اشعار ویژه عید امامت و زعامت امام زمان (عج)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زلفت اگر نبود، نسیم سحر نبود
گمراه می شدیم نگاهت اگر نبود

مهر شما به داد تمنای ما رسید
ورنه پل صراط، چنین بی خطر نبود

تعداد بی نظیریِ تان روی این زمین
از چهارده نفر به خدا بیشتر نبود

پیراهن، اشتیاق نسیمانه ای نداشت
تا چشم های حضرت یعقوب تر نبود

بی تو چه گویمت که در این خاک سرزمین
صدها درخت بود ولیکن، ثمر نبود

ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای!؟
ای مرد با وقار چرا دیر کرده ای!؟

این جشن ها برای تو تشکیل می شود
این اشک ها برای تو تنزیل می شود

رفتی، برای آمدنت گریه می کنم
چشمانمان به آینه تبدیل می شود

بوی خزان گرفته ی پاییز می دهد
سالی که بی نگاه تو تحویل می شود

ایمان ما که اکثراً از ریشه ناقص است
با خطبه های توست که تکمیل می شود

تقویم را ورق بزن و انتخاب کن
این جمعه ها برای تو تعطیل می شود

ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای!؟
ای مرد با وقار چرا دیر کرده ای!؟

ای آخرین توسل خورشید بام ها
ای نام تو ادامه ی نام امام ها

می خواستم بخوانمت اما نمی شود
لکنت گرفته اند زبان کلام ها

ما آن سلام اول ادعیه ی توییم
چشم انتظار صبحِ جواب سلام ها

آقا چگونه دست توسل نیاوریم
وقتی گدا به چشم تو دارد مقام ها!

از جا نماز رو به خدا و بهشتی ات
عطری بیاورید برای مشام ها

ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای!؟
ای مرد با وقار چرا دیر کرده ای!؟

آقا بیا که میوه ی ما کال می شود
جبریل مان بدون پر و بال می شود

در آسمان و در شب شعر خدا هنوز
قافیه های چشم تو دنبال می شود

یعنی تو آمدی و همه گرم دیدن اند
وقتی کنار پنجره جنجال می شود

روز ظهور نوبت پرواز می رسد
روز ظهور بال همه بال می شود

بیش از تمام بال و پر یا کریم ها
دست کبودِ فاطمه خوشحال می شود

ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای!؟
ای مرد با وقار چرا دیر کرده ای!؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جهان محیط وسیع عنایت است امروز
وجود، مرکز نور هدایت است امروز

عطا و جود و کرم بی نهایت است امروز
دهید مژده که عید ولایت است امروز

خجسته باد به مستضعفین زعامتشان
که ثبت شد به کتاب خدا امامتشان

الا که قائم امر قیام شد مهدی
زمامدار به کل نظام شد مهدی

به خلق، رهبر والا مقام شد مهدی
امام بود و دوباره امام شد مهدی

کرامت و شرف و نصر ما مبارک باد
امامت ولیعصر ما مبارک باد

محیط سفرۀ گستردۀ کرامت اوست
پناه عالم هستی به ظلّ قامت اوست

امامت همه مستضعفین امامت اوست
"سلامت همه آفاق در سلامت اوست"

کرامتی که ز کف رفته باز، باز آرد
لوای حمد علی را به اهتزاز آرد

سلام گرم همه اولیا به جان و تن اش
که اوست شمع و دل انبیاست انجمن اش

شفای روح هزاران مسیح در سخنداش
شکوه احمدی و ذوالفقار بوالحسن اش

صلای عدل الهی به تازیانۀ اوست
لوای دولت مستضعفین به شانۀ اوست

نُه ربیع نخستین، نکوترین عید است
غدیر دوم پویندگان توحید است

بزرگ عید امامت بدون تردید است
ندای نصر من الله مهر تایید است

ترانۀ جرس از کاروان نور آید
ز جبرئیل امین مژدۀ ظهور آید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آقا مبارک است رَدای امامتت
ای غایب از نظر به فدای امامتت

می خواستند حق تو را هم قضا کنند
کَذاّبها کجا و عبای امامتت

ما زنده ایم از برکات ولایتت
ما عهد بسته ایم به پای امامتت

از روز اولی که رسیدیم زین جهان
گشتیم آشنا به صدای امامتت

این روزها هوای تو را کرده ام بیا
ماییم یاکریمِ هوای امامتت

آقا بیا تقاصِ شهیدان به پای توست
آقا فدای کرببلای امامتت

تا روزِ بازگشتِ تو سیدعلی شده
پرچم به دوش، زیرِ لوای امامتت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فوج مَلَک دُور و بَرَش دارد نگارم
یک آسمان زیر پرش دارد نگارم

باید تمام عرشیان چاوش بخوانند
تاج ولایت بر سَرَش دارد نگارم

صبرش علی خویش حسن صبرش حسینی
خُلقی چو جدّ اطهرش دارد نگارم

نامی دِگر از حاتمِ طاعی نمانده است
از بس گدا در محضرش دارد نگارم

حتّی منِ پیمان شکن را هم دعا گوست
الحق که ارث از مادرش دارد نگارم

از اولّ غیبت به شیعه بوده معلوم
فکری برای آخرش دارد نگارم

وقتِ فرج شمشیر حیدر را به دستی
قرآن به دستِ دیگرش دارد نگارم

یعنی به سر فکر تقاص خون جدّ و
شش ماههِ طفلِ پرپرش دارد نگارم

کوری چشم دشمنان لطفی مداوم
بر این نظام و رهبرش دارد نگارم

ما در پیِ دیدارِ رویِ یار هستیم
از غَمزه ی چشمان او بیمار هستیم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

این اولین شبی است که مولای من تویی
خوش دین و مذهبی است که آقای من تویی

با یک نگاه و گوشه ی چشم سیاه خود
زنده نما مرا که مسیحای من تویی

زیباترین بهانه ی بودن برای من
خوش یار و دلبرِ دل شیدای من تویی

مرغ خیال اگر به هوای تو پر زند
در باغ آرزو همه رویای من تویی

بی بودنِ تو بودنِ من چه نبودن است
چون هستی و وجود و تمنای من تویی

در آرزوی دیدن روی تو جان دهم
چون بهترین نمای تماشای من تویی

گر چه چنین شبی تو امامم شدی ولی
تو از ازل ستاره و مولای من تویی

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

با چتر آبي‌ات به خيابان كه آمدي
حتماً بگو به ابر، به باران، كه آمدي

نم‌نم بيا به سمت قراري كه در من است
از امتداد خيس درختان كه آمدي

امروز، روز خوب من و، روز خوب توست
با خنده‌رويي‌ات بنمايان كه آمدي

فواره‌هاي يخ‌زده يك‌باره واشدند
تا خورد بر مشام زمستان كه آمدي

شب مانده بود و هيبتي از آن نگاه تو
مانند ماه تا لب ايوان كه آمدي

زيبايي رها شده در شعرهاي من!
شعرم رسيده بود به پايان كه آمدي

پيش از شما خلاصه بگويم ادامه‌ام،
نه احتمال داشت، نه امكان، كه آمدي

گنجشك‌ها ورود تو را جار مي‌زنند
آه اي بهار گُمشده... اي آنكه آمدي!

فرهاد صفريان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري
کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي
اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟
برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما
کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت
کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از ميان اشک ها خنديده مي آيد کسي
خواب بيداري ما را ديده مي آيد کسي

با ترنم با ترانه با سروش سبز آب
از گلوي بيشه خشکيده مي آيد کسي

مثل عطر تازه تک جنگل باران زده
در سلام بادها پيچيده مي آيد کسي

کهکشاني از پرستو در پناهش پرفشان
آسمان در آسمان کوچيده مي آيد کسي

خواب ديدم , خواب ديده در خيالي ديده اند
از شب ما روز را پرسيده مي آيد کسي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن
گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن
گفتم به نام نامیت هر دم بنازم
گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم
گفتم که دیدار تو باشد آرزویم
گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن
گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن
گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن
گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان
گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن
گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

گفتم ز هجران تو قلبی تنگ دارم
گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن
گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان
گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

گفتم که شام تا دلها را سحر کن
گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

گفتم که از هجران رویت بی قرارم
گفتا که روز وصل را در انتظارم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا

کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا

پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا

من آمدم که این گره ها وا شود همین!
اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا

حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم
حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا

من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام
وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا

آقا برای تو نه ! برای خودم بد است
هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا

من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی
وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا

این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین
شاید غلام خانه زهرا کنی مرا

*علی اکبر لطیفیان*