| ❤ |
روزی دیوجانس حکیم با گروهی که به سوی مسابقه کشتی روان بودند، همراه شد. شخصی از روی استهزا به وی گفت: «آیا تو هم برای مبارزه می روی؟» دیوجانس پاسخ داد: «آری. من هم برای کشتی گرفتن می روم.» مرد پرسید: «رقیب تو کیست؟»
گفت: «من رقیب خودم هستم و به مبارزه با خودم می روم. برای من هیچ کشتی گرفتنی همچون وقتی که با امیال و هوس های خودم می جنگم، لذت بخش و هیجان انگیزتر نیست
| ❤ |
روزی پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله از کنار قومی می گذشت که مشغول بلند کردن سنگی بودند. پرسید: «این کار برای چیست؟» گفتند: «برای اینکه نیرومندترین خود را بشناسیم.» فرمود: «آیا به شما بگویم نیرومندترین شما کیست؟» گفتند: «آری.» فرمود: «نیرومندترین شما کسی است که چون خشنود شد، خشنودی اش، او را به گناه نکشاند و کار یاوه انجام ندهد؛ هنگامی که خشمگین شود، خشم، او را از مسیر حق خارج نکند و زمانی که قدرت یافت، مرتکب کاری نشود که بر حق نیست».
| ❤ |
عارفی گفته است: «چون درون و برون انسان برابر باشند، انصاف است. زمانی که درونش نیک تر از برون باشد، فضل است و آن گاه که بیرونش نیکوتر از درون باشد، هلاک است».(3)
| ❤ |
بادیه نشینی را گفتند: «چه کسی بر شما سروری دارد؟» گفت: «آنکه اراده اش بر هوایش چیره باشد و خرسندی اش بر خشمش پیشی گیرد و آزارش به خانواده اش نرسد و بردباری و بخشش وی همه را فرا گیرد».(4)
| ❤ |
روزی علی علیه السلام از در دکان قصابی می گذشت. قصاب گفت: «ای امیرمؤمنان! گوشت های بسیار خوبی آورده ام، اگر می خواهید ببرید». علی علیه السلام فرمود: «اکنون پول ندارم که ببرم.» قصاب گفت: «من صبر می کنم.» حضرت فرمود: «من به شکم خود می گویم که صبر کند».(1)
| ❤ |
روزی شخصی، برای بزرگی نامه ای فرستاد که در آن نوشته بود: «به من علمی بیاموز و مرا موعظه و ارشاد کن.» بزرگ در پاسخ نوشت: «علم بسیار است، ولی اگر قدرت داری، ستم و بدی مکن به آن کسی که او را از همه بیشتر دوست داری.» وقتی جواب نامه به دست طرف رسید و از محتوای نامه آگاهی یافت، پیش آن بزرگ رفت و گفت: «تو به من نوشته ای به کسی که او را بیشتر از همه دوست داری، بدی نکن. مگر می شود انسان کسی را دوست داشته باشد و نسبت به او ستم و بدی کند؟» بزرگ گفت: «خود را از همه بیشتر دوست داری و گرامی ترین افراد پیش تو نفست است. وقتی که معصیت می کنی، به نفس خودت ستم و بدی کرده ای. پس گناه نکن و به خودت ستم نکن».(2)
| ❤ |
حضرت عیسی بن مریم علیه السلام فرمود: «ای انسان های بد! شما مردم را سرزنش می کنید، در حالی که به بدی آنان شک دارید و خود را سرزنش نمی کنید، در حالی که به بدی خود یقین دارید».
| ❤ |
به عارفی گفتند: «ای شیخ! دل های ما خفته است که سخن تو در آن اثر نمی کند، چه کنیم؟» گفت: «کاش خفته بودی؛ زیرا چون خفته را بجنبانی، بیدار شود. دل های شما مرده است که هر چند می جنبانی، بیدار نمی شود».(4)
| ❤ |
مادر ربیع بن خثیم وقتی او را در گریه و بیداری دید، گفت: «ای پسرکم! تو را چه می شود؟ مباد که کسی را کشته باشی!» گفت: «آری مادر!» گفت: «او کیست تا ازخاندانش عفو تو بخواهم. به خدا سوگند، اگر حال تو را بدانند، بر تو رحم می کنند.» گفت: «مادر! او نفس من است».(1)
| ❤ |
از دانشمندی پرسیدند: «چگونه ای؟» گفت: «چگونه باشد کسی که هر روز عمرش کم می شود و گناهش زیاد».(2)
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
نقل قول
