مولودى از نيمه ذىحجه مى آيد و آسمان
رخت آبى اش را با پشته هاى سپيد ابر مى آرايد
و صبحگاهان، خميازه گلها را كه با لبان ظريف
گلبرگهاشان رو به روى جويبار زلال مى كشند
با بشارتى نو، به گلخندهاى شيرين مبدل مى كند.
گل سرخ، ده گلبرگ خوشرنگ را شبنم مى زند.
ماهى هاى قرمز، ده حباب طلايى در آب مى فرستند.
شب بوها، ده شب از عطر دل انگيزشان را به مهتاب مى دهند.
پرستوها بر ده شاخه بلوط، گل رُز مى آويزند.
و اقاقى ها، آرام مى شمارند
اولين، دومين... دهمين، آرى دهمين ستاره مى آيد.
میلادت مبارک ای دهمین کوکب هستی