کسانی که علاوه بر ایمان به خدا، برای انسان زندگانی جاودانی قایل بوده و اورا مسوول خوب و بد اعمال خود می دانند، و در نتیجه، روز بازخواست و پاداش اثبات می کنند مانند مجوس، یهود، نصاری و مسلمین، در زندگی خود راهی را می خواهندبپیمانید که این اصل اعتقادی در آن مراعات شود و سعادت این سرا و آن سرا را،تامین کند.
مجموع این اعتقاد و اساس (اعتقاد در باره حقیقت انسان و جهان) و مقررات متناسب با آن که در مسیر زندگی مورد عمل قرار می گیرد، «دین » نامیده می شود.بنابراین، انسان هرگز از دین ( برنامه زندگی که براصل اعتقادی استوار است)بی نیاز نیست.