زخمه های قلم{1}۩`✾` ۩ دل نوشته ها , از عاشورا تا اربعین ۩`✾` ۩

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

رفتند یاران و به کوی جان رسیدند
تا محضر خورشیدی باران رسیدند

وادی به وادی با ستون‌ها ،با علم ها
شور نجف تا کربلا، شوق حرم‌ها

رفتند با نام حسین و مهر حیدر
تا اربعین عشق و عاشورای دیگر

با یاد زینب، عزم کوی یار کردند
موکب به موکب عشق را دیدار کردند

رفتند تا اندوه زینب را بفهمند
اسطوره نستوه زینب را بفهمند

رفتند تا سرداری سر را ببینند
رفتند عاشورای دیگر را ببینند

رفتند تا بین حرم ها ره بپویند
عطری، نشانی ازگل نرگس بجویند

باحسرت آن جاده تنها ماندم اینجا
رفتند و من از کاروان جاماندم اینجا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هوا ، هوای جنون و هوا ،هوای سفر
یکی یکی همه رفتند ،‌زائرین همه پر

دلم هوای کرببلاست و بد جوری
هوس نموده دو رکعت نماز بالای سر

مسافرین حرم خوش به حالتان اما
کنار علقمه ،زیر قبه ی مولا، دعاکنید مرا دم آخر

دعا کنید که عمری بماند وباهم
بریم کرببلا اربعین سال دیگر


کبوترانه مهاجر هنوز منتظرم
که عاشقانه بگیرم ضریح را در بر

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

دوباره حال من و شعر می شود مبهم
دلی که دست خودم نیست می شود کم کم


در آرزوی حرم غرق در غم و ماتم
اگر اجازه دهد زائرش شوم، من هم


«غروب در نفس تنگ جاده خواهم رفت
پیاده آمده بودم، پیاده خواهم رفت»

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

شیعه! نماز عشق را در صف او اقامه کن

تا بشود نصیب تو در دو جهان لقای او

صورت آرزو به دل دیده به راه مانده تا

همره زائران شود راهی کربلای او

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

این روزها پر از تب مولا کجایی‌ام

اما هنوز کوفه‌ای از بی وفایی‌ام

ای زخمی از دوروئی من! دوست دارمت

در گیر و دار تیرگی و روشنایی‌ام

گم کرده ام مسیر تو را در غبار شهر

اما اسیر توست دل روستایی‌ام

گفتند کربلای زمینی… نیامدم

حالا که راه بسته شده من هوایی‌ام

این بار چندم است که تا مرز آمدم

آه از شکسته بالی و بی دست و پایی‌ام…

پلکم که گرم می‌شود از خواب می‌پرم

با سرفه های همسفر شیمیایی‌ام

آورده‌ام بضاعت مزجاه قوم را

انگشتر “عزیز”م و تسبیح دایی‌ام

آورده‌ام پناه به شش گوشه ی غمت

برگشته‌ام به اصلیت نینوایی‌ام

دستت همیشه روی سر ما پیاده‌ هاست

این اربعین به لطف خدا کربلایی‌ام

شعر از سرم پرید… دلم پیش موکب است

این بار چندم است که یخ کرد چایی‌ام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حسین جان !

دلم قرص میشود که تو را از همین اتاقم
و پشت پنجره ای نیمه باز زیارت کرده ام...

وقتی که نسیم ، موهایم را نوازش میکند...

به خودم تلقین می کنم که تو صدایم را شنیده ای

و قدری از هوای ملکوتی بین الحرمینت را برای دل خسته ام فرستاده ای...

من به همین چیزها دل خوش کرده ام و گرنه که تا بحال از غم دوریت ...

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

سلام میدهم از بام خانه سمت حرم


چه میشود که بیایم منم قدم به قدم؟


یک اربعين طلبیدن برای تو سهل است


حرم نرفته بمیرم برای من سخت است.

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

پیاده روی اربعین کاری زینبی است

شاید با خود بگویی: از خانه هم می‌توانم به حسین سلام دهم؛

از خانه هم می‌توانم زیارت اربعین بخوانم.


چرا باید سختی چند روز پیاده‌روی را به جان بخرم

و مسیری طولانی را در گرما و سرما طی کنم

تا کسی را زیارت کنم که همین لحظه هم در کنار من است؟


پس بشنو سخن زینب را که به یزید فرمود:

«به خدا که نمی‌توانی یاد و خاطره ما را محو و نابود کنی.»


اگر من از خانه‌ام سلام دهم و تو از خانه‌ات سلام دهی؛


دیری نمی‌پاید که داستان کربلا از یادها می‌رود.


پیاده روی اربعین کاری زینبی است

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

کار دستم داد آخر قلب ناپاکم ، حسین (ع) !

اربعین ، پای پیاده ، رفت از دستم که رفت ...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز این چه شورش است که در اربعین توست
باز این چه ماتم است که دلها غمین توست

زوار اربعین تو ایمانشان سر است
ایمان علامتی است که در اربعین توست

موکب به موکب از تو فقط حرف می زنند
این شور و عشق و زلزله ی آتشین توست

در قتل تو حرارتی از جنس آتش است
شوق زیارت تو الفبای دین توست

سمعا و طاعتا به لب هر چه زائر است
اهلا و مرحبا به زبان آفرین توست

جمعیتی به یاری ات از جان گذشته اند
این پاسخی به ناله ی هل من معین توست

بنگر رباب ها، علی اصغر به روی دست
بنگر هنوز حرمله ها در کمین توست

با زائران خویش بگو عاقبت به خیر
زیرا بهشت قطعه ای از سرزمین توست

قافیه را به مادرتان هدیه می دهم
این کشته ی فتاده به هامون حسین توست

سجده به سنگ می کنم و گریه می کنم
چون یادگار زخم عمیق جبین توست