حضرت رسول اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) روزى به بعضى از کودکان نظر افکند و فرمود:
«واى بر فرزندان آخرالزّمان از پدران ایشان! عرض شد: یا رسول اللّه (صلى الله علیه وآله وسلم) از پدران مشرکشان؟
فرمود: نه! از پدر مسلمان ایشان که به فرزندان خود چیزى از واجبات دینى نمى آموزند و اگر فرزندان از فرایض چیزى فراگیرند بازشان دارند. و به چیز کمى از متاع دنیا از فرزندان خود خشنود شوند. من از این مردم بیزارم و آنان هم از من بیزارند.» 3
اولاد امانتى است به دست پدران و مادران، آن هم امانتى بس گران بها و سنگین، استاد اخلاقى مى گفت: «... اگر بگویم بعد از قرآن و عترت، امانتى بالاتر از اولاد نیست اشتباه نکردم...».
مسلّماً چنین است، چون انسان بر خلاف سایر موجودات عالم که اساس حرکات آنها یک منشاء غریزى دارد، اصالت شخصیّت او را تربیت خانواده تشکیل مى دهد. روان شناسان سه عامل وراثت، خانواده، محیط خارج (اجتماع) را از عوامل مهمّ تربیت انسان شمرده اند. و نظر بعضى از روان شناسان عامل خانواده نسبت به دو عامل دیگر یعنى وراثت و محیط زندگى اهمیّت بیشترى دارد.
در عوالم دوّم و سوّم که زیربناى یک انسان خداجو، با ایمان، داراى سجایاى والاى اخلاقى و دوست دار اهل البیت (علیهم السلام) را پى ریزى مى نمایند یکى از عوالم مهم و بس حسّاس انسان است. چون عوامل خارجى و هم عوامل درونى در آن اثر مستقیم دارد، که وراثت از جمله آن است یعنى خُلق و خوى و تمام صفات ذاتى یک مرد به فرزندش منتقل مى شود. و اگر از لحاظ خارجى نیز بنگریم، آنچه یک مرد براى روزى خویش ـ حلال یا حرام ـ بودن لقمه، به دست مى آورد باز اثر مستقیم روى فرزندان دارد.