اشعار ویژه شهادت امام حسن عسکری علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سالیانی درد بی درمان هجران مشکل است
بی کسی درشهرغربت ای رفیقان مشکل است

سالیانی جای دور افتاده تبعیدت کنند...
سالیانی در غل و زنجیر زندان مشکل است

تشنگی از سویی و زخم زبان سویی دگر
روزه داری با دلی زار و پریشان مشکل است

سخت گیری ها که نه اما تحمل کردن
بد دهانی های هر روز نگهبان مشکل است

سالیانی بوده قلبم داغدار کربلا
آب دیدن آب خوردن کام عطشان مشکل است

معتمد با بی حیایی قصد جانم کرده است
جان سپردن گوشه ی زندان ویران مشکل است

ما به تو حق میدهیم آقای عالم گریه کن
حجت الله ای ولی الله اعظم گریه کن

سومین ابن الرضای خانواده اندکی
باغم و اندوه و سوز و اه ماتم گریه کن

گریه کن شاید که آرامت نماید گریه ها
فتح بابی گردد و راهی گشاید گریه ها

دیده واکن نوگل ات پشت وپناهت میرسد
غمگسارت ،دستگیرت ،تکیه گاهت میرسد

دیده وا کن داغ تو آتش به جان ما زده
دیده وا کن مهدی ات آقا سراغت آمده

دیده واکن مهدی ات دارد گریبان میدرد
دیده واکن مهدی ات دارد به سینه میزند

دیده واکن بامصیبت ها کلیمش میکنی
دیده واکن ورنه یک باره یتیمش میکنی

شکرلله ناله هایت را جوابی هم رسید
تاکه گفتی تشنه هستم ظرف آبی هم رسید

شکرالله حجره ی تو دامن پیکار نیست
تیغ وتیر وسنگ وچوب ونیزه ای در کار نیست

کربلا اما عطش ها را دو چندان کرده اند
کربلا جد شما را تیر باران کرده اند

کربلا جد شما را کام تشنه....یاحسن
با دوازده ضربه و با زور دشنه...یاحسن

کربلا حق حسین بن علی را خورده اند
روسری عمه جان ات را به یغما برده اند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پدری در دم مرگ است و به بالین پسرش
پسری اشک فشان است به حال پدرش

پدری جام شهادت به لبش بوسه زده
پسری سوخته از داغ مصیبت جگرش

پسری را که بود نبض دو عالم در دست
شاهد داغ پدر آه و دل و چشم ترش

حسن العسکری از زهر جفا می سوزد
حجةابن الحسن از غم شده گریان به برش

چار ساله پسری مانده و صد ها دشمن
که خداوند نگه دارد و از هر خطرش

دشمن افکنده زپا نخل امامت را باز
کند اندیشه به نابودی یکتا ثمرش

خانه را که عدو دست به غارت زده است
اتش ظلم بر افروخته از بام و درش

آه از آن روز که شد غیبت مهدی آغاز
غیبتی را که بود خون شهیدان اثرش

آنکه امروز جهان زنده و قائم از اوست
بار الها که مؤید نفتد از نظرش

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

شد امام عسکری(ع) مسموم زهر دشمنان
دیده گریان شد ز داغش حضرت صاحب زمان(عج)

در ره یاری دین جان عزیزش شد به لب
آنکه از حقّ شد وصیّ خاتم پیغمبران

آن گل باغ رسالت از جفای معتمد
در بهار نوجوانی فصل عمرش شد خزان

گرچه راحت شد ز تبعید و ز زندان عدو
لیکن از فقدان او غمگین جهان انس و جان

از شرار زهر کین در بستر آن فخر زمن
رعشه بر اندام افتادش ز جور ظالمان

شاعر: کربلائی زاده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تسلیت ای حجت ثانی عش یابن الحسن
زود بود از بهرت تو داغ پدر یابن الحسن

قلب بابت از شرار زهر دشمن آب شد
سوخت جسم و جانش از پا تا به سر یابن الحسن

کودک شش ساله بودی بر پدر خواندی نماز
ریختی از چشم خود خون جگر یابن الحسن

زود گرد بی کسی بر ماه رخسارت نشست
زود کردی جامه ماتم به بر یابن الحسن

قرنها چشم تو گریان است بر جدّت حسین
لحظه لحظه ریختی اشک بصر یابن الحسن

طفل بودی پیش چشمت چشم بابا بسته شد
تو نگه کردی او زد بال و پر یابن الحسن

مخفی از چشم همه چشم تو بر بابا گریست
سوختی چون شمع سوزان تا سحر یابن الحسن

قرن ها فریاد زهرا مادرت آید به گوش
از مدینه بین آن دیوار و در یابن الحسن

یوسف زهرا بیا با ما بگو آخر چرا
تربت زهراست مخفی از نظر یابن الحسن

ای سرشک چارده معصوم از چشمت روان
ای زده هجر تو بر دلها شرر یابن الحسن

روز میثم تیره تر می باشد از شام فراق
تا شود خورشید رویت جلوه گر یابن الحسن

شاعر : سازگار

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

عسکری از دار فانی دیده بسته
گرد ماتم بر رخ مهدی نشسته

گشته سامرا دوباره وادی غم
بر پدر، صاحب زمان بگرفته ماتم

عازم جنت شده با قلب سوزان
نزد زهرا و پیمبر گشته مهمان

او به دست معتصم گردیده مسموم
قلب پاک انورش را کرده مغموم

شست و شو داده پسر جسم لطیفش
شد به سامرا مکان قبر شریفش

محمد افشاری

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

دیده واکن نوگل ات پشت وپناهت میرسد
غمگسارت ،دستگیرت ،تکیه گاهت میرسد

دیده وا کن داغ تو آتش به جان ما زده
دیده وا کن مهدی ات آقا سراغت آمده

دیده واکن مهدی ات دارد گریبان میدرد
دیده واکن مهدی ات دارد به سینه میزند

دیده واکن بامصیبت ها کلیمش میکنی
دیده واکن ورنه یک باره یتیمش میکنی

شکرلله ناله هایت را جوابی هم رسید
تاکه گفتی تشنه هستم ظرف آبی هم رسید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عسکری از دار فانی دیده بسته
گرد ماتم بر رخ مهدی نشسته

گشته سامرا دوباره وادی غم
بر پدر، صاحب زمان بگرفته ماتم

عازم جنت شده با قلب سوزان
نزد زهرا و پیمبر گشته مهمان

او به دست معتصم گردیده مسموم
قلب پاک انورش را کرده مغموم

شست و شو داده پسر جسم لطیفش
شد به سامرا مکان قبر شریفش

محمد افشاری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سامرا سُرمن رأی بودی
چند وقتی است سرد و دلگیری


داری ای خاک پر ز غم کم کم
بوی شهر مدینه می گیری


هر کجا رفته ام دم مغرب
حرم اهل بیت غوغا بود


نه،ولی سامرا غروب که شد
خالی از زائر و چه تنها بود


چلچراغی نبود دور ضریح
فرشهایش تمام خاکی بود


غربت این چهار قبر غریب
از بقیع و مدینه حاکی بود


همه دلخوشی ما این بود
لااقل یک حسن حرم دارد


حال قبری خراب و ویرانه
پیش این دیده ترم دارد


عمه و مادر امام زمان
قبرشان گر چه نیمه ویران بود


به خدا پانخورده چادرشان
نشده رویشان به ضربه کبود


هر کسی رفت حج بیت الله
بست احرام از برای طواف


یاد آقای سامرا باشد
بین هر ناله و دعای طواف


مثل پروانه در طواف شمع
پسری دور بستر بابا


پاک می کرد قطره های اشک
کم کم از دیده تر بابا


تا که گفت آب ظرف آب آورد
لب عطشان او تکان می خورد


کی به پیش نگاه این فرزند
بر دهان چوب خیزران می خورد


عمه ای بود و مادری هم بود
نه میان نگاه های حرام


وای از ماجرای بزم شراب
وای از ازدحام شهر شام


آستینها حجاب سر می شد
بین آن گیر و دار در بازار


چه کسی دیده است دعوای
زن و یک نیزه دار در بازار


انقدر نیزه را تکان ندهید
چونکه جا باز کرده در حنجر


زیر پایت نگاه کن نامرد
سرش افتاده باز بین گذر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شد عزای باب مظلومت بیا یابن الحسن
جان به قربان تو ای صاحب عزا یابن الحسن

عسگری مسموم شد از زهر بیداد و ستم
کز غمش سوزد دل اهل ولا یا بن الحسن

در عزای عسگری آید زنای اهل دل
صد فغان همراه با شور ونوا یابن الحسن

آب شد شمع وجودش زاتش زهر ستم
خاک غم بر سر کنم زین ماجرا یابن الحسن

در جوانی رفت از دنیا امام عسگری
شد کویر دل از این غم شعله زا یابن الحسن

این مصیبت را زسوز سینه و با اشک وآه
تسلیت گوئیم امشب بر شما یابن الحسن

گاه از هجران جانسوز تو سوزم همچو شمع
گاه از فقدان آن نور هدی یابن الحسن

دست رد بر سینه ام امشب مزن زیرا که من
با محبان تو هستم آشنا یابن الحسن

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پدری در دم مرگ است و به بالین پسرش
پسری اشک فشان است به حال پدرش

پدری جام شهادت به لبش بوسه زده
پسری سوخته از داغ مصیبت جگرش

پسری را که بود نبض دو عالم در دست
شاهد داغ پدر آه و دل و چشم ترش

حسن العسکری از زهر جفا می سوزد
حجةابن الحسن از غم شده گریان به برش

چار ساله پسری مانده و صد ها دشمن
که خداوند نگه دارد و از هر خطرش

دشمن افکنده زپا نخل امامت را باز
کند اندیشه به نابودی یکتا ثمرش

خانه را که عدو دست به غارت زده است
اتش ظلم بر افروخته از بام و درش

آه از آن روز که شد غیبت مهدی آغاز
غیبتی را که بود خون شهیدان اثرش

آنکه امروز جهان زنده و قائم از اوست
بار الها که مؤید نفتد از نظرش

موید