ح) غذا خوردن با دیگران
مستحب است که انسان غذا را با دیگران بخورد. رسول خدا صلی الله علیه و آلهمی فرماید:
[با هم غذا بخورید و پراکنده مشوید که] غذای یکی برای دو تن کافی است و غذای دو تن برای سه تن و چهار تن کافی است. با هم غذا بخورید و پراکنده مشوید که برکت قرین جماعت است.(2)
این حدیث بیانگر این نکته مهم است که افراد هنگام غذا خوردن نباید از کمی غذا نگران باشند. بهتر آن است که دوستان و کسانی را که نیازمند غذا هستند، پای سفره خود بنشاند که خداوند بزرگ به آن سفره خیر و برکت می بخشد. معصومین علیهم السلام هنگام غذا خوردن همواره می کوشیدند دیگران را نیز در غذای خود شریک کنند.
عبدالرحمان بن حجاج می گوید: «در خانه امام صادق علیه السلام نشسته بودیم که برای ما مقداری برنج آوردند و ما عذر آوردیم. امام فرمود: هر کس ما را بیشتر دوست دارد، بهتر و بیشتر نزد ما غذا می خورد. جلو رفتم و بر سر سفره نشسته و غذا خوردم. امام فرمود: حالا خوب شد. سپس فرمود: روزی مقداری برنج برای پیامبر هدیه آورند. پیامبر، سلمان، مقداد و ابوذر را صدا زد (تا با رسول خدا صلی الله علیه و آله) غذا بخورند. آنها عذر خواستند. پیامبر
ص: 50
________________________________________
1- همان.
2- ترجمه نهج الفصاحه، ص 93.
فرمود: هر کس ما را بیشتر دوست دارد، باید نزد ما بیشتر غذا بخورد».(1)
همین طور از یاسر خادم امام رضا نقل است: «امام رضا علیه السلام چون بر سر سفره می نشست، هیچ کوچک و بزرگی نمی گذشت مگر آنکه بر سر سفره می طلبید حتی دربانان و خدمت کاران را».(2)
بهتر است بدانیم امروزه یافته های علمی، غذا خوردن به صورت دسته جمعی را سبب باز شدن اشتها و شادابی روح می دانند.