همچنین ، در دعایی که دستور خواندن آن در قنوت نمازهای ظهر جمعه از حضرت رضا صلوات اللّه علیه رسیده ، چنین آمده :
« اللّهُمَّ ، أصلِحْ عَبدَکَ وخَلِیفَتَکَ ... وأبدِلْهُ مِنْ بَعدِ خَوفِه أمناً ، یَعبُدُکَ لا یُشْرِکُ بِکَ شَیئاً ... . »
« بار الاها ، امر بنده و جانشینت (امام عصر صلوات اللّه علیه) را اصلاح فرما ... و بعد از ترسش امنیّت را برای او بدل قرار بده ؛ تا تو را عبادت کند و شریکی برایت قرار ندهد ... . »
علّت دوم _ که بعد از دسته اوّل بیشتر روایات بیانگر آن است _ این است که بیعت هیچ طاغوتی بر گردن آن حضرت نباشد . در توقیع شریفی که به خطّ آن بزرگوار صادر شده و در ابتدای بحث آوردیم ، بعد از نهی از پرسش درباره علّت اصلی غیبت ، به آن اشاره شده است . همچنین ، در روایاتی که از پدران گرامی شان رسیده ، این سبب را متذکّر شده اند ؛ چنان که آمده است :
عَنْ عَبدِالعَظیمِ الحَسَنِیِّ رَضِیَ اللّه عنه عَنْ مُحَمَّدِ بنِ عَلِیِّ بنِ مُوسَی بنِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ عَلِیِّ بنِ الحُسَینِ بنِ عَلِیِّ بنِ أبِی طالِبٍ صلوات اللّه علیهم عَنْ أبِیهِ ، عَنْ آبائِهِ ، عَنْ أمیرِ المُؤمِنِینَ صلوات اللّه علیه قالَ : « لِلقائِمِ مِنّا غَیبَهٌ أمَدُها طَویلٌ ... . » ثُمَّ قالَ :
« إنَّ القائِمَ مِنّا إذا قامَ لَمْ یَکُنْ لاِءحَدٍ فی عُنُقِهِ بَیعَهٌ فلِذلِکَ تُخفی وِلادَتُه ویَغیِبُ شَخصُهُ . »(1)
ص: 26
1- 1. کمال الدّین : 1/303 ، باب26 ، ح14 .