شفاعت اهلبيت از پيروانشان
در مقابل، انبيا و ائمه، عليهم السلام، در روز قيامت به پروردگار عرض مىكنند: اى مولاى ما، اگر دست اطاعت كنندگان و پیروان ما را در دست ما قرار ندهى، در بهشت قدم نمىگذاريم.[11]
در روایات آمده است كه فاطمه زهرا، عليهاالسلام، در روز قیامت، كنار در بهشت مىايستد و مىگويد: خدايا، اگر همه پيروان پدرم و شوهرم و بچههايم وارد بهشت نشوند، من وارد بهشت نخواهم شد.[12]اما ابليس و شيطان، نمرود و فرعون، يزيد و معاويه و... در روز قيامت به هيچ وجه حاضر نيستند حتى با يكى از مريدان خود روبهرو شوند.[13] بنابراين، كسانىكه ما را به گمراهى كشاندهاند، در قيامت از ما فرار مىكنند و كسانىكه ما را هدايت كردهاند، مىايستند تا نجاتمان دهند. از اينروست که عقل نجاتدهنده و شهوت هلاككننده است. البته، شهوتى كه از آن سخن می گوییم به معناى غريزه زن گرفتن مرد يا شوهر كردن زن يا بچهدار شدن نيست، زيرا اين يك امر طبيعى و فطرى است. مراد از شهوت، خارج از حدود الهى زندگى كردن است.
« فَأُولئِكَ هُمُ الْعَادُونَ».[14]
آن ها (كه خارج از دستور الهى به ارضاى شهوت مىپردازند) تجاوزكاران به حريم پروردگارند.
پس، ريشه انسان مغز اوست و زانوبند او در همه امور دين و مردانگىاش است. آن حالت مردانگى که توأم با حيا، شجاعت را تقويت می كند؛ همان حالت عالى روحى كه اگر با شجاعت و حيا مخلوط گردد مردانگى ناميده مىشود. نشانه مردانگى نیز اين است كه انسان به هيچ وجه زير بار امور پست نرود. كسى كه داراى مردانگى است محال است دستش را نزد مردم پست دراز كند. او كسى است كه به هر حرفى که مىزند و هر قولى كه مىدهد پايبند است و اگر نمك كسى را بخورد، محال است به او خيانت كند
منبع : پایگاه عرفان