روز شمار تاریخ 31 فروردین
مهمترین رویدادهای تاریخی در عرصه جهان، در روز ۲۰-م ماه آوریل، برابر با ۳۱-م فروردین ماه عبارتند از :
در سال ۱۳۰۳ حضرت امام جعفر صادق(ع)، بنیانگذار فقه شیعی متولد شد.
در سال ۶۳۶ پس از نبرد یرموک، اعراب سوریه و فلسطین را از امپراطوری روم شرقی جدا کردند.
در سال ۱۶۵۳اولیور کرامول مجلس پادشاهی بریتانیا را منحل کرد.
در سال ۱۶۵۷یهودیها در نیوآمستردام که بعدها نیویورک نام گرفت، آزادی دینی خود را باز یافتند.
در سال ۱۶۸۹پادشاه پیشین انگلستان جیمز دوم، عزل شد.
در سال ۱۷۷۵ در اثنای جنگ استقلال آمریکا، بریتانیا عملیات محاصره بوستون و ماساچوست را آغاز کرد.
در سال ۱۷۹۲فرانسه با اتریش وارد جنگ شد.
در سال ۱۸۶۲نخستین آزمایش پاستوریزه کردن، توسط لوئی پاستور و کلود برنارد انجام شد.
در سال ۱۸۸۹آدولف هیتلر رهبر حزب نازی آلمان و یکی از نژادپرست ترین رهبران تاریخ جهان به دنیا آمد. پندارهای پوچ و خشونت گرای پان آریانیستی وی، زمینه ساز مرگ دهها میلیون انسان بی گناه در چهارگوشه جهان شد.
در سال ۱۹۰۲ پیِر و ماری کوری رادیوم کلراید را تصفیه کردند.
در سال ۱۹۰۹هوارد کانکلین باسکروویل معلم آمریکایی مدرسه مموریال یا مدرسه مبلغین مذهبی فرقه پرسبیتری
در تبریز که از او به عنوان لافایت آمریکایی تبریز یاد می شود پس از اینکه در روز ۱۹آوریل در نبرد سنگین شام غازان از سوی نیروهای مستبد در سن ۲٤ سالگی کشته شد در روز سه شنبه ۲۰ آوریل متعاقب برگزاری یکی از باشکوهترین مراسم تشییع جنازه تاریخ تبریز، با شرکت ستارخان و باقرخان، علی مسیو، شیخ محمد خیابانی و دهها تن دیگر از بزرگان انقلاب مشروطیت در گورستان امریکاییان دارالسلطنه به خاک سپرده شد.
در سال ۱۹۶۷یک فروند هواپیمای مسافربری سوئیسی-بریتانیایی در شهر نیکوزیای قبرس یونانی تبار سقوط کرد و ۱۲۶سرنشین آن کشته شدند.
در سال ۱۹۶۸در خطوط هوایی آفریقای جنوبی یک بوئینگ ۷۰۷در حال برخاستن به سوی ویندهوک، در منطقه جنوب غرب آفریقا سقوط کرد و ۱۲۲سرنشین ان کشته شدند.
در سال ۱۹۷۲ سفینه فضا پیمای آپولو ۱۶برفراز سیاره ماه فرود آمد.
در سال ۱۹۷۲علی باکری، مبارز شهیر آذربایجانی در زندان حکومت پهلوی اعدام شد.
در سال ۱۹۹۸یک بوئینگ ۷۲۷خطوط هوایی فرانسه پس از برخاستن از بوگوتا پایتخت کلمبیا، با کوه برخورد کرد و ۵۳سرنشین ان کشته شدند.
در سال ۱۹۹۹در دبیرستان کلمباین در ایالت کلرادوی ایالات متحده آمریکا کشتار خونینی رخ داد.در این حادثه دو تن از دانش‌آموزان این دبیرستان با تیراندازی به سمت دیگر دانش‌آموزان و معلمان مدرسه، باعث کشته شدن ۱۲تن از دانش‌آموزان به همراه یک معلم شدند
منبع:::http://www.trt.net.tr/persian/rwy-mw...rn-w-jhn-73344
نقل قول
سید محمد حسن بن سید محمد، معروف به آقانجفی قوچانی در حدود سال 1256 ش (1295 ق) در روستای خسرویه از توابع قوچان در استان خراسان به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در قوچان، سبزوار و مشهد به پایان رساند و در بیست سالگی راهی اصفهان شد. آقانجفی قوچانی پس از اقامت چهار ساله در اصفهان و استفاده از محضر استادان آن دیار از قبیل آخوند كاشانی، میرزاجهانگیر خان قشقایی، شیخ عبدالكریم گزی و سید محمد باقر درچهای، به نجف رفت و نزد آخوند خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی شاگردی كرد. وی در سی سالگی به درجه اجتهاد رسید و پس از بیست سال توقف در نجف اشرف، به زادگاه خود بازگشت. آقانجفی، از آن پس متجاوز از بیست و پنج سال از عمر خود را در مقام فقاهت و حاكمیت شرع در قوچان گذراند و به اداره حوزه علوم دینی شهر پرداخت. از این شخصیت دانشمند، آثار برجستهای به جای مانده كه سیاحت غرب در كیفیت عالم برزخ و سیر ارواح پس از مرگ؛ سیاحت شرق كه مهمترین اثر او و در شرح حال خود او از كودكی تا مقام اجتهاد است، اثبات رجعت و نیز شرح و ترجمه رساله تُفّاحیه ارسطو از آن جمله است. این عالم ربانی سرانجام در 31 فروردین 1323 ش (26 ربیعالثانی 1363ق) در 67 سالگی درگذشت و در حسینیه خود به خاك سپرده شد. آرامگاه او اكنون زیارتگاه مردم است.
استاد محمدتقی شریعتی در سال 1286 ش در روستای مزینان سبزوار به دنیا آمد. دروس مقدماتی را نزد پدر و عمویش فرا گرفت و در 1307 جهت ادامه تحصیل راهی مشهد شد. در مشهد از محضر استادانی همچون شیخ هاشم قزوینی، ادیب نیشابوری بزرگ، ادیب نیشابوری ثانی، شیخ كاظم دامغانی و میرزا احمد مدرس بهره گرفت. فعالیت اجتماعی وی از 1311 ش با ورود به وزارت فرهنگ و مسؤولیت در مدرسه ابن یمین و تدریس در آنجا آغاز شد. از 1320 ش به بعد، همزمان با اشغال ایران توسط متفقین و گسترش فعالیت حزب توده، به تنهایی در خراسان به مبارزه با انحرافات فكری و اسلامزدایی برخاست. وی با تشكیل كانون نشر حقایق اسلامی در مشهد و برگزاری جلسات هفتگی و سخنرانی و تفسیر، اذهان جوانان را روشن می‌كرد. استاد محمدتقی شریعتی از سال 1323 شمسی حضوری فعال در عرصه سیاست داشت و به خاطر مبارزات ضداستبدادی خود، 2 بار به زندان افتاد ولی هرگز از راهی كه یافته بود عقب ننشست. ایشان بعدها در مسجد هدایت تهران به جای آیت‌اللَّه طالقانی تفسیر قرآن می‌گفت. با تأسیس حسینیه ارشاد و بنا به دعوت استاد مطهری به مدت چهار سال در آنجا به تدریس و سخنرانی مشغول بود. از این شخصیت برجسته، آثار گران‌قدری چون تفسیر نوین، كتاب خلافت و ولایت، امامت در نهج البلاغه و علی(ع) شاهد رسالت، بر جای مانده است. سرانجام این استاد فرزانه در 31 فروردین 1366 ش برابر با 21 شعبان 1407 ق در هشتاد سالگی دار فانی را وداع گفت و به سوی معبود شتافت.
پس از بینتیجه ماندن مذاكرات سه جانبه در بهمن 1367 در نیویورك و بیانیه دبیر كل، وزرای خارجه ایران و عراق برای مذاكرات سه جانبه در ژنو دعوت شدند و این مذاكرات با عنوان دور پنجم مذاكرات در 31 فروردین 1368، شروع شد. بحث پیرامون تبادل اسرا و خروج نیروهای نظامی عراق از خاك ایران از مباحث اصلی این دور مذاكرات بود. در این دور مذاكرات، دو طرف بر اجرای مفاد قطعنامه تأكید داشتند ولی به تصمیمی قاطع و صریح دست نیافتند. لذا قرار بر این شد كه مذاكرات بعدی در ماههای آینده صورت گیرد.
شهید ابراهیم یوسفیان، پانزدهم اسفندماه ۱۳۴۶ش در شهرستان نور در محله خیابان حافظ در یک خانواده مذهبی و پرجمعیت چشم به جهان هستی گشود. ابراهیم در دوران کودکی بسیار آرام و منضبط بود. در سال ۱۳۵۳ش وارد مدرسه ابتدایی شد. اولین سال ورود به مقطع راهنمایی این شهید مصادف شد با پیروزی انقلاب اسلامی و این پیروزی بزرگ بر روحیات ابراهیم اثر گذاشت و او هم علاقه‌مند به حضور در انقلاب اسلامی شد. پس از تشکیل سپاه پاسداران به دستور حضرت امام خمینی (ره)، وی با علاقه بسیار به عضویت بسیج درآمد و انجام دستورات امام (ره) را سرلوحه زندگی خویش قرار داد. شهید یوسفیان از نظر سنی به سن قانونی نرسیده بود اما از نظر عقلانی به رشد کامل رسیده و به‌خوبی به انجام وظایف شرعی خود واقف بود. بعد از آغاز جنگ تحمیلی، ابراهیم به‌واسطه علاقه‌اش به امام (ره) و انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۶۲ش به‌عنوان بسیجی وارد جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد. اولین حضور وی در جبهه به اوایل پاییز ۱۳۶۲ش بازمی‌گردد که در ابتدای امر وارد منطقه عملیاتی کردستان و دیگر مناطق غرب کشور شد و طی شش ماه حضور در این مناطق، به دفاع از خاک میهن اسلامی پرداخت. وی پس از حضور در مناطق عملیاتی، به‌علت کمی سن و علاقه بسیار زیادی که به عضویت در سپاه پاسداران داشت طی نامه‌ای از پدر درخواست کرد که دادخواستی به قوه قضائیه نسبت به افزایش سن او به اندازه یک سال و رسیدن وی به سن قانونی ۱۸ سال اقدام کند. پدر شهید یوسفیان نیز به این درخواست جامه عمل پوشاند. با مساعدت‌های کارکنان و علی‌الخصوص ریاست دادگستری، تقاضای ابراهیم به ثمر نشست و درخواستش مورد موافقت قوه قضائیه قرار گرفت. درحالی‌که همگی منتظر بازگشت این شهید بزرگوار از جبهه و انجام حکم قضایی برای عضویت در سپاه بودند، ناگهان خبر شهادت این سرباز جان‌برکف سپاه اسلام به گوش خانواده، دوستان و آشنایان رسید. ابراهیم در نوزدهم فروردین‌ماه ۱۳۶۳ش بر اثر برخورد ترکش و خمپاره به سرش، در منطقه کوشک مجروح و به بیمارستان شیراز منتقل شد تا اینکه پس از تحمل چند روز درد و سختی، در تاریخ سی و یکم فروردین‌ماه سال ۱۳۶۳ هجری شمسی در سن هفده سالگی به شهادت رسید. تشیع جنازه شهید ابراهیم یوسفیان با حضور خانواده، دوستان، آشنایان و دوستداران اسلام و انقلاب به‌شکل باشکوهی برگزار شد و در محل گلزار شهدای شهرستان نور به خاک سپرده شد.
آیت‌اللَّه حاج سیدتقی حسینی نصیری متكازینی در سال 1289ش (1328ق) در یكی از روستاهای توابع بهشهر در استان مازندان به دنیا آمد. وی پس از طی دوره مقدمات، راهی حوزه علمیه كوهستان شد و زیر نظر فقیه و عارف نامی، آیت‌اللَّه شیخ محمد كوهستانی به رشد علمی و اخلاقی نائل آمد. او سپس سطوح عالیه را در حوزه علمیه مشهد پشت سر گذاشت و برای تكمیل دروس فقه و اصول، عازم نجف اشرف شد. آیت‌اللَّه حسینی نصیری در نجف در حلقه درس میرزا حسن یزدی و میرزا هاشم آملی شركت كرد و پس از اقامت هشت ساله و اخذ اجازه اجتهاد، به میهن بازگشت. وی در ابتدا بنا به درخواست استادش، آیت‌اللَّه كوهستانی، سالیانی در حوزه علمیه كوهستان به كار تدریس و تربیت طلاب علوم دینی اشتغال ورزید و از آن پس به مدت چهل سال، با شوقی وصفناپذیر، به این كار مشغول بود. آیت‌اللَّه نصیری در تواضع، اخلاص، متانت، گشادهرویی، احترام به مردم، كارسازی و گرهگشایی، سادهزیستی، قناعت و تعهد در ادای وظایف زبانزد خاص و عام بود. ایشان خدمت به انقلاب را واجب عینی فرض می‌كرد و به همین دلیل به رغم كهولت سن، دعوت شورای عالی قضایی را اجابت كرد و سالها با خدمت در منصب قضا، بدون پیرایه به كار دعاوی رسیدگی می‌كرد. این فقیه بزرگوار سرانجام در سیویكم فروردین 1373ش برابر با هشتم ذیقعده 1414ق در 84 سالگی دعوت حق را لبیك گفت و به دیدار معبود شتافت.
آیت‌الله رضوانی در سال 1309 در خمین به دنیا آمد. وی عضویت در مجلس خبرگان رهبری، تدریس خارج در نجف اشرف و تهران، نماینده حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری در بازار و رئیس دیوان عدالت اداری در سوابق کاری آیت‌الله دیده می‌شود. وی از اول اسفند 1358 تا 29 تیر 1362 به عضویت شورای نگهبان درآمد و پس از مدتی مجدداً از 9 شهریور 1368 تاکنون عضو این شورا بوده است.
محمد بن عبدالصّمد بغدادی در راه فراگیری علوم مختلف به ویژه علم حدیث، كوشش بسیار كرد. وی مجموعهای از احادیث معتبر را كه هر یك با چند واسطه از حضرت محمد(ص) و امام علی(ع) نقل شده گردآوری نمود كه از منابع معتبر نزد عالمان حدیث به شمار میرود.
ماركوس اورلیوس آنتونیوس Marcus Aurelius Antonius بیستم اپریل سال121 میلادی به دنیا آمد و از سال 161 تا 180 امپراتور انتخابی روم بود و بیش از هر امپراتور رومی دیگر به امر قضاوت و دادگاه توجه داشت. وی می‌گفت كه یك قاضی خوب بهتر از سرباز مسلح می‌تواند نظم جامعه را حفظ كند، زیرا كه نظم بدون عدالت را برای مدتی طولانی نمی‌توان حفظ كرد و عدالت به سرپنجه تدبیر قاضی خوب و بی نظر برقرار می‌شود. برخی از مورخان 26 آوریل را زادروز ماركوس نوشته‌اند. ماركوس در طول 19 سال حكومت خود دو بار در صدد جنگ با ایران بر آمد كه بار اول نیروهای او در كاپادوكیه ازژنرال خسرو فرمانده نیروهای ایران شكست خوردند و فرمانده آنان كشته شد و در حمله دوم، رومی ها به طاعون مبتلا شدند و این بیماری را از سوریه به اروپا منتقل كردند كه تلفات سنگینی وارد ساخت و برادر ماركوس از همین بیماری درگذشت. ماركوس اورلیوس معاصر بلاش سوم بود كه شاهی با تدبیر بود.
ژاک دو موله بیست و سومین و آخرین رهبر شوالیه‌های هیکل بود که به جرم بدعت‌گذاری در دستگاه تفتیش عقاید و به دستور مستقیم پاپ کلمنت پنجم سوزانده شد. ژاک در دهه پنجم قرن 12میلادی به دنیا آمد و از 20 آوریل سال1292 رهبری شوالیه‌های هیکل را بر عهده داشت و تا زمان مرگ (مارس 1314) عهده دار این منصب بود. سربازان مسکین و یاور مسیح و هیکل سلیمان یا به اختصار شوالیه‌های هیکل گروهی نظامی- مذهبی بودند که وظیفه آنها ابتدا شرکت در جنگ‌های صلیبی بود، سپس آنها وظیفه خود را محافظت از زائران در سرزمین فلسطین دانستند.
بیستم اپریل 1657 دولت هلند به یهودیانی که به نیوآمستردام (نیویورک کنونی) مهاجرت کرده بودند آزادی مذهبی داد. یهودیان در قرون وسطی و جدید در بسیاری از نقاط اروپا بویژه در اسپانیا و آلمان تحت اذیت و آزار قرار می‌گرفتند و گاهی هم کشتار می‌شدند. در آن زمان، هلند و انگلستان برای آنان جای امن بود و از جمله نیوآمستردام در آمریکای شمالی که از سال 1625 هلندی نشین شده بود و هلندی‌ها از دژ منهتن و پایگاه دریایی هلند در اینجا، مستعمرات آمریکایی‌شان را زیر نظر داشتند. انگلیسی‌ها که از 1607 گام به آمریکای شمالی گذارده بودند در سال 1664 چهار ناو توپدار و شماری تفنگدار به نیوآمستردام فرستادند و این منطقه و عملا از سال 1665 متعلقه انگلیسی‌ها شد که آن را به افتخار دوک آو یورک (بعدا پادشاه انگلستان) به نیویورک تغییر نام دادند و این دست به دست گشتن در مهاجرت یهودیان از اروپا تاثیر نگذاشت زیراکه انگلیسی‌ها هم «یهودآزار» نبودند. ادامه این مهاجرت سبب شده است که اینک (سال 2013) بیش از 2 میلیون و 35 هزار یهودی یعنی حدود 15 درصد یهودیان جهان در نیویورک زندگی کنند و شهر نیویورک پس از تل اویو دومین شهر یهودی نشین جهان است. در تل اویو حدود سه میلیون یهودی زندگی می‌کنند.
اپریل سال 1769 «پونتیاك» رئیس قبیله سرخپوستان «اوتاوا» قربانی توطئه انگلیسی‌ها شد كه بر شرق آمریكای شمالی استیلاء داشتند و جان خود را از دست داد. در آن زمان هنوز مهاجرنشینان انگلیسی استقلال نداشتند. پونتیاك پس از تشكیل اتحادیه‌ای از قبایل «دلور»، «چیپاوا»، «اوتاوا» و «شاونی» از 1763 تا 1766 با نیروهای انگلیسی جنگیده و تلفات وارد ساخته بود. وی ضمن این زد و خوردها یك بار پایگاه نظامیان انگلستان در محل کنونی شهر دیترویت ( اینک مرکز صنایع اتومبیل‌سازی آمریکا در ایالت میشیگان) را محاصره كرده بود. پونتیاك عقیده داشت كه مهاجران اروپایی كه طمع به اراضی و وطن بومیان (اصطلاحا؛ سرخپوستان) دارند به آنان ترحم نخواهند كرد و راهی جز جنگ وجود ندارد و این نظر خودرا به قبایل دیگر تفهیم می‌كرد. با وجود این، نسبت به فرانسویان كه در غرب كوه‌های اپالچیان (آپالاش) فعالیت داشتند نظر بدی نداشت و از آنان جنگ افزار آتشین می‌گرفت. زمانی وی از همه اروپاییان خشمگین شد كه شنید فرانسویان بدون اطلاع او مرزهای مناطق فعالیت خود را با مناطق اشغالی انگلیسی‌ها تعیین كرده، «محدوده» ساخته و انگلیسی‌ها سرگرم توطئه برای برهم زدن اتحاد قبایل سرخپوست هستند.
با قدرت یافتن وهابیون در حجاز، مناقشات و زد و خوردهایى بین آنان و دیگر مسلمانان به ویژه شیعیان روی میداد كه یكی از این موارد، تجاوز وهابیون به شهرهای مقدس نجف و كربلا در بیستم آوریل سال 1802م است. با توجه به این كه دو شهر نجف و كربلا از شهرهای مورد احترام و از زیارتگاههای مهم شیعه است، این امر باعث شد كه حملات وهابیت بیشتر و شدیدتر در مورد این دو نقطه متمركز شود. انگیزه اصلی این تجاوزكاران از كشتار و قتل و غارت شیعیان، اعتقادات تند مذهبی آنان بود كه با تعصب شدیدی آمیخته است. وهابیان به تهمت مشرك بودن مردم كربلا به این شهر حمله كرده و پس از تخریب گنبد و بارگاه و ضریح مقدس امام حسین(ع) خزانه حرم را غارت نمودند. در جریان این تهاجم وحشیانه، بیش از دو هزار نفر از شیعیان كربلا به شهادت رسیدند. همچنین، وهابیان با غارت اموال و تخریب قسمتهایى از شهر، آن را به ویرانهای تبدیل كردند. این واقعه خشم مسلمانان را برانگیخت و نفرت از اعمال وهابیت را در دل آنان بیشتر كرد. وهابیان پس از روی كار آمدن دولت سعودی نیز به اعمال ضد شیعی خود ادامه داده و در حركتی ضددینی، بارگاه ملكوتی ائمه بقیع و خاندان پیامبر را تخریب كردند.
پس از شكست سنگین ناپلئون بناپارت از روسیه و نیز شكست از كشورهای دیگر اروپایى، ناپلئون در ششم آوریل 1814م از امپراتوری فرانسه استعفا داد و در 20 آوریل آن سال به جزیره اِلب در دریای مدیترانه تبعید شد. ناپلئون حدود ده ماه به حالت تبعید، محترمانه در این جزیره زندگی كرد و در این مدت، با موافقت فاتحین، اداره امور جزیره نیز به وی سپرده شد. در این میان سران دول متفق با به قدرت رساندن لویى هجدهم، حكومتی دستنشانده در فرانسه ایجاد كردند. در زمان لویى هجدهم، به ظاهر، فرانسه، سیاست سازش با انقلابیون فرانسه را در پیش گرفت و فرمان سلطنت مشروطه را صادر كرد، ولی در اصل، این مقدمهای برای حكومت استبدادی بود. از این رو مردم در گوشه و كنار شورشهایى برپا نموده و زمزمههایى برای بازگشت ناپلئون صورت گرفت. ناپلئون نیز با آگاهی از این وضعیت، تصمیم گرفت یك بار دیگر بخت خود را بیازماید. از این رو در 28 فوریه 1815م باچند تن از نزدیكان خود از جزیره اِلب گریخت و روز اول مارس در سواحل فرانسه پیاده شد. طرفداران ناپلئون قبلاً مقدمات حركت او از این نقطه تا پاریس را فراهم كرده بودند و با استقبال پرشوری كه در بین راه از او به عمل آمد، لویى هجدهم و اعضای دولت او پیش از ورود ناپلئون به پاریس، از پایتخت گریختند و ناپلئون، پیروزمندانه وارد پاریس شد. اما حكومت دوم ناپلئون بیش از صد روز به طول نیانجامید و به زودی اتحاد جدیدی بر ضد او شكل گرفت. در نهایت با شكست ناپلئون از دول دیگر اروپایی در جنگ واترلو، حیات سیاسی وی نیز به پایان رسید و این بار به جزیره دور دست سَنَتْ هِلن در جنوب اقیانوس اطلس تبعید شد و در همان جا در سال 1821م درگذشت.
پدرش آلویس هیتلر یک کارمند مرفه گمرک بود.وی در سومین ازدواجش با دختر عمویش که 22 سال از او جوانتر بود ازدواج کرد که حاصل این ازدواج آدولف بود.صدراعظم و رهبر آلمان نازی آینده دوران کودکی خوشی را سپری کرد.پدرش مایل بود او یک کارمند دولت شود اما آدولف به نقاشی و معماری علاقه داشت. آدولف در تحصیلات بدترین نمرات را می‌گرفت و سرانجام تحصیل را رها کرد و در سن 16 سالگی از خانه پدری فرار کرد و به شهر وین رفت اما در سال 1909 میلادی پس از دومین ناکامی‌اش در امتحان ورودی مدرسه هنرهای زیبای وین ضربه سختی خورد. این هنرمند ناکام به زودی میراث پدری را به تاراج می‌دهد به طوری که ناگزیر می‌شود به اماکن مخصوص بی خانمان‌ها مراجعه کند. آدولف خانه بدوش کینه طبقه بورژوا شهر جهان وطن وین را به دل می‌گیرد و آن را در اعماق قلبش حفظ می‌کند.در اوت سال 1914 میلادی پس از آغاز جنگ جهانی اول به طور داوطلبانه به ارتش باویر می‌پیوندد. در جبهه جنگ تفاوت طبقاتی و تحقیرهای زندگی غیرنظامی را فراموش می‌کند و به دلیل شجاعتش در خط اول جبهه توجه افسران را به خود جلب می‌نماید. در اوت سال 1918 میلادی در حالی‌که سرجوخه بود مدال شجاعت صلیب آهنی درجه یک را دریافت می‌کند.سپس در جبهه فلاندر در روز 16 اکتبر سال 1918 میلادی بر اثر گاز سمی مجروح می‌شود و هنگامی که در بیمارستان بستری بود جنگ خاتمه می‌یابد. پس از خاتمه جنگ زندگی پرماجرای آدولف هیتلر آغاز می‌گردد.در 24 فوریه سال 1920 میلادی حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان که مخفف حروف اول آن به زبان آلمانی « نازی » است را تاسیس می‌کند و از سوی پیروان حزبش لقب فوهرر (رهبر) را می‌گیرد. از آن پس هیتلر با سخنرانی‌ها و اعمال خشونت اعضای حزبش مخالفان را مرعوب کرده و سرانجام در سال 1933 میلادی صداعظم آلمان می‌شود.این سرآغاز یک دوران سیاه برای تاریخ جهان است که حتی با خاتمه جنگ جهانی دوم که بانی آن هیتلر بود نیز عواقب آن تا سال‌های سال گریبان بشریت را رها نكرد.به این ترتیب در روز 20 آوریل سال 1889 میلادی آدولف هیتلر متولد می‌شود.در این روز مردی متولد می‌شود که با ایجاد جنگ جهانی دوم موجب ویرانی آلمان ، اروپا و بخش های دیگری از جهان شده و میلیون‌ها نفر را به کام مرگ می‌کشاند.
کشتار دانش‌آموزان دبیرستان کلمباین به کشتاری در 20 آوریل سال 1999 که دراین دبیرستان توسط اریک هریس و دیلان کلبولد 2 نفر از دانش آموزان که با تیراندازی به سمت دیگر دانش‌آموزان و معلمان مدرسه، باعث کشته شدن ۱۲نفر از دانش‌آموزان به همراه 2 معلم و مجروح شدن تعدادی شدند، اشاره دارد . در سال2002 مایکل مور با ساختن فیلمی مستند به نام « بولینگ برای کلمباین» با اشاره به ماجرای تیراندازی در این مدرسه، به نقد آزادی حمل سلاح در آمریکا پرداخت. این فیلم در سال۲۰۰۳ برنده جایزه بهترین فیلم مستند اسکار شد.
فومیو نیوا Fumio Niwa داستان نگار ژاپنی که 80 داستان و چند مجموعه مرکب از 100 داستان کوتاه و ده کتاب غیر داستانی نوشت 20 اپریل 2005 از بیماری ذات الریه درگذشت. وی که نوامبر 2004 به دنیا آمده بود یکصد سال و پنج ماه عمر کرده بود. نیوا در طول جنگ جهانی دوم در کسوت خبرنگار به جبهه‌های جنگ در چین و گینه نو رفت و در نبرد دریایی آگوست 1942 ساوو آیلند Savo Island بر اثر گلوله‌ای که به ناو چوکای Chokai اصابت کرد مجروح شده بود. وی در این ناو برجریان این نبرد دریایی نظاره می‌کرد. دو داستان او درباره جنگ معروف هستند؛ داستان گروهان از دست رفته و داستان جنگ دریایی. نیوا که در دهه‌های 1960 و 1970 به مدت شش سال رئیس انجمن نویسندگان ژاپن بود و تلاش کرد که نویسندگان، پس از فوت دارای یک گورستان ویژه باشند تا مخاطبان و علاقه مندان بتوانند بدون مشکل در یافتن، با دیدار از گور آنان یادشان را زنده کنند و در این تلاش موفق شد، و اینک ژاپن و بسیاری از کشورها دارای چنین گورستانی شده‌اند. نیوا بمانند بسیاری از اندیشمندان باور داشت که نویسندگان که آرزویی جز سعادت بشر و تلاش برای تحقق این آرزو ندارند و در پی مال و منال نیستند در زمره نامداران ملی و جهانی هستند و بر دولت‌ها است که جایگاه آنان را محفوظ بدارند. داستان‌های نیوا که برخی از آنها به زبان‌های دیگر از جمله انگلیسی و اسپانیایی ترجمه شده‌اند احساس، عواطف و دیدگاه اورا درباره هر موضوع منعکس و روشنگری می‌کنند. وی که از هواداران نه بیش از دو فرزند بود دارای یک دختر و پسر از دو ازدواج است. کتاب‌های معروف او «درخت بودا»، «ماهی شیرین» ، «سنین پُراز نفرت» و ... هستند.
oote.com/news/calendar/farvarden31.html
