رضا به قضا و قدر و حكم الهى در همه امور
«1» الْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُكْمِ اللَّهِ شَهِدْتُ أَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعَايِشَ عِبَادِهِ بِالْعَدْلِ وَ أَخَذَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ
«2» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لَا تَفْتِنِّي بِمَا أَعْطَيْتَهُمْ وَ لَا تَفْتِنْهُمْ بِمَا مَنَعْتَنِي فَأَحْسُدَ خَلْقَكَ وَ أَغْمَطَ حُكْمَكَ
سپاس خداى را، به خاطر خشنودى به حكم تقدير خدا نسبت به تمام موجودات. شهادت مىدهم كه خدا آنچه را وسيله زندگى و معاش است، بين بندگانش به عدالت تقسيم كرد، و نسبت به تمام بندگانش راه احسان پيش گرفت.
خدايا! بر محمد و آل محمد درود فرست، و مرا به آنچه به بندگانت عطا كردى امتحان مكن، و ايشان را به آنچه از من منع كردهاى ميازماى، تا به بندگانت حسد ورزم، و حكم و فرمانت را سبك انگارم.