مشاعره با اشعار دیوان حافظ شیرازی

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

اگر چه عرض هنر پيش يار بي‌ادبيست
زبان خموش وليکن دهان پر از عربيست


پري نهفته رخ و ديو در کرشمه حسن
بسوخت ديده ز حيرت که اين چه بوالعجبيست

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو

ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

ور باورت نمی‌کند از بنده این حدیث
از گفته کمال دلیلی بیاورم

گر برکنم دل از تو و بردارم از تو مهر
آن مهر بر که افکنم آن دل کجا برم

[نصرالله عاشق خداومولا]

مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است
کجا همی‌روی ای دل بدین شتاب کجا


بشد که یاد خوشش باد روزگار وصال
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

الا ای آهوی وحشی کجایی
مرا با توست چندین آشنایی

دو تنها و دو سرگردان دو بیکس
دد و دامت کمین از پیش و از پس

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام ای صاحب دنیای موجود
چراغانی شده چشم و دل شهر

بیا که روز میلادت بگوییم
تولد با ظهور تو مبارک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت
من و شراب فرح بخش و یار حورسرشت

گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز
که خیمه سایه ابر است و بزمگه لب کشت

[مدير اجرايي]

تاب بنفشه می​دهد طره مشک سای تو

پرده غنچه می​درد خنده دلگشای تو

«حافظ»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

وصال او ز عمر جاودان به
خداوندا مرا آن ده که آن به

به شمشیرم زد و با کس نگفتم
که راز دوست از دشمن نهان به

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هوای منزل یار آب زندگانی ماست
صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی
شکایت از که کنم خانگیست غمازم