پیشینه تاریخی
مدارکی وجود دارد که نشان میدهد شاهرود و بسطام یکی از شهرهای مهم چهاردهمین ایالت تاریخی، «چخره» (از تقسیمات شانزدهگانه اوستایی در دوران باستان) و همسایه جنوبی ایالت هیرکانیا بوده که در دامنه جنوبی رشتهکوه البرز، توسط آریاییها بنا نهاده شدهاست. برخی پژوهندگان واژه چخره را شکل ابتدایی شاهرود دانستهاند. به لغت اوستایی چخرو-ایتی به معنی چرخ پیشه و چخرو-وَتی به معنی دانای چرخ است. این دو هیئت اوستایی این نام، حاوی نام شاهرود میباشند. هسته اولیه شهر به منظور دفاع در برابر مهاجمان، بر فراز تپههای کمارتفاع دامنه کوههای شمالی و غربی رود بزرگ این منطقه بنا شد که به جهت بزرگی این رود، تدریجاً نام شاهرود را به خود گرفت و به تدریج همراه با برقراری امنیت، رشد و توسعه یافت به طوری که در کنار صددروازه، پایتخت اشکانیان که به باور بسیاری از پژوهشگران محل کنونی شهر دامغان است، در شمار شهرهای معتبر پارتی درآمد. به نوشته برخی پژوهشگران از جمله «اگورود نیکوف»، سومین آتش مقدس اهورامزدا که در اوستا آمده، آذرفرنبغ است که آتشکده بزرگ شاهرود بودهاست.
در دوران بعدتر، این شهر همراه با دامغان در ردیف مهمترین شهرهای ایالت تاریخی کومِش قرار گرفت و به استناد برخی اشارههای تاریخی مندرج در متون و بعضی شواهد باستانشناسی شهر کنونی شاهرود محل عبور کاروانهایی بوده است که بزرگراه غربی-شرقیجاده ابریشم را طی میکردند.