ج) انیمیزم (Ani,isme) یا جاندارانگاری طبیعت. نزد امت های بدوی که در عصرحاضر هنوز وجود دارند. یک نوع حس پرستش ارواح متداول است، یعنی معتقدند که تمام موجودات، اعم از متحرک یا ساکن، مرده یا زنده، دارای روحی هستند که درون آن هامخفی و مستور است، نزد آنان ارواح دارای شکل و صورت و احساسات و عواطفند و ازنیروی اراده و قصد برخوردارند، و اگر به خشم آیند، بی اندازه خطرناک خواهند بود،و برای جلب توجه آن ها باید از در چاپلوسی وارد شد و به آن ها ابراز وفاداری واخلاص کرد.
انسان بدوی چون اشیای طبیعت را دارای روح می داند، و چنان که ما معتقدیم اشیای طبیعت را مرده احساس نمی کند و جامد نمی داند، میان خود و طبیعت به نوعی اتحادمی رسد.