در عملیات انهدام اسکله های عظیم نفتی "البکر" و "الامیه" عراق که به نام عملیات "مروارید" انجام شد تعدادی از کارکنان جان برکف نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران شرکت داشتند تصمیم براین بود که ضربه سنگینی به نیروی دریایی عراق وارد شود. این برنامه که از سوی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بطور دقیق برنامه ریزی شده بود با همکاری برادران همرزم ما در هوا-دریا و نیروی هوایی به اجرا درآمد که قبل از شرح کامل عملیات از همه این برادران بخاطر فداکاریها و جانفشانیهایی که از خود نشان دادند و همکاری که با گروه داشتند سپاسگذاری کنم.
بعد از اینکه گروه مأموریت یافت به اجرای عملیات مروارید بپردازد مدت زیادی روی مواضع عراقیها با بالگرد پرواز میکردیم و مواضع دشمن را از هر لحاظ زیر نظر داشتیم حتی کوچکترین حرکات دشمن را میتوانستیم تشخیص دهیم که آنان در چه حالی هستند و چه کاری انجام میدهند. بررسی و برنامه ریزی ما به گونه ای بود که بموقع میتوانستیم برنامه عملیاتی خود را به اجرا درآوریم.
پس از آنکه عراق اعلام کرد که نیروی دریایی و ارتش ایران هیچگونه خساراتی به سکوهای نفتی و به مواضع صدور نفت عراق وارد نکرده است تصمیم براین گرفته شد تا ضرب شصت محکمی به او نشان دهیم و ضمن فلج کردن دشمن بتوانیم چند واحد آنها را نیز تصرف کنیم و نشان دهیم هر لحظه اراده کنیم قادریم حتی با تعداد محدودی از تکاوران این کار را انجام دهیم.
ساعت16:30 روز پنجم آذرماه1359 گروه ما مأمور اجرای عملیات مروارید شد که منهم جزو آنان بودم. بوسیله تعدادی از بالگردهای نیروی دریایی روی سکو البکر عراق پیاده شدیم. به محض پیاده شدن گروه ما عراقیها که فکر میکردند حمله گسترده ای برای تصرف سکوها آغاز شده است شروع به تیراندازی بسوی ما کردند اما از آنجا که ما پیش از آن تمام مواضع سکوها و نقاط دشمن را شناسایی کرده بودیم از زاویه ای وارد شدیم که آنها به هیچ وجه نتوانستند در مقابل ما مقاومت کنند و با وجود اینکه سکوها را در اختیار داشتند و مجهز به سامانه پدافند ضدهوایی و موشک بودند (البته اینها را که نام بردم بعد از تصرف سکو بوجود آنها پی بردیم و همه این ادوات جنگی به تصرف ما درآمد) حتی با همه سلاحها و جنگ افزارهایی که داشتند نتوانستند در برابر ما مقاومت کنند.
بعد از پیاده شدن ما چون تیراندازی خیلی شدید بود در همان لحظات اولیه اجرای مأموریت احتمال کشته شدن نیروها وجود داشتاز اینرو رزمندگان هوا-دریا حاضر به ترک منطقه نشدند و معتقد بودند که گروه باید برگردد و دوباره با یک نیروی کاملتر سکوها را تسخیر کند ولی ما پی در پی به آنها اشاره کردیم که منطقه را ترک کنند و به عملیات خود ادامه دادیم.
با آرپی جی7 بر اساس شناسایی قبلی ساختمانهای پشت سر افراد عراقی را به آتش کشیدیم و یک خط بسیار بزرگ پشت سر آنها بوجود آوردیم. نیروهای عراقی غافلگیر شدند و چون خود را در محاصره آتش دیدند در حدود 50نفر از آنها خود را به آب انداختند و با شنا و قایق و وسایل دیگر از منطقه فرار کردند. چند دقیقه بعد از این وقایع که تیراندازی هم به شدت از سوی افراد ما ادامه داشت ناگهان دیدم که مردی از وسط آتش و دود با عجله بطرف ما میاید . او که بعد معلوم شد فرمانده گروه پدافند سکوهاست کلاشنیکفی در دست داشت و چون احتمال میرفت قصد اجرای حقه جنگی داشته باشد رگباری بسوی جلوی پای او شلیک کردیم که ناچار شد اسلحه اش را زمین بیندازد. پس از آنکه به ما نزدیک شد فهمیدیم افرادی که روی سکو هستند اغلب غواص و جزو نیروهای ویژه عراق هستند از این نظر اقدام لازم برای مبارزه با غواصان را بر روی سکو اجرا کردیم چون برای این قسمت از عملیات طرح ریزی کاملی انجام گرفته بود و ما میبایستی در مراحلی که با خطرات احتمالی برخورد میکردیم عملیات مخصوص برای دفع آنرا به اجرا درآورده و خطر را خنثی میکردیم.
بعد از اینکه این شخص خود را تسلیم کرد طوری برنامه ریزی کردیم که بتوانیم او را به منطقه ستاد عملیات خودمان در خاک ایران اعزام کنیم.
🌹امیر دریادار دوم ناصر سرنوشت🌹