ب. ديدگاههاي بعدي درباره نبوّت، مربوط به كساني است كه نياز بشر به دين را صرفا در حوزه تبيين زندگي اخروي و معرفي خداوند ميدانند و معتقدند: در ساير حوزهها، عقل و خرد بشر تواناست و بشر ميتواند با تكيه بر خرد جمعي، در تعمير و تأمين دنيا موفق باشد و در اين زمينه، نيازي به پيامبر و دستورات ديني ندارد. تنها حوزهاي كه بشر هرقدر تلاش كند، نميتواند جهل خود را كنار بزند معاد و زندگي پس از مرگ است، و پيامبران آمدهاند تا پشت اين پرده را به بشر معرفي كنند، و اگر پيامبري مانند پيامبر اكرم صلياللهعليهوآله در مسائل اجتماعي و حكومتي و سياسي دخالت كرده از باب اضطرار بوده است، وگرنه اين مسئله ربطي به هدف بعثت ندارد.11