به تولای علی آن شاه مردان/بسته ایم از عاشقی ما عهد و پیمان{ اشعار زيباي عيد غدير}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در غدیر خم ,طلوع نور بود
خم ,تجلى گاه ,كوه طور بود

كاروانى شد,مقیم آن زمین
كاروان سالار,ختم المرسلین

غرق شادى ,جمله افلاكیان
خرم و سرمست خیل خاكیان

جبرئیل آورد,پیغام از خدا
بر حبیب او,رسول مصطفى ص

گفت آوردم ,به فرمان كریم
بهر تو اینك پیامى بس عظیم

امتت را آگه از این راز كن
عقده از كار دو عالم باز كن

داد فرمان خاتم پیغمبران
تا به پا شد, منبرى در آن مكان

بر فراز منبر آن ,والا مقام
كرد حجت بر مسلمانان تمام

گفت پیغمبرص كه بعد از من على
رهبر خلق و امام است و ولى

پس بخوانید اى قدح نوشان خم
آیه الیوم اكملت لكم

خانه زاد خانه امن خدا
شد وصى و جانشین مصطفى

خانه زاد كعبه نورى منجلى است
كعبه دلهاى مشتاقان على است

خانه زاد كعبه بر دوشش به شب
مى برد شام یتیمان عرب

تا مبادا كودكى بى نان و آب
سر نهد بر بستر و بالین خواب

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تا شد به روي دست نبي (ص) مرتضي (ع) بلند
شد رايت جلال خدا برملا بلند

بشنيد چون كه نغمه «يا ايهاالرسول»
گرديد منبري همه از پشته‌ها بلند

مرآت پاك لم‌يزلي، آيت جلي
شد بر سرير دست حبيب خدا بلند

آيين پاك ختم رسل ناتمام بود
گر بر نمي‌شد آن مه برج ولا بلند

هنگامه شد به كوري چشمان دشمنان
شد بانگ مرحبا ز همه ما سوي بلند

خورشيد دين، سپهر يقين، ختم مرسلين
شد زين سبب ميان همه انبيا بلند

تا شد به عرش دست نبي ماه عارضش
شد اين ندا ز بارگه كبريا بلند

تكميل شد شريعت پاك محمدي
چونان كه گشت دين خدا را لوا بلند

اي مظهر صفات خداوند لايزال
وي از تو آسمان ولايت به پا بلند

هرجا كه بود پيكر هر ناتوان به خاك
هر جا كه بود ناله هر بي‌نوا بلند

هر جا كه بود طفل يتيمي سرشك‌بار
هرجا كه بود شعله شور و نوا بلند

از بهر دستگيري آنان سپندوار
يك‌باره مي‌شد ا» يد مشكل‌گشا بلند

تا خانه‌زاد خود كُنَدَت كردگار پاك
بهرت نمود خانه خود را بنا بلند

آهنگ «تفلحوا» چو شنيدي ز كوي دوست
و آواز خوش چو شد ز حريم حرا بلند

يك‌باره دست بيعت خود را از روي شوق
كردي به سوي شمس رُسل، مصطفي بلند

مدحت‌گر تو ذات جلالت مأب حق
مدح تو كرده با سخن «هل اتي» بلند

پا بر حريم خانه چون بگذاري از شرف
فرياد شوق مي‌شود از بوريا بلند

با ذوالفقار تو همه جا آشكار بود
دست بلند شير خدا، «لافتي» بلند

ما ريزه‌خوار خوان ولاي توايم و بس
از لطف توست اين كه بُوَد بخت ما بلند

خمّ غدير بود و به قدرت خدا نمود
جاه و جلال آن دُر يكدانه را بلند

در پهن دشت ظلمت كفر و نفاق و كين
همواره بود آيت شمس الضّحي بلند

باب المراد اهل جهاني و مي‌كنند
بر آستان قدس تو دست دعا بلند

اي نفس قدرت ازلي، - يا علي - نماي
نخل شكوه نهضت «روح خدا» بلند

ما پيروان مكتب سرخ ولايتيم
گر مي‌زنيم گام سوي كربلا بلند

عرش خدا زغصه بلرزاند، آن زمان
تيغي كه گشت بر سر آن مقتدا بلند

تا مست جام توست «براتي» به روزگار
سر مي‌كند به عشق تو روز جزا بلند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دشت تا خيمه زد آهنگ خروشيدن را
چاه هم تجربه كرد آتش جوشيدن را

دست خورشيد در آفاق رسالت چرخيد
چنگ زد گيسوي ترديد پريشيدن را

و بيابان چه تبي داشت از انبوه سكوت
تا مبارك كند اين آينه پوشيدن را

عشق ابلاغ شد و حلقه مستان گُل كرد
تازه كرد آن خُم نو، چشمه نوشيدن را

پر شد آغوش غدير از دم «بخٍّ بخٍّ»
تا بكوبد هيجانات نيوشيدن را

عطر «من كنتُ...» و غوغاي «علي مولاه»
قافله قافله راند اين همه كوشيدن را

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

باز مرغ غزلم میل پریدن دارد
تا به ایوان نجف شوق رسیدن دارد

نمک سفره ام از حضرت زهراست ولی
باده از دست یدالله چشیدن دارد

آتش عشق تو افتاد به خار و خس دل
پس بدم دم به دم این شعله دمیدن دارد

همه ذرات جهان گرد علی می گردند
این طوافیست به والله که دیدن دارد

تکیه بر کعبه بزن وارث شمشیر دو دم
اشهد و ان علی از تو شنیدن دارد

ظفر از عشق علی سینه سپر باید کرد
تا علی هست به دل ... قلب تپیدن دارد

"حامد ظفر"

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

سنگ است دلم عشق علي سنگ نوشته
مي‌سوزم از اين عشق چو اسفند برشته

با جوهر اشك و قلم بال فرشته
بر لوح دل خسته ام اين جمله نوشته:

جز مهر علي در دل من خانه ندارد
"كس جاي در اين خانه ی ويرانه ندارد"

ما از مي مرد افكن اين ميكده مستيم
شاديم كه پيمانه و پيمان نشكستم

تا عشق علي هست در اين ميكده هستيم
پس خورده نگيريد كه ما باده پرستيم

هشدار كه نوشيدن اين باده مجاز است
"المنت لله که در میکده باز است"

فهميدم از اين راز كه در كعبه شكاف است
هرجا كه بود نام يدالله مطاف است

اين گفته نه بيهوده و اين دم نه گزاف است
در روز جزا شيعه‌ات از نار معاف است

چون غير علي در دو جهان هيچ نديدند
"مردان خدا پرده ی پندار دريدند"

تا نام تو پيچيد در آن شبه جزيره
شد پاك از اين خاك گناهان كبيره

زد چنگ به دامان تو هر ايل و عشيره
شد ثابت و سيار در اوصاف تو خيره

جز ساقي كوثر ز كسي جام نگيريم
"ما زنده به آنيم كه آرام نگيريم"

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

باید به همان سال دهم برگردیم
با بیعت در غدیر خم برگردیم

تا سوز عطش نکشته ما را باید
تا برکه ی اکملت لکم برگردیم

هرجا که غدیر رفته باران رفته
جنگل به کویر و کوهساران رفته

هر جا که امام هست در مکتب او
حیوان هم اگر آمده انسان رفته

این بغض هنوز سر به شورش دارد
این چشم هزار چشمه جوشش دارد

این زخم هزارو چارصد ساله ما
اندازه زخم تازه سوزش دارد

بر جای بماند از تو یک رد کافیست
از عشق نشانه ای در این حد کافیست

درک تو فقط حد رسول الله است
یک شیعه اگر تو را بفهمد کافیست

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

من كه دائم پاي خود دل را به دريا مي زنم
پيش تو پايش بيفتد قيد خود را مي زنم


كعبه اي در سينه ام دارم كه زايشگاه توست
از شكاف كعبه گاهي پرده بالا مي زنم


اين غبار روي لبهام از فراق بوسه نيست
در خيالم بوسه بر پاي تو مولا مي زنم


از در مسجد به جرم كفر هم بيرون شوم
در ركوعت مي رسم خود را گدا جا مي زنم


اينكه روزي با تو مي سنجند اعمال مرا
سخت مي ترساندم لبخند اما مي‌زنم


من زني را مي شناسم در قيامت… بگذريم
حرف‌هايي هست كه روز مبادا مي زنم

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

درظهر غدير تا كه موساي نبي
بوسه به رخ منور هارون زد

چشمان حسودان و بخيلان عرب
از شدت غم ، از حدقه بيرون زد

از مشرق دستهاي پر مهر نبي
خورشيد ولايت و امامت تابيد

با شوق ملائك همه فرياد زدند:
« تا كور شود هر آنكه نتواند ديد»

فرمود نبي به امر معبود وَدود
بر امت من علي امام است امام

اين مژده ي من به شيعيانش، دوزخ
بر شيعه ي مرتضي حرام است حرام

گُل كرد سپيده ي تبسم به لبش
تا آيه ي «اكملتُ لكُم» نازل شد

فرمود: خوشا به حالتان اي مردم
با حُب علي دين شما كامل شد

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

یا مظهرالعجائب دنیا ابالحسن

یا ایهالعزیز خدا ، یا ابالحسن



وقتی غلام حلقه به گوش حسن شدم

بهتر بود صدات زنم با ابالحسن



اول کلام یاد گرفته زمادرم

مولای توست حضرت آقا ابالحسن



محشر که گفته اند به ما از هراس آن

راحت توان گذشت ولی با ابالحسن



اعجاز گونه منحصری مثل لم یلد

همچون خدای یکه و تنها ابالحسن



از نوع بهترین عبادات نام توست

ذکر قنوت زینب کبری ابالحسن



این افتخار بس که مرا مقتدا تویی

ای مقتدای ام حضرت زهرا ابالحسن



تنها نخوانده اند شما را ابوتراب

خورشید و آسمانی و دریا ابالحسن



در خلقت تو هرچه تأمل نموده ام

راهی نبود غیر معما ابالحسن



میزان محشری و صراط قیامتی

حرف و حدیث آخر عقبا ابالحسن

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

ما از قدیم شهره افلاک گشته ایم

زمزم نخورده ایم ولی پاک گشته ایم

قالو بلی نگفته اسیر کسی شدیم

آری به پای مقدم او خاک گشته ایم

ما را درون ظرف ولا نرم کرده اند

آنجا جدا ز هر خس وخاشاک گشته ایم

ما خاک بوده ایم ومبدل به گل شدیم

با قطره های کوثر نمناک گشته ایم

با نام او خدا به گل ما دمیده است

قدریم و برتر از همه ادراک گشته ایم

با لطف حق ز عالمیان سر شدیم ما

از شیعیان حضرت حیدر شدیم ما

اول تو نوربودی وشمس الضحی شدی

با نام خویش زینت عرش خدا شدی

میخواست تاکه مثل خودش در زمین نهد

تو آمدی و آینه کبریا شدی

پای تو حیف بود که روی زمین رسد

کعبه شکاف خورد و درآن پاگشا شدی

جنگیدی و خدا به تو لاسیف گفته است

یعنی که تو برای خدا لافتی شدی

بلغ رسول آمد و اکمال دین نمود

تو جانشین شدی وصی مصطفی شدی

بعد از نبی امیر همه مؤمنین شدی

اما غریب گشتی و خانه نشین شدی

بی تو قلم به صفحه انشا نمی رود

هر قطره چکیده به دریا نمی رود