صفحه 1 از 2 12 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 10 , از مجموع 18

موضوع: آداب قرائت قران کریم

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض آداب قرائت قران کریم



    آداب ظاهری

    خواندن قرآن بهتر است با وضو و دور از حال جنابت خوانده شود.
    ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم] فرمود: «راه قرآن را پاکیزه کنید.»
    اصحاب پرسیدند «یعنی چه؟»
    فرمود:«دهان خود را مسواک کنید، آن‌گاه قرآن بخوانید.»


    شروع قرائت

    امام صادق علیه السلام فرمود:«درهای معصیت را با گفتن «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم» ببندید و درهای طاعت را با گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» باز کنید، و این از آداب قرائت قرآن است.»


    مکان قرائت

    رسول خدا می‌فرمود:«خانه های خود را با تلاوت قرآن نورانی کنید، و مانند قوم یهود و نصاری نباشید که فقط در کنیسه‌ها و کلیساها دعا می‌کنند و خانه ها را رها کرده اند. وقتی تلاوت قرآن در منزل زیاد شود، اهل خانه از خیر و برکتش بهره‌مند می شوند و آن خانه برای اهل آسمان می درخشد، همان گونه که ستارگان آسمان برای اهل دنیا می‌درخشد.»

    و نیز می‌فرمود:«در خانه‌های خود قرآن بخوانید و خانه‌ها را از
    برکت آن بهره‌مند کنید.»

    امام صادق علیه السلام می‌فرمود:«قبل از خواب، سوره ای از قرآن را بخوانید، چرا که برایتان در مقابل هر آیه، ده حسنه نوشته و ده گناه محو می‌شود.»


    حال قرائت

    رسول خدا می‌فرمود:«قرائت قرآن در حال نماز بهتر است از غیر نماز.»

    حضرت امام حسین علیه السلام نیز فرمود:«هرکس آیه ای از کتاب خدا را در نمازش ایستاده بخواند، برای هر حرفی از آن صد حسنه نوشته می شود و اگر در غیر نماز بخواند ده حسنه.»


    تدبّر در قرآن

    حضرت امام رضا علیه السلام در راه سفر به خراسان ، شب‌ها زیاد قرآن می‌خواند و هر گاه به آیه‌ای که در آن ذکر بهشت آمده بود می‌رسید، می‌گریست و از خداوند درخواست بهشت می‌کردند و از آتش جهنم به خداوند پناه می‌برد.

    امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:«در علمی که در آن فهم نباشد خیری نیست؛ در قرائتی که در آن تدبّر نباشد خیری نیست، و در عبادتی که در آن دقت و آگاهی نباشد خیری نیست.»

    از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پرسیدند:«و رتل القران ترتیلا» یعنی چه؟
    فرمود:«یعنی قرآن را کاملا روشن و واضح بخوان، و مانند شعر که به سرعت می‌خوانند قرائت نکن!»
    سپس فرمود:« وقتی به عجائب قرآن رسیدید توقّف و تأمل کنید و با قرآن قلب‌های خود را به حرکت در آورید. سعی نکنید سوره را به آخر برسانید. عجله نکنید، بلکه تفکر و تدبّر داشته باشید، گرچه سوره به اتمام نرسد.»


  2. تشكر


  3.  

  4. Top | #2

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,881
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,852 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض پاسخ : آداب قرائت قران کریم

    ادب تلاوت قرآن

    حضرت آیة اللّه جوادى آملى

    اولین مرحله استفاده و بهره‏مندى از قرآن کریم تلاوت آیات است که در کنارش باید مضامین آنها را خوب فهمید و سپس بدان عمل کرد. باید سعى کنیم تلاوت ما شبیه تلاوت رسول اللّه (ص) باشد و مانند آن حضرت، عمق دل و جان خود را با قرآن پیوند زنیم؛ زیرا تمام رفتار و سنت و سیرت ایشان، از جمله تلاوتشان براى جامعه اسلامى اسوه حسنه‏اى است که باید بدان اقتدا کرد. «و لقد کان لکم فى رسول اللّه أسوة حسنة» (1) .

    آغاز تلاوت باید با استعاذه و پناهنده شدن به خداوند از شر وسوسه‏هاى شیطان باشد چنانکه فرمود: «فاذا قرأت القرآن فاستعذ بالله من الشیطان الرجیم» (2) و در هنگام تلاوت، وقتى به آیات رحمت مى‏رسیم، با معناى آن آشنا شده و محتواى آن را که همان رحمت مخصوص است از خداى سبحان مسئلت کنیم و آنگاه که به آیات عذاب مى‏رسیم از خداى سبحان، آمرزش ، بخشایش و نجات طلب کنیم. چنین تلاوتى مى‏تواند گرد و غبار قلب تلاوت کننده را بزداید.

    با زبان و دهان آلوده نمى‏توان قرآن طاهر را تلاوت کرد، از این رو لازم است پیش از تلاوت به تطهیر و تنظیف جسمى و معنوى دهان و زبان بپردازیم. باید با مسواک کردن و مانند آن، فضاى دهان را تمیز و نظیف نمود و با استغفار، بوى بد گناهانى مانند غذاى حرام و سخنان ناشایسته را زدود. باطن گناه جز تعفن و پلیدى نیست، به همین دلیل دستور فرموده‏اند: «تعطّروا بالاستغفار لا تفضحنّکم روائح الذنوب» (3) یعنى با استغفر معطر شوید که بوى بد گناهان، شما را رسوا نکند.

    اگر اهمیت و فضیلت تلاوت قرآن براى ما روشن شود و بدانیم که قرآن تکلم و سخن گفتن خداوند با ماست، و با طهارت باطن و انس با قرآن لذت تلاوت را بچشیم، هیچ گاه حاضر نمى‏شویم بین خود و قرآن فاصله بیندازیم و هرگز از فیض عظیم آن، حداقل با تلاوت پنجاه آیه در شبانه روز، محروم نمى‏گردیم .
    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




  5. Top | #3

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,881
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,852 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض پاسخ : آداب قرائت قران کریم

    انس با قرآن و مقام صالحین

    خداى سبحان رسول اللّه (ص) را مستقیماً تحت ولایت خود معرفى کرده، مى‏فرماید «ان ولیّى اللّه الذى نزّل الکتاب و هو یتولى الصالحین» (4) این آیه کریمه حاوى چند مطلب است: اول آنکه مى‏فرماید خدا ولى رسول اللّه است «ان ولیىّ اللّه» دوم آنکه همان خدایى ولى رسول اللّه است که قرآن را نازل فرموده «الذى نزل الکتاب» و سوم آنکه خداوند متولى صالحین است «و هو یتولى الصالحین». با توجه به این سه نکته مى‏فهمیم که راه اینکه خدا ولى انسان باشد، آن است که انسان، صالح بشود و تا صالح نگردیم تحت ولایت اللّه نخواهیم بود و خدا هم تولى ما را نخواهد پذیرفت و بهترین راه صلاح هم انس با قرآن است. این جمله که مى‏فرماید ولى رسول اللّه (ص)، خدایى است که قرآن را نازل کرده، از باب تعلیق حکم بر وصف مى‏باشد که مشعر به علیت است؛ یعنى اگر کسى به قرآن عمل کند صالح مى‏شود و اگر خداوند بخواهد ولى کسى بشود، از راه قرآن ولایت و تدبیر او را اعمال مى‏کند .

    به همین دلیل مى‏فرماید: «فاقرءوا ما تیسر من القرآن» (5) آن مقدار که براى شما میّسر است قرآن تلاوت کنید و با این کتاب الهى مأنوس باشید. حتى اگر معناى بعضى از آیات و سور براى شما روشن نشد، نگویید خواندن بدون ادراک چه اثرى دارد. چون قرآن، کلام آدمى نیست که اگر کسى معنایش را نداند خواندنش بى‏ثمر باشد؛ بلکه نورى الهى است که خواندن آن به تنهایى عبادت است گرچه به معنایش آگاهى نداشته باشیم.

    قرآن حبل الهى است که انس با آن و تدبر در آن و ایمان و عمل به آن، انسان را بالا مى‏برد و به مقام صالحین، ملحق مى‏سازد تا مستقیماً تحت ولایت اللّه قرار گیرد. اگر انسان مشمول ولایت اللّه بود تمام امورش را خدا اداره مى‏کند و در آن مقام، دیگر هیچ راهى براى وسوسه و رخنه اهریمن نیست. خدا او را از تمام تیرگیها و تاریکیها نجات مى‏دهد و او را نورانى مى‏سازد «اللّه ولى الذین امنوا یخرجهم من الظلمات الى النور» (6) چنین شخصى در بین امت با نور حرکت مى‏کند یعنى در حالى که حرکت و بصیرت و سیره‏اش روشن و روشنگر است «و جعلنا له نورا یمشى به فى الناس» (7) .
    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




  6. Top | #4

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,881
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,852 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض پاسخ : آداب قرائت قران کریم

    «صالحین» در این آیه، غیر از «الذین امنوا و عملوا الصالحات» (8) است. این صالحین ناظر به صلاح در «مقام ذات» است نه «مقام فعل». صالحین در مقام ذات یعنى ذواتى، به اندازه‏اى بالا آمده‏اند که ذاتشان صالح شده است. کار صالح چندان کاربردى ندارد ولى کارایى جان صالح کامل است. رسول اللّه (ص) و اهل بیت عصمت و طهارت (سلام اللّه علیهم) از صالحین هستند. خداى سبحان درباره بعضى از انبیاى عظام فرموده که در قیامت او به صالحین ملحق مى‏شود «و انه فى الاخر لمن الصالحین» (9) مقام ذات اگر صالح شود از او چیزى جز کار صالح صادر نمى‏شود ولى اگر ذات صالح نشد، ممکن است احیاناً کار صالحى از او صادر نشود یا ناصالحى از او سر زند.

    لازم است توجه شود که بین قوس نزول و صعود فرق است ؛ زیرا به لحاظ قوس نزول، انسان کامل مانند حضرت رسول اکرم (ص) و نیز اهل بیت معصوم آن حضرت که از جهت منزلت نورانى، یک حقیقتند آن ذوات مقدس همتاى قرآن کریمند، چون صادر اول و اولین کلام تکوینى خداوندند، نه آنکه تحت هدایت قرآن قرار گیرند، ولى به لحاظ قوس صعود، همه آن ذوات مقدس، همانند انسانهاى دیگر مکلفندو باید تحت هدایت قرآن واقع شوند، آنان حداکثر بهره را از جهت علم و عمل از قرآن مى‏برند تا صعودشان موازى نزولشان گردد، و دیگران چنین توفیقى را ندارند گرچه هر یک، سهمى از حمایت و هدایت قرآن را دارا خواهند بود .

    --------------------------------------------------------------------------------

    پى‏نوشتها

    [1] سوره احزاب، آیه 21

    [2] سوره نحل، آیه 98

    [3] بحار، جلد.93 ص 278

    [4] سوره اعراف، آیه 196

    [5] سوره مزمل، آیه 20

    [6] سوره بقره، آیه 257

    [7] سوره انعام، آیه 122

    [8] سورها عصر، آیه 3

    [9] سوره بقره، آیه 130
    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




  7. Top | #5

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,881
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,852 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض پاسخ : آداب قرائت قران کریم

    مراتب انس با قرآن در روایات

    اصغر هادوى کاشانى

    از اوّلین شبى که قرآن بر رسول اکرم(ص) فرود آمد، سرزمین تشنه از معنویت حجاز در معرض رحمت الهى قرار گرفت و ابواب ارتباط با این منبع فیض الهى برقرار شد و قرآن، حلقه اتّصال آسمان و زمین گردید. انس با کلام وحى و زمزمه آیات آن در شبانه روز به گونه اى بود که پیامبر(ص)، خانه افراد را از صوت قرآن صاحبان آنها مى شناخت.1 عده اى به قرائت، عده اى به حفظ و گروهى به تدبّر در آیات الهى پرداختند و جامعه اسلامى نیز در حال عمل کردن به این آیات نورانى بود.

    با وجود این، چرا قرآن مى گوید که در قیامت، پیامبر(ص) از مهجوریت قرآن شکایت دارد؟ آیا حضرت از امّت زمان خود گله مى کند یا از مسلمانان بعد از آن دوران؟ به نظر مى رسد با توجّه به ارتباط و علاقه اى که بین اصحاب و پیامبر(ص) در آن زمان بوده است، این شکایت، متوجّه دوران بعد از پیامبر(ص) باشد. روایت معتبرى ذیل آیه: (رب انّ قومى اتّخذوا هذا القرآن مهجوراً) 2 پیدا نشده که منشأ قضاوت صحیح باشد؛ولى با توجّه به آنچه گذشت، احتمال اینکه امّت بعد از پیامبر(ص) مشمول این شکایت باشند، بیشتر است.

    براى خارج شدن قرآن از مهجوریت، این نوشتار در پى آن است که روایات وارد شده در مورد قرآن را به صورتى نظام مند در آورد. البته این نظام در تمام سخنان گهربار پیامبر(ص) و معصومان(ع) وجود دارد (که در نوشته اى مستقل، خواهد آمد).کارى که ما کرده ایم، این است که چنین نظامى را آشکار نموده ایم. حاصل این سیر طولى که در روایات مربوط به قرآن انجام شده، این مى شود که هر کس به فراخور ظرفیت و توان خویش از قرآن بهره گیرد و عدم توانایى در یک مرحله، او را از مراحل قبل محروم نکند؛ مانند روایات مربوط به نماز خواندن که فقها از مجموع روایات، قاعده اى ساخته اند که با توجّه به آن قاعده، هیچ کس عذرى در ترک نماز ندارد و گفته اند: (الصلاة لا یُترک بحالٍ؛ نماز در هیچ حالى نباید ترک شود).
    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




  8. Top | #6

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,881
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,852 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض پاسخ : آداب قرائت قران کریم

    در مورد قرآن نیز اگر بخواهیم آن را از مهجوریت خارج کنیم، هیچ کس نباید تحت هیچ شرایطى ارتباط خود را با آن قطع نماید. البته نماز، حکمى الزامى دارد؛ امّا در مورد قرآن، الزام و تکلیفى در کار نیست.

    اگر روایات مربوط به قرآن را تحت این نظم در نیاوریم، تعارض شدیدى بین آنها وجود خواهد داشت. براى مثال در تعدادى از روایات به قرائت قرآن سفارش شده است و بر این کار تأکید شده، تا جایى که پیامبر(ص) فرموده است: (اگر کسى قرآن را اشتباه هم بخواند و نتواند آن را تصحیح کند، فرشته اى مأمور مى شود تا به صورت صحیح آن را بالا ببرد)3 و یا در دسته اى از روایات، براى شنیدن قرآنْ ثواب قائل شده اند و حتّى شنیدن غیر ارادى آن را هم مستحق پاداش دانسته اند.

    در مقابل، روایات فراوانى وجود دارد که پیامبر(ص) یا ائمه(ع) فرموده اند در قرائت بدون تدبّر و اندیشه، خیرى نیست و یا روایاتى هست که در آنها فقط براى عمل به قرآن، ارزش قائل شده اند.

    این تعارضها باید رفع شوند و رفع تعارض به آن است که گفته شود هر دسته از روایات، شامل گروهى از مخاطبان است. عدّه اى فقط مى توانند قرآن را نگهدارى کنند و حتّى از قرائت آن هم معذورند. گروهى فقط مى توانند آیات آن را به تماشا نشینند. گروهى در آن تدبّر مى کنند. گروهى نیز بدان عمل مى نمایند؛ و آنکه بتواند همه مراتب را داشته باشد، (طوبى له وحُسْنُ مآب).

    این تقسیم بندى، مؤیّد هم دارد. در روایتى از امام صادق(ع) نقل شده است:

    کتاب اللّه على أربعة: العبارة للعوام، الاشارة للخواص، اللطائف للأولیاء، والحقائق للأنبیاء.4

    نصیب عده اى از قرآن، عبارات و ظاهر آن است و عده اى، ظاهر را اشاره به معناى خاصّى مى دانند. اولیاى الهى به لطائفى از آیات الهى پى مى برند و انبیا با توجّه به بطون آیات الهی5 و مراتب درک به حقایقى مى رسند که دیگران از رسیدن به آن عاجز هستند
    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




  9. Top | #7

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,881
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,852 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض پاسخ : آداب قرائت قران کریم

    البته ذکر این نکته ضرورى است که امامان شیعه نیز به حقیقت قرآن پى برده اند و به آنچه از فهم مردمان عادى دور بوده است، آگاه بوده اند. در این جا به روایات مربوط به بطون قرآن اشاره اى مى کنیم؛ چون اثبات بطن براى قرآن، در واقع تأکیدى است بر اینکه اولاً فهم همه انسانها از قرآن برابر نیست. ثانیاً ظاهر و باطن هم امرى نسبى است و آنچه براى شخصى باطن آیه اى محسوب مى شود، براى دیگرى ظاهر است و بالعکس؛6 و این بحث مهمى است.

    در مورد بطون قرآن، دو سؤال مطرح است: یکى اینکه آیا قرآن بطن دارد؟ دوم اینکه تعداد این بطون، چند تاست؟

    در پاسخ به سؤال اوّل باید گفت: قرآن علاوه بر ظاهر، باطنى دارد و روایات، این نکته را ثابت مى کند. امام صادق(ع) فرمود:

    انّ للقرآن ظهراً و بطناً.7

    این روایت، علاوه بر (اصول کافى) در (من لایحضره الفقیه)، (محاسن) برقى و (تفسیر عیاشى) با سندهاى متفاوت، نقل شده است.

    در حدیث دیگرى، جابر نقل مى کند که از امام باقر(ع) از تفسیر آیه اى پرسیدم. حضرت پاسخ داد. دوباره پرسیدم. جواب دیگرى داد. درباره اختلاف دو جواب سؤال کردم. حضرت فرمود:

    ییا جابر! انّ للقرآن بطناً و للبطن ظهراً.8

    البته در کتاب (محاسن)، این روایت به گونه دیگرى هم آمده و به جاى (للبطن ظهراً)، (للبطن بطناً) آمده؛ ولى این اختلاف، مانعى براى وجود بطن براى قرآن نیست.

    امّا درباره سؤال دوم که قرآن چند بطن دارد، مشهور است که تا هفتاد بطن براى قرآن ذکر نموده اند؛ امّا نه عدد هفت و نه هفتاد، روایت معتبرى ندارند. اگر هم این اعداد درست باشد، فقط کثرت را اثبات مى کند؛ چون در عرف ـ و بخصوص در فرهنگ آن زمان ـ از این اعداد براى همین مقصود استفاده مى شده است. نگارنده هنوز هیچ حدیث معتبرى مبنى بر وجود داشتن هفتاد بطن براى قرآن نیافته است و ظاهراً این اعداد، تنها شهرت دارند. البته در مورد هفت بطن هم فقط یک روایت در (عوالى اللئالى) وجود دارد که در آن آمده:

    انّ للقرآن ظهراً وبطناً ولبطنه بطن الى سبعة أبطن.9

    مولانا در (مثنوى) درباره بطون قرآن، تعبیر به جانِ قرآن کرده است:

    تو ز قرآن اى پسر ظاهر مبین

    دیوْ آدم را نبیند جز که طین

    ظاهر قرآن چو شخص آدمى است

    که نفوسش ظاهر و جانش خفى است10

    و در جاى دیگر، هدایت انسان را در گرو ورود به لایه هاى معانى قرآن مى داند:

    که ز قرآن گر نبیند غیر (قال)

    این عجب نبود ز اصحاب ضلال

    کز شعاع آفتاب پر ز نور

    غیر گرمى مى نیابد چشم کور11

    به عقیده مولوى باید علاوه بر گرمى خورشید به فوائد دیگر آن نیز پى برد و از آن بهره جست؛ چرا که در غیر این صورت، انسان به گوهر هدایتْ دست نخواهد یافت.
    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




  10. Top | #8

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,881
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,852 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض پاسخ : آداب قرائت قران کریم

    بعد از این مقدمه به جستجوى دو مطلب در روایات مى پردازیم:

    1) تعریف انس با قرآن؛

    2) شناخت نظامى که در روایات مربوط به انس با قرآن وجود دارد، به طورى که هر کس به فراخور حال خویش مى تواند از این منبع فیض الهى بهره گیرد. این نظام طولى از نگهدارى قرآن در منزل شروع مى شود و تا بالاترین مرتبه آن، یعنى عمل به قرآن، ادامه مى یابد. البته در پایان این نوشتار، از یک مرتبه بالاتر ـ که در این تقسیم بندى نمى گنجد ـ سخن خواهیم گفت.

    اگر این نظامْ مورد پذیرش قرار گیرد، ثمره مهمّى خواهد داشت و آن، حصول (اخلاقِ تبلیغ) است. سیره پیامبر(ص) در جذب افراد به اسلام، این گونه بوده که همه را به یک دید، نگاه نمى کرده است و حتّى در صورتى که افراد از نظر پذیرش احکام اسلام، با هم برابر بوده اند، به یکباره آنها را به بالاترین مراتب یک حکم دعوت نمى کرده است و این، رمز موفّقیت ایشان بوده و مى تواند درس بزرگى براى مربّیان جامعه باشد.

    ثمره دیگر آن، این است که قرآن از مهجوریت خارج مى شود و هرکس براساس توان خویش از آن، بهره مى گیرد. یکى ممکن است قرآن را فقط قرائت کند و دیگرى در آن بیندیشد و افرادى هم آن را راهنماى خویش قرار دهند و بدان عمل کنند.

    1) اُنس با قرآن

    (انس) در لغت، معنایى مقابل (وحشت) دارد12 و انس انسان به چیزى، بدین معناست که از آن، هیچ وحشت و اضطرابى ندارد و همراه با آن به آرامش مى رسد. انسانِ کمال طلب، فقط به امور مادّى بسنده نمى کند و به سوى هدفهاى والاترى گام بر مى دارد. لذا وحشت و تنهایى خود را در پناه امور معنوى زائل مى کند. در روایات، به انس با علم و معرفت به قرآن و ذکر خدا سفارش شده است.

    امام على(ع) فرمود: (هر کس با قرآن انس گیرد، از جدایى دوستان، وحشتى نخواهد داشت).13 ایشان همچنین در جواب گروهى که هنگام سفر از ایشان توصیه اى خواسته بودند، فرمود: اگر به دنبال مونسى مى گردید، قرآن برایتان کافى است.14

    آن حضرت در مناجات خویش با خدا چنین زمزمه مى کند:

    اللّهمّ انّک آنسُ الآنسین لأولیائک… إن أوحَشَتْهُمُ الغربة آنسهم ذِکرُک.15

    پروردگارا! تو براى دوستانت مأنوس ترین مونسهایى و اگر غربتْ آنان را به وحشت اندازد، یاد تو مونس تنهایى آنهاست.
    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




  11. Top | #9

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,881
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,852 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض پاسخ : آداب قرائت قران کریم

    بعد از این مقدمه به جستجوى دو مطلب در روایات مى پردازیم:

    1) تعریف انس با قرآن؛

    2) شناخت نظامى که در روایات مربوط به انس با قرآن وجود دارد، به طورى که هر کس به فراخور حال خویش مى تواند از این منبع فیض الهى بهره گیرد. این نظام طولى از نگهدارى قرآن در منزل شروع مى شود و تا بالاترین مرتبه آن، یعنى عمل به قرآن، ادامه مى یابد. البته در پایان این نوشتار، از یک مرتبه بالاتر ـ که در این تقسیم بندى نمى گنجد ـ سخن خواهیم گفت.

    اگر این نظامْ مورد پذیرش قرار گیرد، ثمره مهمّى خواهد داشت و آن، حصول (اخلاقِ تبلیغ) است. سیره پیامبر(ص) در جذب افراد به اسلام، این گونه بوده که همه را به یک دید، نگاه نمى کرده است و حتّى در صورتى که افراد از نظر پذیرش احکام اسلام، با هم برابر بوده اند، به یکباره آنها را به بالاترین مراتب یک حکم دعوت نمى کرده است و این، رمز موفّقیت ایشان بوده و مى تواند درس بزرگى براى مربّیان جامعه باشد.

    ثمره دیگر آن، این است که قرآن از مهجوریت خارج مى شود و هرکس براساس توان خویش از آن، بهره مى گیرد. یکى ممکن است قرآن را فقط قرائت کند و دیگرى در آن بیندیشد و افرادى هم آن را راهنماى خویش قرار دهند و بدان عمل کنند.

    1) اُنس با قرآن

    (انس) در لغت، معنایى مقابل (وحشت) دارد12 و انس انسان به چیزى، بدین معناست که از آن، هیچ وحشت و اضطرابى ندارد و همراه با آن به آرامش مى رسد. انسانِ کمال طلب، فقط به امور مادّى بسنده نمى کند و به سوى هدفهاى والاترى گام بر مى دارد. لذا وحشت و تنهایى خود را در پناه امور معنوى زائل مى کند. در روایات، به انس با علم و معرفت به قرآن و ذکر خدا سفارش شده است.

    امام على(ع) فرمود: (هر کس با قرآن انس گیرد، از جدایى دوستان، وحشتى نخواهد داشت).13 ایشان همچنین در جواب گروهى که هنگام سفر از ایشان توصیه اى خواسته بودند، فرمود: اگر به دنبال مونسى مى گردید، قرآن برایتان کافى است.14

    آن حضرت در مناجات خویش با خدا چنین زمزمه مى کند:

    اللّهمّ انّک آنسُ الآنسین لأولیائک… إن أوحَشَتْهُمُ الغربة آنسهم ذِکرُک.15

    پروردگارا! تو براى دوستانت مأنوس ترین مونسهایى و اگر غربتْ آنان را به وحشت اندازد، یاد تو مونس تنهایى آنهاست.

    امام سجاد(ع) فرمود:

    اگر هم هیچ موجودى بر روى زمین زنده نماند و من تنها باشم، مادام که قرآن با من است، وحشتى نخواهم داشت.16

    تعبیرات این چنین در سخنان ائمه(ع) فراوان وجود دارد و معمولاً براى تأکید بر موضوعات مهم، این گونه سخن گفته اند؛ خصوصاً در مورد قرآن که (تبیاناً لکلّ شىء)17 است. آنچه انسان در مسیر هدایت به آن نیاز داشته باشد، در قرآن پیدا مى کند. حتّى اگر انسان در معرض ترنّم آیات الهى قرار گیرد و به آیات آن گوش بسپارد و قصد التذاذ معنوى از آن را نداشته باشد، به ایمانش افزوده مى شود و احساس آرامش مى کند:

    انّما المؤمنون اذا ذکر اللّه وجلت قلوبهم و اذا تلیت علیهم آیاته زادتهم ایماناً. 18

    آنهایى که در محافل قرآنى حضور داشته اند و تا اندازه اى با معانى آن نیز آشنا بوده اند، با شنیدن آیات رحمت به شوق آمده و مسرور گشته اند و از شنیدن آیات عذاب، حالت حزن به خود گرفته اند و در مجموع، ایمانشان استوارتر گشته است؛ چرا که قرآن، هم مى تواند موجبات لذّت معنوى را فراهم کند و هم کتاب عمل باشد. امام صادق(ع) فرمود:

    به دنبال مونسى بودم که در پناه آن، آرامش پیدا کنم، آن را در قرائت قرآن یافتم.19

    2) مراتب انس با قرآن

    نظام پیشنهادى یى که از مجموع روایات مربوط به قرآن به دست مى آید ـ چنانکه گفتیم ـ از نگهدارى قرآن در خانه آغاز مى شود و با بالاترین درجه، یعنى عمل به قرآن، پایان مى یابد. مراتب علم به قرآن و بطون آن (که به طور تفصیلى هم به آنها اشاره خواهد شد) عبارت اند از:

    الف) نگهدارى قرآن در خانه؛

    ب) نگاه کردن به آیات قرآن؛

    ج) گوش فرادادن به تلاوت قرآن؛

    د) تلاوت قرآن؛

    هـ) تدبّر و تفکّر در قرآن؛

    و) عمل به قرآن.

    در مورد مراحل فوق، روایات زیادى وجود دارد که براى هر مرتبه، نمونه اى آورده مى شود و سعى خواهد شد تا روایاتى که از سند معتبرترى برخوردار باشند، انتخاب شود. البته معمولاً در هر مرتبه، تعداد روایات به حدّى است که احتمال صدور آن را تقویت مى کند. متأسفانه در زمینه سند و راویان روایاتى که منشأ حکم و فتوا نیستند، کار زیادى صورت نگرفته است و چون این روایات در محافل علمى مورد نقد و بررسى واقع نمى شده اند، بسیارى از راویان آنها نیز مورد تحقیق رجالى قرار نگرفته اند و لذا در بعضى کتب رجالى، حکم به مجهول یا مهمل بودن آنها مى شود. به نظر مى رسد اگر روش خاصّى در مورد این گونه روایات به کار گرفته شود، بسیارى در این روایات و راویان آنها از مهجور بودن خارج خواهند شد. فعلاً پیشنهاد ما همان استفاضه است (یعنى در هر موضوع، روایات را باید کنار یکدیگر قرار داده، در مورد صدور آنها قضاوت نماییم).
    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




  12. Top | #10

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,881
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,852 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض پاسخ : آداب قرائت قران کریم

    الف) نگهدارى قرآن در خانه

    از زمانهاى قدیم، تبرّک جستن به اشیاى خاص و نگهدارى آنها در خانه، میان مردم مرسوم بوده است. توصیه به نگهدارى قرآن در منازل که در روایات ما وجود دارد، شاید یک علّتش این باشد که مردم از آن خرافاتْ دست بردارند و به جاى آنها به کلام الهى تبرّک جویند. لذا امام صادق(ع) فرمود:

    انه لیعجبنى أن یکون فى البیت مصحف یطرّد اللّه عزّوجل به الشیاطین.20

    در شگفتم از اینکه قرآنى در خانه است و شیاطین به واسطه آن از خانه دفع مى شوند.

    پایین ترین مرتبه انس با قرآن نیز ـ چنانکه گفته شد ـ نگهدارى آن در منزل است که اگر کسى قادر نیست که هیچ گونه ارتباطى با قرآن داشته باشد، لااقل آن را در منزل نگهدارى کند. حتى اگر این معنا هم در نظر مبارک امام نباشد، نگهدارى قرآن در منزل، به مصلحت انسان است که در روایت به آن اشاره شده است.

    روایاتى هم داریم که در تعارض با این روایت است و نگهدارى قرآن را بدون نگاه کردن به آن و یا بدون تلاوت آیات آن، مذموم شمرده است؛ ولى همان طور که گفته شد، حلّ تعارض به سبب اختلاف رتبه افراد است. معلوم است شخصى که توان نگاه کردن به قرآن و قرائت آن را ندارد، حداقل کارى که مى تواند انجام دهد، این است که قرآن را در منزلْ نگهدارى نماید و این امر، مصادیقى در جامعه دارد؛ درست مثل نماز خواندن که اگر کسى قادر به خواندن آن نیست، حداقل باید با ایما و اشاره، آن را به جاى آورد.

    علاوه بر دو احتمالى که گفته شد، احتمال سومى نیز وجود دارد که توصیه به نگهدارى قرآن در آن زمان،براى حفظ قرآن بوده است تا نسخه هاى قرآن، متعدد باشد و از بین نرود. لذا امام صادق(ع) براى جلب توجّه، این گونه تعبیر آورده تا مردم تشویق به نگهدارى قرآن شوند؛ ولى این احتمال، مؤیّدى ندارد. اگر روایت نبوى بود، شاید این احتمالْ تقویت مى شد.

    ب) نگاه کردن به قرآن

    در مورد نگاه کردن به قرآن، روایاتى وجود دارد که آن را نوعى عبادت شمرده است. ابوذر از رسول خدا نقل مى کند که فرمود: (نگاه کردن به قرآن، عبادت است).21 در روایت دیگرى از پیامبر(ص) آمده است:

    (اُعطوا أعینکم حظّها من العبادة)، قالوا: (وما حظّها من العباده؟)، قال: النظر فى المصحف والتفکّر فیه والاعتبار عند عجائبه.22

    (چشمانتان، بهره اى از عبادت دارند که باید به آنها ببخشید). سؤال کردند: (نصیب آنها از عبادت چیست؟). فرمود: نگاه کردن به قرآن و فکر کردن در آن و پند گرفتن از شگفتى هاى آن.

    البته روایت دوم، دلالت بر تدبّر در قرآن نیز دارد که در مراحل بالاتر است؛ امّا با توجّه به روایت ابوذر، اگر کسى فقط نگاه هم به قرآن بکند، نوعى عبادت است و روایت دوم، در مقامِ قیدِ اطلاق روایت اوّل نیست؛ چون قرینه خارجى داریم. وقتى نگهدارى قرآن در منزل سفارش شده است، قطعاً نگریستن به آیات آن، ارزش بیشترى دارد.
    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




صفحه 1 از 2 12 آخرینآخرین

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi