تمایلات فردی
تمایلات و انگیزه های فردی را «خود دوستی » می نامند. هر کس خویشتن را دوست دارد و خیر و صلاح خود را بیشتر از دیگران می جوید و بالاتر از هر چیز قرار می دهد. این میل طبیعی نخستین قانونی است که افراد بشر به سائقه و کشش غریزه از آن پیروی می کنند.
این خیرخواهی فردی تا زمانی که به تمایلات اجتماعی و عالی لطمه وارد نسازد، مفید و برای حیات انسان ضروری است.
تمایلات فردی خود به دو گونه جسمانی و روانی تقسیم می شوند،میل های بدنی و جسمانی مربوط به نیازهای بدنی هستند; مانندنیاز به تنفس حرکت و نغذیه و استراحت. تمایلات روانی که ازآن ها به نام (ارضاء عزت نفس) یاد می کنند مظاهر مختلفی دارندکه برخی از آن ها عبارتند از: 1) تحصیل خوشبختی که راه های دستیابی به آن در علم اخلاق بیان می شود 2) استقلال طلبی و کسب قدرت و برتری 3) شهرت طلبی ومقام دوستی که گاهی به غرور وخود برتربیتی می انجامد 4) احتیاج به هیجانات روحی از قبیل نوازش و مهر و محبت 5) حس تملک و تصرف در اشیاء به ویژه آن چه حاصل تلاش و کار است.