ویژه نامه ولادت فرخنده امام هادی علیه السلام * هادی دلها *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مولودى از نيمه ذى‏حجه مى ‏آيد و آسمان،
رخت آبى ‏اش را با پشته ‏هاى سپيد ابر مى ‏آرايد

و صبحگاهان، خميازه گل‏ها را كه با لبان ظريف
گلبرگ‏هاشان رو به روى جويبار زلال مى‏ كشند،

با بشارتى نو، به گلخنده‏اى شيرين مبدل مى‏ كند.
گل سرخ، ده گلبرگ خوش‏رنگ را شبنم مى ‏زند.

ماهى ‏هاى قرمز، ده حباب طلايى در آب مى ‏فرستند.
شب‏ بوها، ده شب از عطر دل ‏انگيزشان را به مهتاب مى‏ دهند.

پرستوها بر ده شاخه بلوط، گل رُز مى ‏آويزند.
و اقاقى ‏ها، آرام مى ‏شمارند

اولين، دومين... دهمين، آرى دهمين ستاره مى ‏آيد.
میلادت مبارک ای دهمین کوکب هستی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آفتاب عزّت از عرش جلال آمد پدید
روز عید شادمانى را هلال آمد پدید

آفتابِ فضل، تابان گشت از کوه شکوه
ظلمت شب هاى هجران را وصال آمد پدید

روز، روزِ شادى و وقت نشاط آمد از آنک
بهترین روزهاى ماه و سال آمد پدید

اخترى گردید از برج ولایت جلوه گر
کز جمالش آیتى فرخنده فال آمد پدید

آسمان علم را تابنده ماه آمد عیان
بوستان شرع را خرم نهال آمد پدید

در سپهر عزّ و شوکت آفتاب آمد فراز
بر هماى دین و دانش پر و بال آمد پدید

دشمنان را مایه درد و الم شد آشکار
دوستان را دافع رنج و ملال آمد پدید

اى مسلمان دیده ات روشن که از لطف خدا
هادى الامّه شه احمد خصال آمد پدید

عشق و دل را موجبات اتّحاد آمد عیان
جان و تن را موجبات اتّصال آمد پدید

رکن دین، بحر سخا،غیث کرم، غوث امم
نور حق، شمس الضحى، فضل الکمال آمد پدید

عالمى فضل و تعالى، قلزمى علم و کمال
بر سریر جاه و اورنگ جلال آمد پدید

شوکت و جاه و سعادت را محیط، آمد عیان
حکمت و علم و فضیلت را جمال آمد پدید

جلوه دیگر به خود بگرفت عالم بهر آنک
بر رخ زیباى خلقت خط و خال آمد پدید

هر چه خواهى از خدا «طایى» بخواه امروز چون
بهر حاجت خواستن نیکو محال آمد پدید

طایى شمیرانى

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«اتفاقی روشن در خانه جواد الائمه علیه‏السلام»



درست مثل ستاره در یک شب مهتابی!
چه درخشش زلالی!

زلال می‏ آید و شفاف می‏رود. رد می‏شود؛
مثل گذر باد بهار در گیسوان شاخه ‏ها!

ولی این نسیم آسمانی قصد توقف دارد؛
توقفی در لایه‏های باور زمین.

این عزیزترین و گرانبهاترین هدیه خدا به جواد الائمه علیه‏السلام است.

فرشتگان از عالم بالا، به خاک‏بوسی قدوم نوزادی می آیند
که بی‏کرانگی ‏اش در اتصال به خانواده عصمت آشکار است.

فوج فوج ملائکه؛ دسته دسته گل؛ باران باران، طراوت؛...
اما مردم چه می‏دانند چه اتفاقی در خانه
جواد الائمه علیه‏السلام در حال وقوع است؟!

مردم همین قدر می‏بینند و می‏دانند که امشب کودکی از آل علی علیه‏السلام
به جهان پا می‏گذارد. همین قدر می‏فهمند که پدر در گوشش اذان و اقامه خوانده است.

همین اندازه درک می‏کنند که نامش علی علیه‏السلام است و لقبش هادی.
اما چه کسی شعف آسمانیان را لمس می‏کند؟
چه کسی اشتیاقی را که در سینه امام نهم علیه‏السلام موج می‏زند، درک می‏کند؟!

چه کسی می‏فهمد که خدا بر زمین منّت نهاده و ارزشمندترین هدیه‏ های
عالم امکان را به خاک ارزانی داشته است.

شادمان، اما دلواپس شب صبح می‏شود؛
در حالی که موازنه هستی دگرگون شده است، در
حالی که تعدیل جهان تغییر کرده است.

چگونه تغییر نکند، وقتی امامی به عرصه زمین پا گذاشته است؟
چه‏ طور ثابت بماند، وقتی میزان حلول کبریا در زمین دو چندان شده است.

پدر لبخند می‏زند؛ امّا در پس این تبسّم روشن، عالمی از دلواپسی
و اندوه نهفته است. صدای خاموش پدر در تار و پود زمان رسوخ کرده است.

می‏پرسد از آفرینش که آیا مردم دنیا، قدردان این موهبت قدسی خواهند بود؟
آیا خلیفه ‏های وقت، مجال انتشار فضیلت‏هایش را در اهل زمین خواهند داد؟
آیا مردم، مجال بهره‏ گیری از وجود لایزالش را دارا خواهند بود؟!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب از جام ولایت سر خوشم
از دل و جان باده را سر می کشم

میکده دارد هوای دیگری
در طرب آورده می را ساغری

هر طرف آید ندای نوش نوش
می رسد از عالم بالا سروش

ملک ایمان را چراغانی کنید
سینه را جمله جوشانی کنید

از "سمانه" شد عیان روی نگار
کز رخش آمد به دنیا نو بهار

مه خجل از طلعت زیبای او
جمع مستان واله مینای او

در سرای فاطمه گل باز شد
گوئیا بار دگر اعجاز شد

دیده بگشوده به عالم نوگلی
که بود نور دو چشمان علی

تهنیت آید ز سوی کبریا
در حریم خانه ی ابن الرضا

او بود چشم و چراغ فاطمه
درد ها سازد بگردون خاتمه

زینت عرش است و ارکان وجود
مهره زیبای خلاق ودود

باز یاران، وا گل شادی شده
سالروز مولد هادی شده

عاشقان احساس مستی می کنند
خاک پایش کل هستی می کنند

می زند خنده به مستان روزگار
می سراید نغمه از شادی هزار

نوبهاران با دلی افروخته
بر تن گل جامه گل دوخته

در جنان زهرای اطهر لب گشاد
کامده دنیا گل باغ جواد

بهجت قلب علی مرتضاست
نور چشمان علی موسی الرضاست

حبیب الله موحد

امضاء

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پرستوها برگشته اند و ابرهای حجاز، بارش آغاز کرده اند
در دهمین جشن شکوفایی زمین.

امروز، سکه دولت به نام تو می زنند که زبانت، زبان «علی بن ابی طالب»
استو امتداد رسالت آسمانی ات، به خطبه های غدیر ختم می شود.

تو از پشت سال ها رنج و خفقان آمده ای؛
از پشت سال ها سکوت و تهدید، از پشت سال های بی پناهی شیعیان.

صدای سم اسب های کربلا، در رنج نامه های زندگی ات هست
و حنجره ات گواهی می دهد به زخم های هجرت.

شانه هایت، پر از پشته های عدالت است که باید ببخشی
و در دست هایت نامه های رسالت است که باید بخوانی.

تو را پیشاپیش صبح فرستاده اند تا چشم های خواب آلود
را بیدار کنی و بشارت دهی به دولت عشق.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دانش امام هادی علیه‏ السلام

حضرت هادی علیه‏السلام فرزند دریای دانش و معرفت
و میوه درخت امامت و ولایت،

و همچون پدران خویش از فضل و دانش سرشار بهره‏مند بود
آن حضرت هفت سال و اندی تحت تربیت الهی و
معنویِ پدر زندگی کرد و بعد از وفات پدر

از درخشان‏ترین و برجسته ‏ترین
چهره‏های علمی اسلام بود و مشکلات فقهی
و علمی جهان اسلام را با دانش و بینش خود حل و فصل می‏فرمود.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ولادت دهمیـن گلبرگ آسمـانی، آیینه ‏ی عصمت

هادی امّت، اسوه‏ ی مجد وشرافت،نیای انسانیت

نای پـرخـروش ولایت ، نـاخـدای کشتـی هـدایـت

ستاره‏ ی راهنمای بشریت، گلبرگ درخت رحمت

گنجینه‏ ی ارزشمند کـرامت ، قله‏ ی بلنـد فضیلت

برگزیده‏ ی خداوند سرمد،دهمین لاله گلزارامامت

حضـرت امام هــادی علیـه ‏الســلام بـرشیفتـگان

و شیعیان حضرتش وپیروان ولایت خجسته باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اى امام هدايت!
اى امام هدايت و روشنى!

ميلاد تو، جاده ‏ها را بى ‏طاقت مى ‏كند تا با همه رگ‏هايشان، نبض
قدم‏هاى تو را انتظار بكشند.

تو سر مى‏ رسى، تا قلب‏ها در سايه ‏سار بلند نام تو آرام گيرند.
اگر چه شهر، در پيله تاريك خود فرو رفته بود

اما شوق آمدن تو، كوچه ‏هاى بنى‏ هاشم را به تپش واداشت تا
در مژده ديدار صبر مجسم، به ادامه ريسمان نجات چنگ بزنند.

گرچه يوسفِ جمالِ تو را در اسارتگاه‏ ها پنهان كنند،
وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»،
سرود زندگى تو خواهد بود، اى نور هدايت.

ویرایش

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امروز، وقتى آفتاب جمال تو طلوع كند،
خورشيدِ زيارت جامعه كبيره از افقِ جانت سر خواهد زد.
هادى، نامى است كه عصاره معناى توست.

اى امام اسرار پنهان عشق!
وقتى در جاده عشق قدم مى ‏گذارى،
سرنوشتت را پل‏ هاى پشت سر معلوم خواهند كرد
كه تو، بقيه نور معصوم امامتى.

اى امام هدايت!
اى امام هدايت و روشنى!
ميلاد تو، جاده‏ها را بى‏ طاقت مى ‏كند تا با همه رگ‏هايشان
، نبض قدم‏هاى تو را انتظار بكشند.

تو سر مى ‏رسى،
تا قلب‏ها در سايه‏ سار بلند نام تو آرام گيرند.

اگر چه شهر، در پيله تاريك خود فرو رفته بود،
اما شوق آمدن تو،
كوچه‏ هاى بنى ‏هاشم را به تپش واداشت
تا در مژده ديدار صبر مجسم،
به ادامه ريسمان نجات چنگ بزنند.

گرچه يوسفِ جمالِ تو را در اسارتگاه ‏ها پنهان كنند،
وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»،
سرود زندگى تو خواهد بود، اى نور هدايت.

طراوت امامت !اى قتيل عشق!
آن هنگام كه پا به جهان گذاشتى،
گل‏ها دسته‏ جمعى سپيدى را از روحت آموختند
و سرخى را از پايانت و زردى را از رخسار شب‏ زنده ‏دارت.

امروز، آسمان،
شعر تازه‏اى سروده است:
اى پنجره ‏هاى بسته!
با ياد ذريه زهرا روزه را باز كنيد
تا آسمان، زمين را لمس كند.

هرچند مى‏ خواهند
طراوت‏ بارانى امامتش را پنهان كنند؛
ولى اين اقيانوس را سدّ سنگ‏ريزه ‏هاى كفر،
مسدود نخواهد كرد.