شناخت دین و ایمان
در قرآن کریم، ایمان، که همان قبول و پذیرش امانت ربوبیّت الهی به شمار میرود، ضدّ کفر معرفی شده است.[1] تجلّی و تحقّق عینی ایمان، نتیجۀ آماده شدن قلب انسانها برای دریافت نور الهی دانسته شده است. ایمان نوری است که گاهی با تعبیر عطیۀ الهی[2] و گاهی با عنوان زینتبخش انسان[3] و گاهی با عبارت نقش و نگار خداوند در قلب انسان[4] توصیف شده است.
در واژگان فارسی، «مؤمن» به معنی «دیندار» بکار رفته است و گویای آن است که چنین فردی، اوّلاً ایمان قلبی و باطنی به خداوند و شریعت فرو فرستاده شده از سوی او را دارد و ثانیاً به عهد و ایمان خود وفادار است و میکوشد رفتار خویش را هماهنگ با ایمان قلبی و باطنی خود قرار دهد. در زبان فارسی، واژه «دیندار» ترکیبی است که میتوان برای آن، واژگان مترادفی نظیر دین مدار، دین محور، دین باور، دین مرام و نظایر آنها را به کار برد. در تمامی این واژگان، دو مفهوم اصلی «باور دینی» و «رفتار دینی» نهفته است و به فراخور استعمال واژۀ دیندار دربارۀ فرد یا جامعه میتوان گفت، فرد دیندار کسی است که باور و رفتار دین ی دارد.