اسلام و نسخ ادیان
3.قرآن کتاب جهانی
قرآن کریم، همانطوری که پیامبر اسلام را پیامبر جهانی معرفی میکند، خود را نیز کتاب عموم مردم با عناوین و بیانات مختلف نظیر:هادی، بیان، بلاغ، نذیر، بصائر، موعظة، ذکر، نور و بالاخره برهان و حجت الهی توصیف میکند:
1-کتاب انزلناه الیک لتخرج الناس من الظلمات الی النور.(ابراهیم/1)
2-هذا بیان للناس و هدی و موعظة للمتقین. (آل عمران/138)
3-و اوحی الیّ هذا القرآن لانذرکم به و من بلغ. (انعام/19)
4-هذا بلاغ للناس.(ابراهیم/52)
5-تبارک الذی نزل الفرقان علی عبده لیکون للعالیمن نذیرا.»(فرقان/1)
6-ان هو الا ذکر للعالمین.»(تکویر/27)و (یوسف/104)و(ص/87)
7-یا ایها الناس قد جاءکم برهان من ربکم و انزلنا الیکم نورا مبینا.»(نساء/174)
8-ان هو الا ذکری للعالمین.(انعام/90)
دلالت خود آیات بر مدعا یعنی نسخ شرایع پیشین و درخواست پذیرش اسلام و قرآن روشن است؛چرا که اگر گروهی از مردم از این عمومات و اطلاقات مستثنی گردند و یا در پذیرش قرآن و یا بقاء بر کتابهای دینی خود مختار باشند، دیگر اوصاف کمالی قرآن نظیر:هدایت عامه و برهان بودن قرآن به وصف عموم و مطلق تحقق، پیدا نمیکند.دیگر اطلاق نام فرقان-که به معنای فارق و ممیز حق از ناحق است-بر قرآن اختصاص بر موارد خاص خواهد داشت.در حالی که تخصیص و تقیید آیات فوق بر خلاف ظهور بل نص آنهاست و به اصطلاح ظواهر آیات از تخصیص و تقیید ابا میکنند.