زیباترین و شیواترین شعار دراین کتیبه ها از آن محتشم بود که از جهت استحکام و انسجام شعری قویترین آنها بود و هنوزکه هنوز است زینت بخش حسینیه ها و تکایاست. بندهایی از این اشعار همیشه در ذهن و دل مردم باقی است: باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است ازدیگر مراسم ایام عزا به راه افتادن سقاخانه هاو یا بشکه ها ولگن های شیردار و یا لیوان دار بود که در آنها آب ، یخ ، گلاب و در بعضی قند و بیدمشک و امثال آن ریخته می شد با شعار: آبی بنوش و لعنت حق بر یزید کن جان را فدای مرقد شاه شهید کن. صبح ها در بسیاری از منازل، مجالس روضه خوانی به اضافه تناول صبحانه به راه بود.شام در برخی از شبها و ناهار هم در برخی از ایام به آن افزوده می شد خصوصاً تاسوعا و عاشورا. به هر ترتیب شهر در این روزها یکپارچه شور و نعمت و فراخی و کرم و بذل و بخشش می شد مردم نیز در این ایام مثل اماکن عزاداری کاملاً سیاهپوش می شدند و همچنین در این ایام هرکار و عمل زشت از میان غالب مردم رخت بربسته وهر یک به طریقی کوشش در اصلاح ناپسند خود حداقل در طی این دوماه می کرد. شوخی وخنده و تفریح و مزاح و خوشگذرانی در این ایام پسندیده نبود و سرود و شادمانی را دشمنی با ایام حسینی می دانستند. در این دو ماه حتی عقد و نکاح و عروسی نیز تعطیل می شد و آن را شوم و بدعاقبت می انگاشتند چنانکه اکنون نیز چنین است. معروفترین دسته ها در آن زمان، دسته میدان وعربها و بعد دسته های قزاق خانه و سنگلج وقنات آباد و دسته ترکها بود. این دسته ها از روزهفتم محرم به حرکت در می آمدند و به بازارها روانه می شدند. سالی نبود که در تنگی بازار بین برخی از دسته ها بر سر نوبت عبور درگیری پیش نیاید. به هر حال بازار، مرکز اصلی دسته های عزا در این ایام بود. همراه با دسته ها پرچم های رنگارنگ و علمهای ده، بیست و بیست وچهارتیغه ای حرکت داده می شد که بر ابهت دسته ها می افزود.
شبها نیز دسته های مخصوصی در تهران حرکت می کرد که به دسته شاه حسینی (شاه حسین(ع)) معروف بودند. دسته هایی که در شبهای دهه اول محرم باآلات برنده از قبیل قمه و شمشیر به خیابانها می آمدند و در دو ردیف منظم و روبه روی یکدیگر با صدای مهیبی شاه حسین(ع) می گفتند، باشیپور و نقاره همراه می شدند. برق شمشیر وصداهای طبل و سایر آلات موسیقی شکوه خاصی به این دسته ها می داد و به همین دلیل این دسته ها طرفداران بیشتری داشت. بعد از ظهر عاشورا که خیمه سوزان چادرهای حسینی در برخی از محلات تهران به نمایش درمی آمد، تا شب همان روز که به شام غریبان امام حسین (ع) می انجامید سکوتی دهشت آور شهر را فرا می گرفت و سرانجام دسته ها با شمعهای روشن با شهدای کربلا وداع می کردند.
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی با یکی شدن روحانیت با نهاد قدرت، این مراسم از رونق و گستردگی فراگیری برخوردار شده است و تمام اقشار جامعه به ویژه جوانان در برپایی این مراسم فعال می باشند.
امروزه روضه خوانی و مداحی نسبت به دیگر آیین های مرسوم همچون تعزیه خوانی، از توجه بیشتری برخورداراست.
نقل قول
