مشاعره با اشعار دیوان حافظ شیرازی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مردم چشمم به خون آغشته شد
در کجا این ستم بر انسان کنند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در ره او چــــو قلـم گـــر به سرم باید رفت
بـا دل زخـــم کـــش و دیـده گـریان بــروم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ما را ز خیال تو چه پروای شراب است؟
خُم گو سر خود گیر که خُمخانه خراب است

گر خمر بهشت است بریزید که بی دوست
هر شربت عذبم که دهی عین عذاب است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تا مگر جرعه فشاند لب جانان بر من
سالها شد كه منم بر در ميخانه مقيم

مگرش خدمت ديرين من از ياد برفت
اى نسيم سحرى ياد دهش عهد قديم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است
کجا همی‌روی ای دل بدین شتاب کجا


بشد که یاد خوشش باد روزگار وصال
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای نسیم سحر ارامگه یار کجاست
منزل ان مه عاشق کش عیار کجاست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو

ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

[فریاد بیصدا]

واله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس

طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست
حافظ اندر درد او می‌سوز و بی‌درمان بساز

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد
دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند