان» بذرى است كه تلاش دائمى در جهت «نيكوكارى» را مى روياند.



«فسق» و حريم گناه




فسق، در لغت، بمعناى بيرون آمدن هسته از پوسته و قشر است.




وقتى هسته اى را بكارند، پس از مدّتى كه پوسته ظاهرى اش پاره و شكافته شود و جوانه بزند، اين را «فسق» گويند.




امّا كاربرد فسق در مورد گناهان به اين معنى است كه مسلمان خداشناس، در حريمى از مقرّرات و «بايد»ها و «نبايد»ها به سر مى برد و قوانينى بر زندگى و رفتار مؤمن حاكم است.



اين دستورها و قوانين، همچون پوسته اى او را محدود مى



كند، در حصارى محكم نگه داشته است. فرمان ها و نهى هاى الهى، يك حفاظ براى انسان است.




مرزهاى حفاظتى و دايره هاى كنترل است.
آن كس كه گناه مى كند، پا را از اين دايره بيرون گذاشته است.




معصيت، چه به صورت ترك فرمان، يا ارتكاب يك نهى، خروج از محدوده مجاز و ورود به قلمروِ «ورود ممنوع» است، نوعى دريدن پرده حفاظتى و ترك حريم و هتك قانون و قدم گذاشتن در منطقه خطر است.




اين است كه به گنهكارى كه به حريم قانون تجاوز مى كند و عصيان از او سر مى زند، «فاسق» گفته مى شود و به اين تعدّى، «فِسق».




مطلوب آن است كه گناه و عصيان و فسق، در نظر انسان «قبيح» و «مكروه» و «منفور» باشد و طبع سالم آدمى، آن را نپذيرد.




اگر به اين مرحله رسيديم كه واقعاً نافرمانى و فسوق و معصيت را «زشت» دانستيم، بسيارى از مسائل حلّ است و نيازى به بسيارى از كنترل ها نيست.



يك مأمور باطنى و نيروى قلبى، پيوسته ما را از ورود در «منطقه ممنوعه» گناه، باز مى دارد و از طرف ديگر نيروى «احسان طلبى» و عشق به نيكى بطور مداوم، مشوّقى براى پرداختن به حسنات و صالحات است.



ربط خشم خدا با آتش دوزخ




فرازهاى دعاى امروز در ارتباط با يكديگر است.




عشق به احسان، بطور طبيعى نفرت از گناه را هم به همراه دارد.




زشت دانستن فسوق و عصيان، انسان را از افتادن در سخط و خشم الهى باز خواهد داشت.




مصونيت از غضب پروردگار، بيمه عذاب دوزخ است. چرا كه ارتكاب نافرمانى و فسق، خداوند را به خشم مى آورد و كسى كه مورد غضب و نفرت الهى قرار گرفت، بايد در انتظار «آتش» باشد.



قرآن كريم، از جمله كسانى را كه مشمول عذاب الهى و شعله هاى آتش فروزان مى داند، عبارتند از:



شقاوتمندانى كه تكذيب كننده حقايق و پشت پازننده به مكتب انبيا و دعوت هاى آنانند. پروردگار هم از مكذّبين ناخشنود است و برايشان، جهنّم را مهيّا كرده است.




پس گناهان، هيزم آتشى اند كه خودمان برافروزنده آنيم و ما در آتشى كه خودمان با گناهان، برافروخته ايم، خواهيم سوخت.




چاره در ترك گناه است. و راه، اطاعت پروردگار و عبوديّت اوست.



مددخواهى از خدا




باز هم در پايان دعا، دست نياز به طرف پروردگار گرفته ايم و خود را نيازمند يارى و كمك او مى دانيم تا:
عشق به احسان پيدا كنيم، و نفرت از فسق و نافرمانى داشته باشيم.




از سخط خداوند و آتش دوزخ در امان باشيم،




خدايى كه فريادرس محرومان و پناه درماندگان و اميد نااميدان است.



اهل استغاثه را پناه مى دهد و دادخواهان و يارى طلبان را، پاسخ مى دهد و يارى مى كند.




اميد آنكه لطفش دستمان گيرد و كيمياى نظرش، مسِ وجودمان را طلا كند.



---------------
منبع : سيناي نياز ؛ جواد محدثي