متکلمان هم غالباً به اجماع مذاهب بر وجود جن اذعان دارند، اما برخی اشارات به آرایی مخالف از سوی معتزله و فلاسفه نیز به شکلی مبهم در منابع دیده میشود. در یک نگاه کلی به این دست آثار به نظر میرسد ابراهیم نظام بر این گونه از خلق باور نداشته، و ابوالبرکات بغدادی هم به توقف گراییده است (اشعری، 441؛ ابن حزم، الفصل، 3/32؛ بغدادی، عبدالقاهر، الفرق ... ، 135، 280؛ عضدالدین، 2/693). ابوعلی سینا برای بیان رأی خود در تشکیک وجود جن، آن را حیوانی هوایی دانسته، و این سخن را هم به عنوان شرح اسم آورده که عملاً وجود خارجی آن با کیفیت قابل درک را زیر سؤال برده است. در این میان غالب اندیشمندان جن را از مخلوقات الهی دانستهاند که به سبب وجود برخی تفاوتها در آفرینش آنها نمیتوان توقعی بر عینیت آنها داشت، چنانکه جنیان وجود دارند، اما ما امکان دیدن آنها در زیست مشابه خود را نداریم (مثلاً ابن حزم، همان، 1/14-15).