معنایی است که بر پیامبر اسلام به عنوان وحی نازل شده بود، تا پیروی کند از ملت ابراهیم که در اختیار یهود یا مسیحیت است، ولی پیامبر اسلام الفاظی انتخاب کرده است که عام است!! زیرا هیچ کس چنین احتمالی نخواهد داد که پیامبر آن معنی را با الفاظ مزبور بیان کند. اگر هم انتخاب الفاظ برای این بوده است که در هر موردی که مطلب پسندیده نشود، بگوییم خداوند سبحان معنای صحیحی بر پیامبر اسلام نازل فرموده است ولی پیامبر در انتخاب قالب های لفظی اشتباه فرموده اند، این هدف قطعاً مردود است و نه عقل آن را می پذیرد و نه خود قرآن. اما این که عقل چنین چیزی را نمی پذیرد، به این علت است که خداوند متعال بر مبنای حکمت بالغه اش، جریان وحی را از گذرگاهی به جریان نمی اندازد که ولو اشتباها (بدون تعمّد و تقصیر) در آن گذرگاه وحیانی دخالتی شده، کم و زیاد شدن یا دگرگونی های کیفی، مخالف خواسته خداوندی باشد. اما این مطلب از دیدگاه قرآن، چنین است: وَ ما ینْطِقُ عَنِ الْهَوی إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْی یوحی.[4]«پیامبر از روی هوی سخن نمی گوید. آن چه که می گوید، نیست جز وحیی که به او می رسد.»