اشعار ویژه ولادت امام جعفر صادق علیه السلام

[ezat]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چون از افق برآید انوار صبح صادق
در پاى سبزه بنشین با همدمى موافق

شد موسم بهاران پرلاله کوهساران
بستان پر از ریاحین صحرا پر از شقایق

بلبل که در غم گل مى کرد بى قرارى
شکر خدا که معشوق آمد به کام عاشق

یک سو نشسته خسرو در بزمگاه شیرین
یک سو نهاده عذرا سر در کنار وامق

ابر بهار گسترد دیباى سبز در باغ
باد از شکوفه افکند بر روى آب قایق

بر آستان معشوق تسلیم شو که آن جا
صاحبدلان نهادند پا بر سر علایق

زد بلبل سحرخیز فریاد شورانگیز
کاى مست خواب غفلت و اى بنده ی منافق

شد وقت آن که خوانند حمد و ثناى معبود
شد گاه آن که نالند در پیشگاه خالق

از بوستان احمد بگذر که بلبل آن جا
بر شاخ گل سراید وصف جمال صادق(علیه السلام)

نور جمال صادق چون از افق برآمد
شد صبح عالم آراش بر شام تیره فایق

از شرق و غرب بگذشت نور فضایل او
چون آفتاب علمش طالع شد از مشارق

تن پیکر فضایل، جان گوهر معانى
دل منبع عنایات رخ مطلع شوارق

همچون صدف ز دریا دُرهاى حکمت اندوخت
چون گوهر وجودش شایسته بود و لایق

بر پایه کمالش محکم اساس توحید
از پرتو جمالش روشن دل خلایق

خورشید برج ایمان، شمشاد باغ امکان
گنجینه کمالات، سرچشمه حقایق

هادى شوند یکسر گر لحظه اى بتابد
نور هدایت او بر جسم هاى عایق

بر لوح سینه اوست آیات حق هویدا
وه! وه! عجب سوادى است با اصل خود مطابق

افکار تابناکش روشن تر از کواکب
اندیشه هاى پاکش خرّم تر از حدایق

آیین جعفرى را بگزین که دردمندان
درمان خویش جویند از این طبیب حاذق

شاها «رسا» ندارد جز اشتیاق رویت
بنماى رخ که خلقى است بر دیدن تو شایق

در عرصه قیامت دست از تو برنداریم
کاندر شفاعت توست ما را رجاى واثق

قاسم رسا

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

شبِ میلادِ و بر برگِ شقایق
نوشته نام زیبای تو صادق


رئیس مذهب پاکِ تشیّع
تو بر دل آشنا کردی حقایق


در آن گمراهیِ سختِ زمانه
ز تو تفسیر شد قرآن ناطق


اگر اکنون علی را دوست داریم
همه از زحمتت گردیده لایق


به هر بزم سؤالِ فقه و علمی
ز پاسخ‌های خود گشتی تو فائق


اگر ای پاسدار دین نبودی
کجا بود این همه عشق و علایق


بدان تا حشر ای شیخ الائمه
بوَد مدیون درسِ تو خلایق

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

گل خنده،بـه روی حیدر مبارکه
بر مسلمین عید پیغمبر مبارکه


صلوات ِ خدا بر احمد،سیّدُنا یا محمد
چون جلوه گر شده،ان خورشید وفا


آوای کائنات،شد مدح مصطفی
خوش آمدی ای،آیت رحمت خدایی


نبیّ اکرم،سَرور ِ کُلّ ما سوایی
ختم ِ رسولان،تو محمد تو مصطفایی


شهر مکه از قدومت گلفشان شده

اشک شوق ِ دیده ی خوبان روان شده


روح ِ ایمان ِ ما،نور ِ قرآن ِ ما
کاش قربانی شود،در راهت جان ما


تمام ِ عُمر نوکری میکنم برایت
برای تو ؛ وَ بـه اولاد و بچه هایت




ای مظهر ِ جَلَوات ِ حیّ سرمدی
حجت الله،صادق ِ آل ِ محمدی




ای خورشید ِ عیان،ای شاه ِ اِنس و جان
از نور ِ روی تو،شد نورانی جهان


بنفسی انت،جلوه ی حیّ سرمدی تو
بنفسی انت،صادق ِ آل احمدی تو


بنفسی انت،نور چشم محمدی تو
ولیُ الله یبن الزهرا یا حجتَ الله

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

تو آمدی و جهان غرق در خِرَد می شد
دلیل ها همه با عشق مستند می شد

تو آمدی پر و بالی دهی به دلهامان
به پای درس تو هفت آسمان رصد می شد

خوشا به حال دلی که عروج را فهمید
مسیر روشن تو از بهشت رد می شد

میان آن همه شاگرد شد سعادتمند
کسی که مذهب عشق تو را بَلَد می شد

نفس زدي و جهان را حيات بخشيدي
تجليات الهي الي الابد مي شد

جهان نشسته سر سفره‌ي رواياتت
شهود مي چکد از جلوه زار ميقاتت

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

پیر بزرگ طایفه بود و کریم بود
در اعتلای نهضت جدّش سهیم بود

مسند نشین کرسی تدریس علم ها
شایسته ی صفات حکیم و علیم بود

نوح و خلیل جمله مریدان مکتبش
استاد درس حکمت و پند کلیم بود

بر مردمان تب زده ی شهر شرجی اش
عطر مبارک نفسش چون نسیم بود

زحمت کشید و باغ تشیّع شکوفه داد
مسئول باغبانی باغی عظیم بود

قلبش شبیه شیشه ی تُنگ بلور بود
عمری به فکر نان شب هر یتیم بود

از ابتدای کودکی اش تا دم وفات
نزدیکی محله ی زهرا مقیم بود

منّت نهاد و آمد و ما پیروش شدیم
امروز اگر نبود، شرایط وخیم بود

تازه سروده ام غزل مدحتش ولی
یادش میان قافیه ها از قدیم بود

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شب تجلی عشق و عقیده است امشب
شب ظهور هزاران سپیده است امشب

گلی به گلشن یاسین شکفته شد که فلک
نظیر چهرۀ او را ندیده است امشب

دمید صادق آل رسول همچون ماه
مهی که آینه دار سپیده است امشب

سپهر علم و فضیلت دوباره نورانی است
ستارۀ سحر ما دمیده است امشب

حضور حضرت باقر فرشتۀ رحمت
برای عرض تهیت رسیده است امشب

به "ام فروه" بیا تهنیت بگو که گلش
به مهد مهر و وفا آرمیده است امشب

به پاس مقدم این گل نثار کن صلوات
که درخور صلواتی حمیده است امشب

همان گلی که خدا را ستود و مرغ سحر
صدای زمزمه اش را شنیده است امشب

خوشا کسی که خداوند عاشقانش را
برای خدمت او برگزیده است امشب

ز باغ دانش او سوی تشنگان علوم
نسیم رحمت و دانش وزیده است امشب

همیشه پیرو این مکتب پر از نور است
کسی که جام ولایت چشیده است امشب

چو یاد اوست عبادت به یاد حضرت او
دلم به سوی خدا پر کشیده است امشب

بیا و سر به حریم مقدسش بگذار
که مرغ دل به مدینه پریده است امشب

بگو به خلق «وفائی» چراغ دانش را
خدا ز جلوۀ او آفریده است امشب

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

ای دو صد یوسف صدّیق به صدق تو گواه

ای علوم همه با کوه کمالت پر کاه

دو جهان زنده ی چشم تو به یک نیم نگاه

تا زمان هست تو از گردش چرخی آگاه

شهریاران سر کوی تو گدای سر راه

شیخ والای ائمّه ولی امر الّه

صدق تابنده چراغی بود از مکتب تو

علم تا علم شود بوسه زند بر لب تو

عرشیان دسته ای از خاک نشینان تواند

فرشیان از همه سو دست به دامان تواند

علم ها گوهری از لعل دُر افشان تواند

حلم ها ذکر خوشی بر لب خندان تواند

بحرها تشنه ی یک قطره ی باران تواند

سرو قدّان جهان سر به گریبان تواند

علم از روز ازل سائل دیرینه ی تو است

آنچه در سینه خلق است در آیینه ی تو است

لاله ای نیست که از دامن بستان تو نیست

طایری نیست که در باغ ثنا خوان تو نیست

آیه ای نیست که محتاج به برهان تو نیست

گوهری نیست که از بحر خروشان تو نیست

ذرّه ای نیست که از مهر درخشان تو نیست

پدر شیمی جز جابر حیّان تو نیست

علم تو مشعل و خلق و دو جهان انجمنی

آیة الکرسی از کرسی درست سخنی

سرّ سروّ علن از تو است امام صادق

فیض هر انجمنی از تو است امام صادق

حسن خلق حسن از تو است امام صادق

سبزی این چمن از تو است امام صادق

سیر چرخ کهن از تو است امام صادق

همگان را سخن از تو است امام صادق

تا که این چار ام و هفت اب و نه طاق است

مؤمن طاق تو در عالم هستی طاق است

دهر دانشگه و استاد سخن دانش تو

کلّ قرآن سخن داور و برهانش تو

حق به دور تو کند گردش و میزانش تو

مؤمن پاک بود پایه ی ایمانش تو

درد جان نیز طبیبش تو درمانش تو

علم نور است ولی مشعل تابانش تو

تا زمان است و به هر مرحله می تازد علم

از تو می گوید و دائم بتو می نازد علم

پشرو تر بسی از دور زمان مکتب تو است

ثمر خون حسین ابن علی بر لب تو است

راه حق مذهب تو مذهب تو مذهب تو است

آسمان شیفته ی زمزمه های شب تو است

نفس سوختگان شعله ی تاب و تب تو است

نور قرآن ز درخشنده گی کوکب تو است

اهل توحید که این قدر مجلّل دارند

هر چه دارند ز توحید مفضّل دارند

باغبانی و بود ملک جهان گلزارت

گرم تا دامنه ی حشر بود بازارت

گوهر وحی فرو ریخته از گفتارت

بوسه ی علم بود بر لب گوهر بارت

دیدن روی خداوند بود دیدارت

ای طبیبانِ همه خلقِ جهان بیمارت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مدینه غرق صفا شد ز روی حضرت صادق
دمید عطر محمد ز بوی حضرت صادق

فروغ روی نبی را که مکه یافت در امشب
مدینه دیده دوباره ز روی حضرت صادق

شب درخشش خورشید آسمان علوم است
که نور می دهد از چار سوی حضرت صادق

ششم امام که باشد ضمیر عالم و آدم
مثال آینه ها روی به روی حضرت صادق

تمام فقه بود وامدار مکتب فضلش
کمال عشق بود راز گویِ حضرت صادق

روایتی است کرامت از آن وجود مکرّم
حکایتی است شفاعت ز خوی حضرت صادق

پیمبران نرسیدند بر مقام نبوت
که جرعه ای نزدند از سبوی حضرت صادق

بسان زمزم و تسنیم و سلسبیل روان است
علوم آل محمد ز جوی حضرت صادق

ز کهکشان فضیلت طنین فکنده به عالم
خروش عدل علی از گلوی حضرت صادق

قیام علمی او چون قیام سرخ حسینی
فکنده لرزه به کاخ عدوی حضرت صادق

کمر به کشتن او بست دشمنش چو نظر کرد
که هست غالب دلها به سوی حضرت صادق

فرشته جسته تقرب بهشت یافته رونق
ز قطره قطره ی آب وضوی حضرت صادق

بود تجلی والشمس ز آن جمال مبارک
بود مفسّر والّیل موی حضرت صادق

چراغ راهنمای بشر به عالم توحید
همیشه وقت بود گفتگوی حضرت صادق

کتاب جابر حیان حدیث فضل مفضّل
یکی است ز آن همه راز مگوی حضرت صادق

اگر به علم درخشد ، چو آفتاب، گرفته
ذُراره ذرّه ای از مهر روی حضرت صادق

حُشام حشمت علمی گرفته از حَشَم او
که کرده تر، لب جان از سبوی حضرت صادق

بگو فلاسفه را تا برای درک حقایق
نهند رو به ره مهر پوی حضرت صادق

نماز پایه ی دین است و بود لحظه ی آخر
نماز و حرمت آن گفتگوی حضرت صادق

بخوان دعای فرج را به آرزوی اجابت
که بوده صبح فرج آرزوی حضرت صادق

شب دعاست برای فرج بیا که بخوانیم
خدای را همه بر آبروی حضرت صادق

قلوب شیعه حریمش بود ولی به بقیعش
دل شکسته کند جستجوی حضرت صادق

نبین به قبر خرابش ببین که چشمۀ خورشید
بجوشد از افق خاک کوی حضرت صادق

خدا کند که صبا بر مشام ما برساند
شمیمی از حرم مُشک بوی حضرت صادق

خدا کند من آلوده باز هم چو «مؤید»
سر نیاز بسایم به کوی حضرت صادق

استاد سید رضا موید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب تجلی عشق و عقیده است امشب
شب ظهور هزاران سپیده است امشب

گلی به گلشن یاسین شکفته شد که فلک
نظیر چهرۀ او را ندیده است امشب

دمید صادق آل رسول همچون ماه
مهی که آینه دار سپیده است امشب

سپهر علم و فضیلت دوباره نورانی است
ستارۀ سحر ما دمیده است امشب

حضور حضرت باقر فرشتۀ رحمت
برای عرض تهیت رسیده است امشب

به "ام فروه" بیا تهنیت بگو که گلش
به مهد مهر و وفا آرمیده است امشب

به پاس مقدم این گل نثار کن صلوات
که درخور صلواتی حمیده است امشب

همان گلی که خدا را ستود و مرغ سحر
صدای زمزمه اش را شنیده است امشب

خوشا کسی که خداوند عاشقانش را
برای خدمت او برگزیده است امشب

ز باغ دانش او سوی تشنگان علوم
نسیم رحمت و دانش وزیده است امشب

همیشه پیرو این مکتب پر از نور است
کسی که جام ولایت چشیده است امشب

چو یاد اوست عبادت به یاد حضرت او
دلم به سوی خدا پر کشیده است امشب

بیا و سر به حریم مقدسش بگذار
که مرغ دل به مدینه پریده است امشب

بگو به خلق «وفائی» چراغ دانش را
خدا ز جلوۀ او آفریده است امشب

سید هاشم وفایی