در حریم عشق

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

درد عشق

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری چشیده ام که مپرس

گشته ام در جهان و آخر کار
دلبری برگزیده ام که مپرس

آنچنان در هوای خاک رهش
می رود آب دیده ام که مپرس

من به گوش خود از دهانش دوش
سخنانی شنیده ام که مپرس

سوی من لب چه می گزی که مگوی
لب لعلی گزیده ام که مپرس

بی تو در کلبه ی گدایی خویش
رنجهایی کشیده ام که مپرس

همچو حافظ غریب در ره عشق
به مقامی رسیده ام که مپرس

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقدمه

الحمد لله الذی تجلی لعباده فشغلهم عن الشهوات و أ ظهر لهم فیض نوره فهداهم به من الغفلات و لعقهم من شراب حبه فسکروا فی غیه و تاهوا فی الفلوات و وثقوا به فأ غناهم و توکلوا علیه فکفاهم و صرف عنهم المحذورات و غسل ظواهرهم من دناسات الدنیا و جلی بواطنهم بأ سرار المکاشفات . و الصلاه علی أ شرف المخلوقات الجامع لا شتات الکمالات محمد و آله الهداه و عترته السادات .
شکر و حمد آن خدایی را که با تجلّی بر بندگانش آنها را از مشغول شدن به شهوات ، بازنگه داشت و با ظهور فیوضات انوار خود ، آنان را هدایت نمود تا غافل نشوند . خداوند به آنان جامی از شراب محبتش نوشاند تا از محبت او ، مست و در وادی عشقش متحیر شوند و با تکیه بر او از غیر او بی نیاز شوند . بر او توکل کنند که آنها را کفایت می کند و امور ترسناک را از آنان دور می سازد . خداوند ، ظاهر آنان را از پلیدیهای
دنیا پاک کرد ، باطنهایشان را با اسرار مکاشفات متجلی ساخت . درود و رحمت بر اشرف مخلوقات عالم ، جامع تمام کمالات ، محمد صلی الله علیه و آله و خاندان و فرزندان او علیهم السلام که راهبر و رهنما و پیشوای امتند .
خداوندا کیست که مزّه دوستی و محبّتت را چشیده باشد و از تو به سوی کس دیگری گریزان شود . و کیست که به قرب تو انس گرفته و از درگاه تو برگردد . ما را از کسانی قرار ده که برای قرب و دوستی ات اختیار نمودی و برای مهر و دوستی خود خالص گردانیدی و از کسانی قرار ده که به ملاقات خود تشویقش نمودی و به قضای خود راضیش نمودی و به او نظر کردنِ به سوی خود را بخشیدی و به رضایت خود مژدگانی اش بخشیدی و از هجرانت پناهش دادی و . . . (1)
خداوندا . . . تویی که از دل دوستانت اغیار را بیرون کردی تا جز تو را دوست ندارند . . . آن که تو را گم کرد چه یافت ؟ و آن که تو را یافت چه از دست داد؟ آن که دیگری را به جای تو گرفت زیان کرد و باخت . (2)
برای رسیدن به محبت خداوند ، معرفت و شناخت لازم است و این شناخت جز از طریق قلب سلیم ممکن نیست ، قلبی که ذرّه ای محبّت دنیا در آن نباشد . امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه کریمه ( . . . الا من أ تی اللّه بقلب سلیم )(3) فرمود :
(هو القلب الذی سلم من حب الدنیا) . (4)
دلی که مهر دنیا و آنچه متعلق به دنیا است در آن جای گیرد دیگر جایی برای مهر خداوندی باقی نمی ماند پس یکی از مقدمات (بلکه تمام مقدمات ) رسیدن به مهر و عشق خدایی بیرون کردن علاقه به اولاد و مال و زرق و برق دنیایی از دل است . چنانچه امیرمؤ منان علی علیه السلام فرموده : کسی که دوستی و محبّت دنیا در دلش خانه کرده ، چگونه دوستی خدا را ادّعا می کند . و همچنین رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید : دوستی دنیا و دوستی خدا هرگز در یک دل جمع نمی گردد .
از همه اینها گذشته برای تحصیل عشق الهی باید از خود او بخواهیم که محبت خود را به ما عنایت فرماید ، و محبت اغیار را از دل ما بیرون کند چرا که تنها مؤ ثّر در عالم وجود اوست (لا مؤّثر فی الوجود الا اللّه ) و امر خداوندی چنین است که اگر اراده کند کاری را واقع می شود و بالعکس . پس همه چیز در دست قدرت اوست ، از او بخواهیم که راهی آسان برای رسیدن به محبت به خودش برای ما فراهم آورد چنانچه امام سجاد زین العابدین علیه السلام در مناجات خود با خدای عالم چنین می فرماید :
(وانهج لی الی محبتک سبیلاً سهلهً اکمل لی بها خیرالدنیا والا خره ) . (خداوندا ! . . . به سوی محبّتت راهی آسان بر من هموار ساز و به وسیله آن خیر دنیا و
آخرت را بر من کامل گردان ) .
محبت خدای عالم سرچشمه تمام خوبی هاست ، یعنی اگر شناخت الهی و پس از آن عشق خدایی برای ما حاصل شود تمام خیرات و خوبیهای اخروی و دنیوی برای ما مهیاست ، چنانچه سالار شهیدان حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام در دعای عرفه چنین با خدای متعال راز و نیاز می کند . ( . . . ماذا وجد من فقدک و ما الذی فقد من وجدک ) . کسی که تو را نیافت ، چه یافت و آن که تو را یافت ، چه نیافت ؟
انسان عاقل همیشه بدنبال چیزی بی عیب و نقص است ، و به عبارت دیگر انسان عاقل بدنبال زیبایی می گردد که هیچگونه عیب و نقصی نداشته باشد ، به اینچنین عاقلی باید گفت که آن بی عیب و نقص که از هر جهت زیبا است و زیبایی او در حد کمال است فقط و فقط خداست .
خوانندگان عزیر ! مطالبی که در این کتاب جمع آوری شده است عبارت است از احادیث قدسی و روایات رسیده از ائمّه اطهار علیهم السلام در موضوع عشق و علاقه خداوند متعال به بندگانش . البته لازم به یادآوری است مطالب و احادیث و حکایات در این موضوع بسیار فراوان است که در چاپ های بعدی به این کتاب افزوده خواهد ان شاء اللّه . امیدوارم با خواندن این احادیث گرانبها و بسیار تاءثیرگذار و جذّاب ، مهر و محبّت خداوند در دلهای ما جای گیرد تا ما هم همانند خداوند که ما را بسیار بسیار دوست دارد اورا دوست بداریم ، ان شاء اللّه .
مؤ لّف

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خدا دوست کسی است که دوستش بدارد

خداوند تعالی به داود علیه السلام وحی فرمود : ای داود ! به بندگان زمینی من بگو : من دوست کسی هستم که دوستم بدارد و همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند و همدم کسی هستم که با یاد و نام من انس گیرد و همراه کسی هستم که با من همراه شود ، کسی را بر می گزینم که مرا برگزیند و فرمانبردار کسی هستم که فرمانبردار من باشد .

هر کس مرا قلباً دوست بدارد و من بدان یقین حاصل کنم ، او را به خودم بپذیرم و چنان دوستش بدارم که هیچ یک از بندگانم بر او پیشی نگیرد . هر کس براستی مرا بجوید بیابد و هر کس جز مرا بجوید مرا نیابد . پس - ای زمینیان ! - رها کنید آن فریبها و اباطیل دنیا را و به کرامت و مصاحبت و همنشینی و همدمی با من بشتابید و به من خوگیرید تا به شما خوگیرم و به دوست داشتن شما بشتابم .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رأ فت بی پایان خداوند

رسول خدا صلی الله علیه و آله از پروردگارش خواست تا این که روز قیامت امتش را در حضور جمع فرشتگان ، پیامبران و امتهای دیگر بازجویی نکند تا عیب هایشان نزد آنان ظاهر نگردد . و تقاضا نمود که آنها را طوری بازجویی و محاسبه کن که فقط من و تو آگاه شویم .

خداوند فرمود : ای حبیبم ! من به بندگان خود ، از تو رؤ ف ترم . پس هرگاه تو نخواهی که عیوب آنها در نزد دیگران ظاهر شود ، من حتی دوست ندارم که پیش تو نیزعیبهای آنان فاش شود . بلکه تنها خودم آنها را بازجوئی می کنم به طوری که غیر من کسی بر گناهان آنها آگاهی نیابد .

[راحیل السادات* تورا من چشم در راهم*]

از عشق خدا چندان گریست که نابینا شد

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود : شعیب علیه السلام از عشق خدای عزّوجلّ چندان گریست که نابینا شد ، امّا خداوند بینایی او را برگرداند . او باز گریست چنانکه که باز بینایی اش را از دست داد . دو مرتبه خداوند بینایی اش را به او بازگرداند . شعیب باز هم آنقدر گریست که چشمانش کور شد و بار دیگر خدا بینایش کرد . مرتبه چهارم ، خداوند به او وحی فرمود : ای شعیب ! تا کی به این وضع ادامه خواهی داد؟ اگر از بیم آتش می گریی تو را امان دادم و اگر به شوق بهشت است آن را ارزانیت داشتم . شعیب عرض کرد : معبودا ! و سرورا ! تو می دانی که گریه من نه از بیم دوزخ توست و نه به شوق بهشتت ، بلکه عشق و محبت تو با قلب من گِره خورده است ، پس ، صبوری نتوانم ، مگر آنکه تو را ببینم . خدای جلّجلاله به او وحی فرمود : اگر اینچنین است ، پس بدین سبب همسخنم موسی بن عمران را خدمتگزار تو خواهم کرد . (7)
از عشق به خدای عالم بدن هایشان لاغر و . . . حضرت عیسی علیه السلام از سه نفرگذشت که بدن هایشان لاغر و رنگ های آنان دگرگون شده بود ، حضرت به آنها فرمود : برای شما چه روی داده (که به این حال
افتاده اید؟) . آنها گفتند : به خاطر ترس از آتش(جهنّم ) . حضرت عیسی علیه السلام فرمود : بر خداست که ایمنی دهد کسی را که بترسد . حضرت از آنها گذشت ، بر سه نفر دیگر رسید که لاغری و رنگ پریدگی آنان بیشتربود . فرمود : شما را چه روی داده ؟ گفتند : اشتیاق بهشت ما را به اینحال در آورده است . فرمود : بر خدا است که امیدواران را به امیدشان برساند . پس از آنبر سه نفر دیگر گذشت که دگرگونی احوالشان بیشتر از قبلی ها بود ، ولکن نوریدر چهره های آنان دیده می شد . فرمود : شما را چه روی داده که حالتان چنین است ؟ گفتند : خداوند را دوست می داریم و به وی محبت داریم . حضرت فرمود : شمائید مقرّبین ، شمائیدمقرّبین و شمائید که تقرّب و نزدیکیتان به خدا بیشتر است .

[راحیل السادات* تورا من چشم در راهم*]

مرا دوست بدار و محبوب بندگانم گردان

امام باقر علیه السلام فرمود : خدای تعالی به موسی علیه السلام وحی فرمود : مرا دوست بدار و محبوب بندگانم گردان . موسی علیه السلام عرض کرد : پروردگارا ! تو می دانی که احدی را بیشتر از تو دوست نمی دارم ، امّا پروردگارا ! با دلهای بندگان چه کنم ؟ خدای تعالی به او وحی فرمود : نعمتها و نیکیهایم را به آنان یادآور شو ؛ زیرا که آنان جز خوبی از من ندیده و به یاد ندارند . (9)
و همچنین از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمود : خدای عزّوجلّ به داود علیه السلام فرمود :
مرا دوست بدار و نزد خلقم نیز محبوب گردان . عرض کرد : پروردگارا ! من که دوستت دارم امّا چگونه تو را نزد بندگانت محبوب گردانم ؟ خدای عزّوجلّ فرمود : نعمتهایی را که به آنان داده ام گوشزدشان کن که اگر خوبیهایم را یاد آورشان شوی مرا دوست خواهند داشت .

[راحیل السادات* تورا من چشم در راهم*]

سخن گنجشک ، حضرت سلیمان (ع ) را متاءثّر نمود

روایت شده که : حضرت سلیمان علیه السلام گنجشکی را دید که به همسرش می گوید : چرا از من دوری می کنی و حال آنکه اگر بخواهم کاخ سلیمان را به نوکم گرفته و به دریا می افکنم . حضرت سلیمان علیه السلام خندید و او را نزد خود فرا خواند و فرمود : آیا تو را یاری این کار هست که می گویی ؟ گنجشک گفت : مرد گاهی نزد همسرش خود را جلوه می دهد . (دوست و عاشق بر آنچه می گوید سرزنش نمی شود . ) حضرت سلیمان علیه السلام به گنجشک ماده فرمود : چرا شوهرت را از خود می رانی ؟ گنجشک ماده گفت : ای پیامبر خدا ! او دوست من نیست و صرفاً ادّعای دوستی می کند ، زیرا غیر من دیگری را نیز دوست دارد . سخن گنجشک مادّه حضرت سلیمان علیه السلام را متأ ثّر نمود و سخت گریان گشت و چهل روز از مردم کناره گرفت و از خداوند خواست که دلش را پر از مهر خدا کند و مهر دیگران را از دل وی ببرد . (11)
ای یک دله صد دله ، دل یک دله کن
مهر دگران را ز دل خود یله کن
یک لحظه به اخلاص
بیا بر در ما
گر کام تو بر نیامد آنوقت گله کن

[راحیل السادات* تورا من چشم در راهم*]

مهر حضرت ابراهیم (ع ) به خداوند مهربان

در بین فرشتگان گفتگو شد که : خداوند اختیار کرده ابراهیم را به عنوان خلیل و دوست خود و حال آنکه او را از نطفه ای آفریده . . .
از جانب پروردگار بر فرشتگان وحی شد که : از بین خود رئیسی انتخاب کنند و آنها جبرئیل و میکائیل را انتخاب نمودند (تا حضرت ابراهیم را امتحان کنند) .
پس روزی حضرت ابراهیم علیه السلام همه گوسفندان خود را جمع آوری نموده و به آنها نگاه می کرد . (گوسفندان وی به قدری زیاد بود که چهار هزار چوپان داشت ) .
ناگهان جبرئیل از یک سو با آهنگ دلربایی گفت : (سبوح قدوس ) و میکائیل از سوی دیگر ندا در داد (رب الملائکه والروح ) .
(این ندا آنچنان در اعماق جان حضرت ابراهیم علیه السلام اثر گذاشت ) که خطاب به جبرئیل و میکائیل گفت : یک بار دیگر این ندا را در دهید تا مال و جان خود را نثارتان کنم .
به این هنگام فرشتگان آسمانها فریاد برآوردند : (هذا هو الکرم ) (این است کرم و جوانمردی و گذشت در برابر محبوب ) .
و ندایی نیز از عرش برخواست : دوست و خلیل موافق دوست است . (12

[راحیل السادات* تورا من چشم در راهم*]

هارون و کنیز مهربان

هارون الرشید روز عید قربان همه کنیزان و غلامان را جمع می نمود و خلعت های گران بها تهیه می نمود و کیسه های دِرهم و دینار حاضر می نمود و به آنان می گفت هر که هر چه را دوست دارد اختیار کند روزی کنیز پیش آمد و دست بر سر هارون گذاشت در حالیکه همه کنیزان و
غلامان به گردآوری درهم و دینار بودند .
هارون گفت : چرا نمی روی مانند دیگران چیزی برگیری ؟
کنیز گفت : من غیر از شما را دوست ندارم و چیزی غیر از شما را نمی خواهم .
هارون گفت : ای کنیز ! من و سلطنتم از برای تو باد . (و آنگاه آزادش ساخت و همه را در فرمان وی درآورد) . (