مویز
1. پیامبر (ص): مویز بخورید که خلطهای درون را از غلیان می اندازد؛ بلغم را آرام می کند؛ عصب را قوی می سازد؛ رنجوری را برطرف می نماید و موجب خوش قلبی می گردد.(407)
2. پیامبر (ص): مویز بخورید که... موجب خوش خلقی می گردد؛ دل را پاک می کند و غم و اندوه را از بین می برد.(408)
3. ظرفی سرپوشیده برای پیامبر آوردند. پیامبر، سرپوش آن را برداشت و فرمود: با نام خدا بخورید که مویز، خوردنی خوبی است؛ عصب را قوی می سازد؛ لاغری ناشی از بیماری را زائل می کند؛ موجب فروکشی خشم می گردد؛ سبب خوشنودی خداوند می شود؛ دهان را خوشبو می سازد و رنگ رخسار را صاف و روشن می گرداند.(409)
4. امام علی (ع): مویز، قلب را استحکام می بخشد؛ بیماری را از بین می برد؛ حرارت بدن را پائین می آورد و دل را پاک می کند.(410)
5. امام صادق(ع): اگر قحطی به شما رو کرد، خود را با اندکی مویز، سیر کنید.(411)
6. پیامبر (ص): هر کس بر خوردن مویز در حالت ناشتا مداومت داشته باشد، فهم و حافظه و ذهن قوی، روزی اش می گردد و از بلغمش کاسته می شود.(412)
7. امام رضا (ع): هر کس می خواهد حافظه اش قوی گردد، هر صبح در حالت ناشتا، هفت مثقال مویز بخورد.(413)
8. امام علی (ع): هر کس در ابتدای روز، بیست و یک عدد مویز سرخ بخورد، خداوند هر بیماری و ناخوشی را از او دور می کند.(414)
9. هر کس در حالت ناشتا، بیست و یک مویز سرخ بخورد، هیچ چیز ناخوشایند در بدنش نخواهد دید.(415)
10. خوردن بیست و یک عدد مویز سرخ در هر صبح و در حالت ناشتا، هر بیماری - به جز بیماری مرگ - را دور می کند.(416)