تفاوت ادیان آسمانی و اسلام با مکاتب عرفانی شرقی و غربی
در سالهای اخیر گرایش به مکاتب عرفانی شرقی و غربی بیشتر شده است . دلیل آنرا باید در گسترش ارتباطات و آشنایی جوانان با این مکاتب و تبلیغ و ترویج هدفمند عرفانهای به اصطلاح نو دانست . ترویج این مکاتب در غرب که محل حیات یافتن دوباره آنهاست پس از آن صورت گرفت که تهاجم حریصانه غرب به لذات دنیوی روح کمال جوی انسانی او ارضا نکرد لذا در جستجوی لذات نویی در ماوراء ماده به مکاتب عرفانی شرقی روی آورد . با مطالعه مختصری می توان دریافت که رواج مکاتب عرفانی شرقی در غرب با هدف پر کردن خلا معنویت بوده است . غربیها همانطور که در هجوم به مادیات هدفی جز ارضای حس لذت جویی خود نداشته اند در گرایش به معنویات نیز به همین نحو عمل کرده اند و ساختار جدید این مکاتب در غرب نشانگر همین واقعیت است چراکه در ساختار نویی که غربیها از مکاتب شرقی ارائه می دهند هدفی جز نوعی لذت جویی معنوی یافت نمی شود و اساسا بدنبال کمال و سعادتی که از تعهد و تقید به مناسک آیینی ناشی می شود نیستند .